Η αμερικανική στήριξη στην Ελλάδα

«Figaro»: Γιατί ο Μπαράκ Ομπάμα προστρέχει σε βοήθεια του Αλέξη Τσίπρα

Μοιάζει να είναι στην ίδια γραμμή με τη Γαλλία σε ό,τι αφορά το πρόβλημα του χρέους

 

«Ο Μπαράκ Ομπάμα μοιάζει να είναι στην ίδια γραμμή με τη Γαλλία σε ό,τι αφορά το πρόβλημα με το ελληνικό χρέος», γράφει την Τρίτη η «Figaro». Η γαλλική εφημερίδα αναφέρεται στη δήλωση που έκανε ο αμερικανός πρόεδρος το Σαββατοκύριακο ότι «φθάνει κάποια στιγμή που απαιτείται μια στρατηγική ανάπτυξης για να μπορέσει κάποιος να αποπληρώσει τα χρέη του».

Ο συντάκτης της «Figaro» Πιερ - Ιβ Ντιγκά αναφέρει ότι ούτε το αμερικανικό κράτος ούτε οι τράπεζες έχουν απαιτήσεις έναντι της Ελλάδας. «Ωστόσο, η παρέμβαση του Λευκού Οίκου είναι σημαντική», γράφει ο Ντιγκά, διότι «με αυτή διακηρύσσει ότι η χώρα που είναι η μεγαλύτερη μέτοχος στο ΔΝΤ είναι ανοικτή σε έναν ενδεχόμενο συμβιβασμό με τη νέα κυβέρνηση της Αθήνας».

Ο γάλλος συντάκτης παραθέτει τα λόγια του Ομπάμα: «Ελπίζω ότι η Ελλάδα θα μείνει στη ζώνη του ευρώ. Αυτό θα απαιτήσει συμβιβασμούς από όλες τις πλευρές».

Εδώ και μήνες η διακυβέρνηση Ομπάμα πιέζει τις χώρες της Ευρωζώνης να βάλουν στην άκρη τους βραχυπρόθεσμους στόχους τους για μείωση των ελλειμμάτων των προϋπολογισμών τους προκειμένου να στηρίξουν τις οικονομίες τους, σημειώνει ο Ντιγκά.

«Οι Αμερικανοί οικονομολόγοι στο σύνολό τους δεν αντιλαμβάνονται γιατί ενώ βρίσκονται αντιμέτωπες με τον αποπληθωρισμό, οι ευρωπαϊκές χώρες επιμένουν να καταγίνονται με προβλήματα, όπως είναι η μείωση των ελλειμμάτων, που στα μάτια τους φαντάζουν δευτερεύοντα», γράφει χαρακτηριστικά.  

«Υπόθεση λογιστικής φαντασίας»

Η «Figaro» αναφέρεται στις εκτιμήσεις κεϊνσιανιστών οικονομολόγων, όπως ο νομπελίστας Πολ Κρούγκμαν, που υποστηρίζει ότι η έξοδος της Ελλάδας από την κρίση περνά από τη μείωση των πληρωμών της χώρας προς τους πιστωτές της. Και υπογραμμίζει τη λύση που προτείνει ο νομπελίστας, να μετατρέψει η Ελλάδα ένα μέρος του πρωτογενούς πλεονάσματός της σε δημόσιες δαπάνες για να στηρίξει τη ζήτηση.

Ο γάλλος συντάκτης αναφέρει τον χαρακτηρισμό «υπόθεση λογιστικής φαντασίας», που χρησιμοποίησε ο αμερικανός νομπελίστας για να περιγράψει το ελληνικό χρέος.

Ο Ντιγκά αναφέρει επίσης τις εκτιμήσεις ενός άλλου αμερικανού νομπελίστα, του Τζόζεφ Στίγκλιτς, ο οποίος προτείνει «μια μείωση του ελληνικού χρέους με διμερείς συμφωνίες σε συνδυασμό με ένα μορατόριουμ σε ό,τι αφορά την πληρωμή των τόκων, ένα πρόγραμμα μεγάλων δημοσίων επενδύσεων και μεταρρυθμίσεις για την καλύτερη συλλογή των φόρων».