ΗΠΑ - Οικονομία και δείκτης καταναλωτικής εμπιστοσύνης

 

Του ΑΔΑΜ ΓΙΑΝΝΙΚΟΥ

 
Χαμένες προσδοκίες
Την τελευταία φορά που μας απασχόλησε ο δείκτης καταναλωτικής εμπιστοσύνης του Conference Board, πριν από ένα μήνα, το ερώτημα ήταν κατά πόσο θα συνεχιστεί το καλό κλίμα στην κατανάλωση-born-in-the-USA με τις τιμές του πετρελαίου στα ύψη και το θρίλερ της Συρίας σε εξέλιξη. Το καλοκαίρι ο δείκτης αναφοράς του CB κινήθηκε μεταξύ 81-82,1, που είναι τα υψηλότερα επίπεδα από τις αρχές του 2008.
Χθες, τα στοιχεία έδειξαν ότι η καταναλωτική εμπιστοσύνη στις ΗΠΑ υποχώρησε τον Σεπτέμβριο στις 79,7 μονάδες (από το αναθεωρημένο 81,8 του Αυγούστου). Ο επιμέρους δείκτης των προσδοκιών μειώθηκε στις 84,1 μονάδες (από 89 τον Αύγουστο και 86 τον Ιούλιο). Δεν ήθελε και πολύ ο Dow Jones να συνεχίσει για τρίτη συνεχόμενη συνεδρίαση με απώλειες και ο S&Ρ 500 να παλεύει γύρω από το μηδέν.
Δεν βλέπουν μέλλον
Αν και ο δείκτης βρίσκεται αρκετά ψηλότερα από τα 60άρια του 2012, παραμένει μακριά από το 90άρι που είναι προαπαιτούμενο για να χαρακτηριστεί η οικονομία υγιής. Οι Αμερικανοί καταναλωτές κούρεψαν τις προσδοκίες τους γιατί: 1) Θεωρούν ότι η κατάσταση της οικονομίας είναι καλύτερη, αλλά αμφισβητούν το κατά πόσο θα διατηρηθεί μακροπρόθεσμα. 2) Λιγότεροι από κάθε άλλη φορά τα τελευταία πέντε χρόνια είπαν ότι είναι δυσκολότερο να βρεις δουλειά, αλλά περισσότεροι αναμένουν λιγότερες δουλειές στο μέλλον. 3) Οσοι θεωρούν καλύτερες τις συνθήκες για τις επιχειρήσεις αυξήθηκαν ελάχιστα.
Τα 169.000 νέα μισθολόγια που προστέθηκαν τον Αύγουστο δεν δείχνουν θεαματική ανάκαμψη της απασχόλησης. Πόσω μάλλον που η μείωση της ανεργίας στο 7,3% δεν οφείλεται στο ότι δημιουργήθηκαν περισσότερες θέσεις, αλλά στο ότι περισσότεροι σταμάτησαν να τις αναζητούν, κατεβάζοντας το ποσοστό του οικονομικά ενεργού πληθυσμού σε χαμηλό τριακονταπενταετίας.
What if?
Ο Σεπτέμβριος είναι ένας κακός μήνας για τη Wall Street των επενδυτών, αλλά θεωρείται ένας από τους καλύτερους μήνες για τη Main Street των καταναλωτών, καθώς ανοίγουν σχολεία και πανεπιστήμια. Μέχρι στιγμής, ο φετινός Σεπτέμβρης έχει αντιστρέψει τις προσδοκίες. Η εμπλοκή στη Συρία αναβλήθηκε μέχρι να σκεφτεί κάτι καλύτερο ο Ολάντ. Το tapering πήρε παράταση μέχρι να σκεφτεί κάτι καλύτερο ο Μπερνάνκι. Αν η εξαγγελία για περιορισμό της χαλαρής νομισματικής πολιτικής εκτόξευσε τα επιτόκια των στεγαστικών, φανταστείτε τι θα έκανε η πραγματοποίηση της εξαγγελίας. Πάντως, στη Wall Street οι μετοχές των κατασκευαστριών κατοικιών κέρδισαν 2,3%.
Ακριβαίνουν τα σπίτια στο Ντιτρόιτ
Οι τιμές των κατοικιών για τους δώδεκα μήνες έως το τέλος Ιουλίου αυξήθηκαν 12,4% σε είκοσι μεγάλες πόλεις των ΗΠΑ, παρά τη μείωση του ρυθμού αύξησης από τον Μάιο και μετά (βλ. επιτόκια). Αυτά έδειξε χθες ο πολλά βαρύς S&Ρ/Case-Shiller Home Price Index και αυτή είναι η μεγαλύτερη ετήσια αύξηση από τον Φεβρουάριο του 2006. Οι τιμές, βέβαια, παραμένουν 21%-22% κάτω από τα δυσθεώρητα ύψη εκείνης της χρονιάς. Τα σπίτια στο Λας Βέγκας ακρίβυναν περισσότερο από κάθε άλλη πόλη με 27,5%, ενώ αυτά της πανάκριβης Νέας Υόρκης το λιγότερο με 3,5%. Στο Ντιτρόιτ, οι τιμές αυξήθηκαν 16,9%. Οπως θα αναρωτιόταν και ο Economist, WTF; Η χρεοκοπημένη πόλη των αστέγων, των ανέργων και των αρπακτικών είναι η μοναδική όπου οι τιμές βρίσκονται ακόμα κάτω απ' αυτές του Ιανουαρίου του 2000. Τότε που οι καταναλωτές γιόρταζαν το Millennium και φοβούνταν τον Ιό της Χιλιετίας. Υ2Κ;



Πηγή: Ελευθεροτυπία
Δημοσιεύτηκε στις 25/09/2013