Κύπρος : Ένας αντικατοχικός τουρκοκύπριος δημοσιογράφος απαντά σε ένα "νούσιμο" ελληνοκύπριο δημοσιογράφο : Συμβούλεψέ με, εσύ ο μυαλωμένος, να μην φωνάξω ξανά να φύγει ο τουρκικός στρατός !

Σενέρ Λεβέντ Αμυαλοσύνη…

Ο Θανάσης Φωτίου. Ένας αρθρογράφος στον «Φιλελεύθερο». Προέβη σε μια διαπίστωση για μένα. Με αποκαλεί «άμυαλο». Σωστά. Δεν έχω μυαλό! Αν είχα μυαλό, μήπως θα έκανα καθόλου αυτά που έκανα μέχρι σήμερα; Μήπως, αντί να έβαζα τον εαυτό μου σε χίλιους-δυο μπελάδες καβγαδίζοντας με τη μονάκριβή μου την Τουρκία, δεν θα την αποκαλούσα «απελευθερωτή» σαν τους άλλους μυαλωμένους; Μήπως δεν θα είχα και εγώ τόσο μυαλό ώστε να αρπάξω έναν θώκο βουλευτή ή υπουργού στο κράτος μας, το οποίο όλοι επιθυμούν τόσο πολύ να το κάνουν να ζήσει αιώνια; Εγώ, όμως, απέρριψα ακόμα και τη δελεαστική πρόταση που μου είχε κάνει ο Ντενκτάς για τη θέση του συμβούλου, και σαν να μην έφτανε αυτό, καβγάδισα και μαζί του. Οδηγήθηκα στο δικαστήριο και έχασα τη δίκη. Αντί να χαιρετίσω τον Ντενκτάς ως έμπιστο δικηγόρο της εθνικής μας υπόθεσης, τον επέκρινα σφοδρά. Δεν έμεινε τίποτα που να μην του πω. Είμαι τόσο άμυαλος Θανάση, που αντί να πιάσω φιλίες με τους εκ Τουρκίας στρατηγούς και πρέσβεις, καβγάδιζα συνεχώς μαζί τους. Αποκάλεσα «κυβερνήτη» τον πρέσβη και είπα άει σιχτίρ στον στρατηγό. Αν είχα καθόλου μυαλό, μήπως θα έκανα τέτοιες αμυαλοσύνες; Πες μου Θανάση. Θα έκανα; Ε; Μήπως δεν θα κοίταζα και εγώ το κέφι μου, αρπάζοντας ελληνοκυπριακή γη, ένα ελληνοκυπριακό σπίτι για λάφυρο, όπως όλοι οι μυαλωμένοι εδώ; Κοίτα που έχω μια μητέρα πατρίδα σαν λιοντάρι. Και έναν πρόεδρό της σαν λιοντάρι. Ακόμα και εσύ ξέρεις την αξία του και εγώ δεν την ξέρω. Έστω και αργά τον κατάλαβε και ο Κυπριανού και τον αγκάλιασε. Αλλά εγώ δεν έχω μυαλό. Μου έβαλαν βόμβα δύο φορές, με πυροβόλησαν δύο φορές και δεν έβαλα μυαλό ακόμα. Με έριξαν στη φυλακή και ακόμα δεν συνετίστηκα, έγινα χειρότερος. Δεν έχω μόνο ένα είδος τρέλας, αλλά χίλια είδη. Σφάζει τους Κούρδους, λέει. Γκρεμίζει τα σπίτια τους. Έστειλε όπλα στους τζιχαντιστές στη Συρία. Τι με νοιάζει εμένα, έτσι δεν είναι; Αλλά αυτή η τρέλα δεν λέει να με αφήσει. Θα γράψω γι’ αυτά σώνει και καλά. Συμβούλεψέ με Θανάση, συμβούλεψέ με. Εσύ είσαι μυαλωμένος άνθρωπος. Αν δεν ήσουν μυαλωμένος, μήπως θα άρπαζες μια τέτοια στήλη σε εκείνη την εφημερίδα; Ο αγαπητός μου φίλος ο Άριστος ξέρει την αξία σου. Εγώ ούτε μυαλό ούτε χρήματα έχω. Να μείνει μεταξύ μας αυτό που θα σου πω, αλλά απέρριψα συμφέρουσες προτάσεις που μου υποβλήθηκαν. Μου έδωσαν ανοικτή επιταγή και δεν την πήρα ακόμα και αυτήν. Έκανα γαϊδουριά. Θα μπορούσα και εγώ να εξέδιδα μιαν έγχρωμη εφημερίδα εξήντα σελίδων, αλλά σηκώθηκα να καβγαδίσω με όλους τους λεφτάδες που αποτελούν βασικό στήριγμα του κράτους μας. Λόγω της τρέλας μου έμεινα με την ταπεινή μου εφημερίδα. Μήπως θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο ένας μυαλωμένος άνθρωπος; Ένας μυαλωμένος άνθρωπος μήπως θα έριχνε ποτέ λάσπη στον απελευθερωτή του αποκαλώντας τον κατακτητή; Επιμένω να επαναλαμβάνω συνεχώς ότι το Βαρώσι πρέπει να επιστραφεί στους παλιούς του ιδιοκτήτες. Τι χρειάζεται αυτό Θανάση, τι χρειάζεται; Μήπως δεν μπορώ να κάνω υπομονή και εγώ όπως κάνουν όλοι οι μυαλωμένοι σου; Μήπως θα μπορούσα να περιμένω τη συνολική λύση; Αν είχα μυαλό, μήπως θα ζητούσα να φύγει από εδώ ο τουρκικός στρατός; Τι μεγάλη τρέλα είναι αυτή! Τι αμυαλοσύνη είναι και αυτή η δική μου! Οι μυαλωμένοι συμπατριώτες μου ξέρουν τα πάντα, μόνο εγώ δεν ξέρω. Ξέρουν ότι θα μας σφάξετε, αν φύγει ο τουρκικός στρατός, ξέρουν ότι δεν θα μπορούν να κοιμούνται καν ήσυχα. Σίγουρα το ξέρεις και εσύ Θανάση. Συμβούλεψέ με. Να μην φωνάξω ξανά να φύγει ο τουρκικός στρατός. Να μην πω ξανά «δώστε το Βαρώσι». Να μην επιμένω ξανά να λέω ότι πρέπει να ζει ο καθένας όπου επιθυμεί σε αυτό το νησί. Να μην γράψω ξανά για τις γυναίκες που ήταν θύματα βιασμού το 1974, να μην ανέβω ξανά σε βουνά και κορφές να ψάχνω αγνοουμένους. Να μην ζητήσω ξανά μιαν ενιαία Κύπρο. Να μην ονειρευτώ ξανά να ζήσουμε στις ίδιες γειτονιές μαζί και στις ίδιες βεράντες. Συμβούλεψέ με να αγαπώ την Τουρκία και να μην παρεκκλίνω ξανά από τον δρόμο της.

Πριν από 52 χρόνια είχα αφήσει έναν Θανασάκη στο βιβλίο της αλφαβήτας. Κοιμόταν ακόμα. Όταν μεγάλωνε, θα γινόταν ένα μυαλωμένο, φρόνιμο παιδί. Άραγε εσύ είσαι εκείνος ο Θανασάκης;

Πηγή: Εφημερίδα «ΠΟΛΙΤΗΣ»
26/01/2016

---