ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΕΠΑΦΗ

Το ιστολόγιο Πενταλιά πήρε το όνομα
από το όμορφο και ομώνυμο χωριό της Κύπρου.
Για την επικοινωνία μαζί μας
είναι στη διάθεσή σας το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο:
pentalia74@gmail.com

vendredi 30 mars 2012

Οι κακοί βρίσκονται στην καθημερινότητά μας

ΕΦΗΜΕΡΑ
Μας χαμογελάει ή μας κοροϊδεύει;
Της Χρυστάλλας Χατζηδημητρίου
Φωτογραφία
ΑΥΤΟπου τρομάζει περισσότερο δεν είναι η απώλεια ενός χρηματικού ποσού. Είναι η απώλεια της εμπιστοσύνης. Ο άνθρωπος που μια φορά τη βδομάδα έβλεπες για να σου βάλει βενζίνη στο αυτοκίνητο, τον καλημέριζες, τον καλησπέριζες, μιλούσατε για τον καιρό, για το ποδόσφαιρο, την πολιτική, τις ασθένειες, τις οικονομικές δυσκολίες…, σε έκλεβε χωρίς να παίρνεις χαμπάρι. Ενώ εσύ του έλεγες «μην το γεμίσεις, βάλε μόνο σαράντα ευρώ γιατί δεν έχω να σε πληρώσω» κι αυτός έδειχνε κατανόηση και έμοιαζε να καταλαβαίνει και να συμπάσχει, μάλλον σε μούντζωνε και σε αποκαλούσε μαλάκα καθώς έβγαινες από το βενζινάδικο του. Τώρα θυμώνεις γιατί νιώθεις ο ίδιος μαλάκας και θες να τον κοιτάξεις στα μάτια και να τον ρωτήσεις «πώς μπορούσες;». Να τον ρωτήσεις «πώς νιώθει;» Ο άνθρωπος στον οποίο πήγαινες για να γιατρευτείς κι αφηνόσουν έρμαιο στα χέρια του, δείχνοντας του απόλυτη εμπιστοσύνη, ακούγοντας με προσοχή τις ιατρικές του γνωματεύσεις κι ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες του, δεν ήταν παρά ένας αρρωστημένος άνθρωπος που δεν είχε κανένα σεβασμό απέναντί σου. Κι εσύ του έλεγες «ευχαριστώ», ένιωθες τυχερή που τον βρήκες, τον σύστηνες κι αλλού, τον πλήρωνες αδρά για να... σε βιάζει χωρίς να έχεις ιδέα.
Τώρα ενοχοποιείς τον εαυτό σου που δεν πήρες χαμπάρι, που δεν κατάλαβες, που φάνηκες τόσο ηλίθια. Διερωτάσαι πώς ήταν δυνατόν. Θες να μπεις σε ένα καθαρτήριο, να τα πάρει όλα από πάνω σου, να διαγράψεις ένα κεφάλαιο της μνήμης. Ένας γιατρός σε μια μικρή σχετικά κοινότητα, όπου οι άνθρωποι ξέρουν ο ένας τον άλλο. Πώς ήταν δυνατόν, πώς μπόρεσε; Κι είχε λέει επίγνωση των πράξεών του. Λογάριαζε να σταματήσει. Στο μυαλό του έχει μάλιστα δικαιολογίες.
Νομίζουμε πως οι κακοί έχουν κάποια διακριτικά και πως συχνάζουν σ’ άλλους κύκλους. Μας σοκάρει που οι κακοί βρίσκονται στην καθημερινότητά μας. Κι αρχίζουμε να κοιτάζουμε με καχυποψία τον μπακάλη, τον κρεοπώλη, το γιατρό… Είναι ειλικρινές το χαμόγελο του και το ενδιαφέρον του για μας ή μας μουντζώνει και μας κλέβει; Και μισούμε το γεγονός πως φτάσαμε στο σημείο αυτό.




Aucun commentaire:

Enregistrer un commentaire