Τα όνειρα δεν είναι πάντα δωρεάν

Είδα στον ύπνο μου τον ΣΥΡΙΖΑ

Του Στέφανου Τζανάκη

Ενα καλό πράγμα έχει ο άνθρωπος, ότι θυμάται. Αλλά έχει και ένα καλύτερο, ότι ξεχνάει. Ε, φαίνεται ότι εμείς οι Ελληνες πέσαμε μικροί στη χύτρα με τα καλύτερα και δεν θυμόμαστε τίποτε...

Η μισή Ελλάδα κοιμάται και ξυπνάει μετά τις εκλογές, με το όνειρο να νικήσει ο Αλ. Τσίπρας στις εκλογές, να διώξει την τρόικα, να επαναφέρει τους μισθούς στα επίπεδα του 2009 - για αρχή -, να ξανανοίξει τα μαγαζιά που έκλεισαν, να ξαναβάλει σε δουλειά τους ανέργους και να βρει από μια νύφη στους ανύπαντρους.

Γίνονται αυτά τα πράγματα; Ο μακαρίτης ο Μιτεράν το είχε απαντήσει με γαλλική κομψότητα: οι δεσμεύσεις των πολιτικών δεσμεύουν μόνον εκείνους που τις ακούν.

«Δεν θα μας διώξουν από το ευρώ διότι θα τους κοστίσει ακριβά», είναι το επίμονο επιχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ. Ορκίζονται; Διότι, αν έχουμε καταλάβει καλά, το μόνο που κάνουν με τα δάνεια, τα κόντρα δάνεια και το κούρεμα είναι να δημιουργούν τις προϋποθέσεις για να ελαχιστοποιήσουν το κόστος που θα έχουν αν η εθνική μας οικονομία τινάξει τα πέταλα. Και τότε, ναι, δεν θα μας διώξουν από το ευρώ. Θα φύγουμε μόνοι μας...

Τζάμπα όνειρα

Το 2009, το ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου είχε συμπυκνώσει σε δύο λέξεις - «λεφτά υπάρχουν» - τα όνειρα της Ελλάδας. Πήρε 44% - περίπου όσο προβλέπεται να μειωθούν τελικά οι αποδοχές εκείνων που τον ψήφισαν, όπως και εκείνων που δεν τον ψήφισαν.

Τότε, κανένας στην Ελλάδα δεν γνώριζε τον Πολ Τόμσεν και τους υπολοίπους της τρόικας. Οπως και κανένας - από τους ψηφοφόρους, εννοείται - δεν φανταζόταν πού θα καταλήγαμε ύστερα από μερικούς μήνες.

Τώρα, όμως, έχουμε φάει την τρόικα με το κουτάλι. Είναι φυσικό να θέλουμε να ξεχάσουμε, είναι απόλυτα φυσικό να θέλουμε να ξαναονειρευτούμε. Αλλά με την εμπειρία του «λεφτά υπάρχουν», γνωρίζουμε πια ότι τα όνειρα δεν είναι πάντα δωρεάν.