Ο σοσιαλισμός στην Κύπρο...

ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ

Φιλελεύθερες πολιτικές με... σοσιαλιστικά κηρύγματα;

Του Νίκου Τόκα

ΑΣ ΜΗΝ είμαστε αφελείς -ενώ μάλιστα βρισκόμαστε (στην πραγματικότητα, θα συρθούμε υποχρεωτικά ώς εκεί και με κατεβασμένο το κεφάλι, νιώθοντας την ντρoπή του ξεπεσμένου αρχοντοχωριάτη που κατάντησε επαίτης) στο κατώφλι του Μηχανισμού Στήριξης, κάτι που απλά σημαίνει ότι το κράτος μας έχει φαλλιρίσει, επί το λαϊκότερον...παττίσει.
...Εστωκι αν δεν πρόκειται ποτέ να χρησιμοποιήσει κανείς υπουργός ή άλλος αρμόδιος τη συγκεκριμένη λέξη, που εκτός του ότι πανικοβάλλει, δεν περιποιεί τιμή και σε κανέναν από αυτούς που ορκίστηκαν να φυλάνε (και οικονομικές) Θερμοπύλες. Και οι οποίοι, αργά ή γρήγορα, πρέπει να λογοδοτήσουν για τα έργα και τις ημέρες τους, τις συνταγές και πολιτικές τους που μας έριξαν σε ξέρα και κινδυνεύει άμεσα τώρα το καράβι αύτανδρο να αγγίξει πάτο! ...Λοιπόν,είπαμε ας μην είμαστε αφελείς ως προς το νέο πακέτο μέτρων που προωθεί η Κυβέρνηση (πιεζόμενη και από την ανάγκη να στηρίξει το πολύ... σοβαρό(!) τραπεζικό μας σύστημα που αποδείχθηκε γίγαντας με χάρτινα πόδια!).
Μέτρα για τα οποία δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα πλήξουν τους εύκολους στόχους. Θα είναι δηλαδή κάτι σαν τηλεκατευθυνόμενος πύραυλος που με χειρουργική ακρίβεια θα κτυπήσει (για μια ακόμα φορά) τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Συνθλίβονταςτις ζωές ανθρώπων που μέχρι σήμερα... κουτσοπερνούσαν με χίλιες δυο φυσικά στερήσεις (καλά, για τους φτωχούς, έτσι κι αλλιώς, μόνο... μνημόσυνα τελούνται!).
...Ναί,ας μην είμαστε αφελείς: Ολες οι κυβερνήσεις της Ευρώπης, δεξιές, σοσιαλιστικές, κεντρώες ή...ουδέτερες, την κρίση του καπιταλισμού τη διαχειρίζονται με τις ίδιες σχεδόν φιλελεύθερες και αντιλαϊκές (γιατί είναι μονόπλευρες) πολιτικές λιτότητας (τις βαφτίζουν «φάρμακο» και ισοπεδώνουν μισθούς και κοινωνικές παροχές). Κι ας ρίχνουν κροκοδείλια δάκρυα για τους εργαζομένους και το μεροκάματό τους.
...Κι ας συνεχίζουννα κάνουν... σοσιαλιστικά κηρύγματα, την ίδια ώρα που βάζουν το χέρι στην τρύπια τσέπη κάθε πονεμένου πολίτη, αφήνοντας προκλητικά στο απυρόβλητο τον μεγάλο πλούτο, με τη δικαιολογία ότι δεν μπορούν να τον... εντοπίσουν. ...Τέσσεριςκοτζάμ ηγέτες, που πάτησαν ταυτόχρονα το κουμπί της αυτοκατάργησής τους, και που αγωνιωδώς αναζητούν «σωτήρες» πατρίδας από την... κερκίδα και τα αποδυτήρια. Κοπέλια, γελάει και το παρδαλί κατσίκι!