Πρόσωπα
ταυτισμένα με αποτυχίες, που έφεραν σε τραγική κατάσταση την ελληνική
κοινωνία, εμφανίζονται τώρα αποφασισμένα να κερδίσουν για λογαριασμό της
το «στοίχημα» της ανάπτυξης και της ευημερίας. Το νέο θλιβερό σόου τους
παρουσιάστηκε σ’ ένα σκηνικό «ενθουσιώδους» εκλογής νέου αρχηγού στο
ΠΑΣΟΚ, ενός αρχηγού που νίκησε ανύπαρκτο συνυποψήφιο και δείχνει ευτυχής
γιατί βαδίζει –επιτέλους!– στις μεγάλες λεωφόρους της πολιτικής δόξας. Ο
κ. Ευάγγελος Βενιζέλος είναι σίγουρα γνήσιο τέκνο ενός ιδιότυπου
πολιτικού συστήματος, που δούλεψε επί τρεις και πλέον δεκαετίες μόνο για
τον εαυτό του, έφτιαξε συνθήκες εθνικής καθυστέρησης και προκάλεσε
προσφάτως την καταστροφή μιας Ελλάδας κοινωνικά διαλυμένης. Με δεδομένη
την κατάσταση του πρωτοφανούς εθνικού εξευτελισμού, η ομιλία του
«νικητή» κ. Βενιζέλου το βράδυ της περασμένης Κυριακής συνιστούσε
ρητορεία πρωτόφαντης κενότητας, με τη μηχανική χρήση λέξεων που φαινόταν
ότι δεν έπειθαν ούτε τον ίδιο τον ομιλητή πως είχαν κάποιο νόημα.
Φυσικά, με τη συνδρομή ορισμένων «σινιέ» ΜΜΕ, έγινε ό,τι ήταν δυνατόν
ώστε να παρουσιαστεί στο κοινό η εκλογή του χαρούμενου διαδόχου του κ.
Παπανδρέου ως ένα εξαιρετικά σημαντικό πολιτικό γεγονός, ως μια «γιορτή»
των «προοδευτικών» δυνάμεων, μια «επανεκκίνηση» ιστορικής σημασίας ενός
κόμματος, που, έστω και στα μαύρα χάλια του, «είναι πάντα εδώ», πράγμα
αυτονοήτως πολύ καλό για τη χώρα και την κοινωνία της. Το παιχνίδι της
καλλιέργειας ψευδών και ψευδαισθήσεων από τους άρχοντες της παρακμής
συνεχίζεται.
Δεν είναι,
όμως, χωρίς ιδιαίτερο λόγο που παίζεται σήμερα μια κωμωδία, όπως αυτή
της «ανάστασης» του ΠΑΣΟΚ. Η πολιτική τάξη του δικομματισμού έχει άμεση
ανάγκη μιας «βιτρίνας» στην οποία θα παρουσιάζονται «ζωντανά» ομοιώματα
πολιτικών, πρόθυμων και ικανών για συμμετοχή τους στη διακυβέρνηση της
χώρας. Η ανάγκη αυτή προκύπτει από το αδιαμφισβήτητο και τρομερό γεγονός
ότι η Ελλάδα κυβερνάται πλέον από ένα διεθνές σύστημα παροχής «τεχνικής
βοήθειας», που σε συμφωνία με την Αθήνα διαχειρίζεται όλα τα σημαντικά
οικονομικά και διοικητικά ζητήματα και εργάζεται για να οργανώσει και να
προωθήσει σημαντικές «μεταρρυθμίσεις» σε μια σειρά κρίσιμων το μέων. Η
χώρα κυβερνάται, δηλαδή, από ένα σύστημα εκτός ελληνικού πολιτικού
συστήματος. Αλλά για να λειτουργεί αυτός ο πρωτοφανής μηχανισμός
διακυβέρνησης, για να έχει έστω και τυπικά κύρος και νομιμοποίηση η
διακυβέρνηση από την παρεχόμενη ξένη «τεχνική βοήθεια» χρειάζεται η
Ελλάδα να διαθέτει ένα πολιτικό σύστημα εξουσίας με κοινοβουλευτική
πλειοψηφία, ένα σύστημα έστω και «χάρτινο», έστω και «μαϊμού».
Η
χώρα πρέπει να ΦΑΙΝΕΤΑΙ ότι κυβερνάται καταρχάς από ένα ελληνικό
σύστημα διακυβέρνησης. Αυτό το θέλει και ο διεθνής μηχανισμός ελέγχου
και διοίκησης της χώρας, διότι όλα θα πρέπει να εξελίσσονται στο εξής σε
μια πάσχουσα πλην ευρωπαϊκή χώρα με σύγχρονο δημοκρατικό καθεστώς. Άρα
είναι απαραίτητο να εξασφαλιστεί μέσω των επόμενων εκλογών ένα «σταθερό»
ελληνικό πολιτικό σκηνικό, ώστε να μην φαίνεται ότι προωθείται η
ευρωπαϊκή επιχείρηση αναδιοργάνωσης της Ελλάδας με κατάργηση του
δημοκρατικού πολιτεύματος.
Συνεπώς, στο
πλαίσιο αυτής της ανάγκης είναι απαραίτητο να σταθεί όρθιο το –έως
πρότινος μεγάλο– αστικό κόμμα του ΠΑΣΟΚ, που τρεκλίζει σήμερα,
απειλώντας με την άθλια κατάστασή του το δικομματικό οικοδόμημα εξουσίας
στη χώρα μας. Μπορεί να βρίσκεται αυτό το σύστημα στα χειρότερά του,
αλλά ακόμη και στην παρούσα φάση παραμένει το μόνο «οικείο» σύστημα για
τις αθηναϊκές «ελίτ», που κι αυτές κινούνται παραζαλισμένες, ζωσμένες με
τις υποχρεώσει των Μνημονίων. Φωνάζουν, λοιπόν, παράφωνα «ζήτω το νέο
ΠΑΣΟΚ» και δοξάζουν τη βενιζέλεια καρικατούρα αρχηγού, μια και δεν
μπορούν τίποτ’ άλλο να κάνουν. Αναγκαστικά παρακάμπτεται από τις
μιντιακές «ελίτ» και η γελοιότητα της αυθαίρετης «καταμέτρησης» ψήφων
για την εκλογή αρχηγού χωρίς αποδεικτικές καταστάσεις αλλά και το
παράνομο «τσέπωμα» από το κόμμα πολλών δεκάδων χιλιάδων δίευρων χωρίς
αποδείξεις! Ένα «νέο ξεκίνημα» από ένα «νέο» ΠΑΣΟΚ, από «εκσυγχρονιστές»
που φαίνεται πως δεν σκοπεύουν να απομακρυνθούν από τις χειρότερες
«συνήθειές» τους. Όμως όλα επιτρέπονται, εννοείται, αν είναι για το καλό
του «συστήματος»! |
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire