Για τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι οι καταδίκες στα δικαστήρια κοντεύουν να γίνουν ψωμοτύρι. Προφανώς έχει πληρώσει μια περιουσία στους δικηγόρους -και έχει τους καλύτερους στο σπορ των εφέσεων, αφού ακόμη δεν πήγε ποτέ στη φυλακή. Μέχρι να περάσει η κάθε υπόθεσή του από όλη τη δικαστική πυραμίδα, ενδεχομένως και να μην είναι πλέον σε θέση να εκτίσει τις ποινές του.
Ωστόσο, η τελευταία του καταδίκη, αυτή στην υπόθεση Ρούμπι, ξεπερνάει κάθε προηγούμενο.
Επτά χρόνια έφαγε πρωτόδικα αυτός που κυβέρνησε επί εννιά χρόνια την Ιταλία - και που το κόμμα του τη συγκυβερνά και τώρα- επειδή στα "μπούνγκα μπούνγκα" πάρτι του χρησιμοποίησε τις "υπηρεσίες" μιας ανήλικης πόρνης. Η υπογράμμιση στο «ανήλικη». Επιπλέον έκανε κατάχρηση της εξουσίας του ως πρωθυπουργού για να εμποδίσει τη δημοσιοποίηση και τη διαλεύκανση της υπόθεσης.
Σε κάθε «κανονική» χώρα της Ευρώπης δεν θα χρειαζόταν καν να φτάσει η υπόθεση Ρούμπι στα δικαστήρια. Ένας κορυφαίος πολιτικός που κατηγορείται για ένα τέτοιο αδίκημα θα είχε παραιτηθεί σε χρόνο ρεκόρ. Και βεβαίως θα είχε τελειώσει πολιτικά. Στην Ιταλία, όμως, τα πράγματα λειτουργούν διαφορετικά. Ο Καβαλιέρε εξακολουθεί να κρατά στα χέρια του το μέλλον της χώρας, με την ψήφο ενός μεγάλου μέρους των πολιτών, οι οποίοι είτε πιστεύουν στ' αλήθεια ότι ο Μπερλουσκόνι είναι το θύμα ενός «αριστερού κράτους των δικαστών» που προσπαθούν -ανεπιτυχώς- να τον τελειώσουν πολιτικά, είτε θεωρούν μαγκιά τόσο τη φοροδιαφυγή όσο και τις σεξουαλικές επιδόσεις του αρχηγού και πάντως τον εμπιστεύονται περισσότερο από τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις. Μπορεί, μάλιστα, τις επόμενες μέρες να συμμετάσχουν και σε διαδηλώσεις αλληλεγγύης υπέρ του... "μεγάλου εραστή" Σίλβιο.
Είναι τουλάχιστον θλιβερό για μια κοινωνία να σκέφτεται και να αντιδρά έτσι, ειδικά για μια κοινωνία που έχει δώσει εντελώς διαφορετικά δείγματα γραφής στο πρόσφατο παρελθόν της.
Πέραν της… θλίψης, επιστρέφει και πάλι στην Ιταλία η πολιτική ανασφάλεια -όχι ότι εξανεμίστηκε ποτέ. Μπορεί εξαιτίας της καταδίκης του Μπερλουσκόνι να τσακίσει η κυβέρνηση «μεγάλου» συνασπισμού του Ενρίκε Λέτα, που στήθηκε με τα χίλια ζόρια. Προφανώς, εάν ο Καβαλιέρε πειστεί ότι δεν θα καταφέρει να γλιτώσει τη φυλακή, δεν έχει κανένα λόγο να στηρίζει αυτή την κυβέρνηση. Η διακυβέρνηση μιας μεγάλης χώρας εξαρτάται από τα δικαστήρια. Όχι τα συνταγματικά, αλλά τα ποινικά. Τι κρίμα...


Πηγή: Η Αυγή
Δημοσιεύτηκε στις 26/06/2013