Πολυγλωσσία

Του Λευτέρη Π. Παπαδόπουλου

Βαριέμαι αβάσταχτα τους περισσότερους αρθρογράφους. Λένε τα ίδια, συνεχώς, με τον ίδιο τρόπο. Ελάχιστες διαφορές στο ύφος, στην επιχειρηματολογία, στην προσπάθεια να πείσουν. Τα πράγματα γίνονται δυσκολότερα για μένα που, λόγω επαγγελματικής ηλικίας, μεγάλωσα με αρθρογράφους όπως ο Παπακωνσταντίνου και ο Βλάχος. Οι δημοσιογράφοι αυτοί κρατούσαν, συνήθως, μαστίγιο. Και είχαν κοινό. Γιατί τα κείμενά τους ήταν αιχμηρά. Και αποτελούσαν προϊόν - εκτός από το ταλέντο - επίπονης δουλειάς.

Αντίθετα, ανοίγει η ψυχή μου με τους γελοιογράφους. Και υπάρχουν πολλοί και καλοί σ' αυτόν τον χώρο. Μερικοί δε είναι αξεπέραστοι. Δεν θα κάνω εδώ διατριβή περί γελοιογραφίας. Θα αναφερθώ σε μια πρόσφατη (20/5) του Ανδρέα Πετρουλάκη («Η Καθημερινή»). Δείχνει γύρω από ένα στρογγυλό τραπέζι τον Ομπάμα, τη Μέρκελ, τον Ολάντ και τους υπόλοιπους ηγέτες της G8. Λέει ο πρώτος ηγέτης: «Μα ο Δραγασάκης είπε ότι δεν θα κάνουν μονομερείς ενέργειες!». Ο δεύτερος: «Το διέψευσε ο Σκουρλέτης». Ο τρίτος: «Ο Λαφαζάνης το 'πε ξεκάθαρα». Ο τέταρτος: «Και η Δούρου δεν αναγνώρισε το χρέος». Ο πέμπτος: «Να περιμένουμε τι θα πει ο Στρατούλης».

Νομίζω ότι ο Πετρουλάκης μιλάει με τον πιο σαφή και επιγραμματικό τρόπο για την πολυγλωσσία που επικρατεί στον ΣΥΡΙΖΑ και επίσης γι' αυτό το «καίριο» που συνηθίζουμε να λέμε στον τόπο μας, με την παροιμία: «Η μυλωνού του άντρα της με τους πραματευτάδες». Και ασφαλώς προτρέπει τον Τσίπρα «να μαζέψει» λίγο τα πρωτοπαλίκαρα των διαφόρων συνιστωσών. Και να τα υποχρεώσει να αποκτήσουν, επιτέλους, ενιαία φωνή. Οσο αυτό είναι δυνατόν.

Εβδομάδα πολυσήμαντη! Ο Τσίπρας στο Παρίσι. Νέος, με αυτοπεποίθηση αλλά και επιθετικότητα. Και, κάποιες στιγμές, τόσο επιθετικός και «ευφυολόγος» που πιθανώς ενοχλεί. Παράδειγμα, η παρομοίωση του Ολάντ με τον Παπανδρέου, σε σχέση με το «άλλα υπόσχομαι, άλλα πράττω». Πάντως, χωρίς αμφιβολία, το «Ολαντ-ρέου» είναι ένα εύρημα σε μια εποχή που οι πολιτικοί εκφράζονται με χιλιομεταχειρισμένα κλισέ, χιλιομεταχειρισμένες χειρονομίες, πολυφορεμένες πόζες. Μόνο που αυτό το εύρημα δεν ήταν δικό του αλλά του Μελανσόν.

Εβδομάδα πολυσήμαντη, με αλλεπάλληλες ανατροπές. Ο φόβος από τα γιγαντιαία δημοσκοπικά άλματα του ΣΥΡΙΖΑ και ο τρόμος της επιστροφής στη δραχμή δημιούργησε σεισμικές δονήσεις στη μετριοπαθή - και όχι μόνο - Δεξιά. Μέσα σε ελάχιστα εικοσιτετράωρα, Σαμαράς και Μπακογιάννη, έστω και τυπικά, τα ξαναβρήκαν και το κόμμα του Καρατζαφέρη άρχισε να αποσυντίθεται. Καινούργια πρόσωπα στη ΝΔ, «σκοτωμός στα ταμεία» των ψηφοδελτίων.

Δεν βλέπω ανάλογη κινητικότητα στο ΠΑΣΟΚ. Είναι φανερό ότι από το σοκ που υπέστη το κόμμα δεν μπορεί να συνέλθει.Υπάρχει, όμως, ο Ολάντ. Αρχηγός κράτους. Που από τον Βενιζέλο ζήτησε να μάθει, προσκαλώντας τον στο Παρίσι, τι ακριβώς συμβαίνει στην Ελλάδα. Και αυτό, χωρίς αμφιβολία, είναι ένα γεγονός ιδιαίτερης βαρύτητας.