ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ
Να συλληφθούν πάραυτα όλοι οι πρώην υπουργοί
Του Άριστου Μιχαηλίδη
δεν είναι πολιτική η δίωξη του Γιώργου Λιλλήκα, όπως δήλωναν χτες και ο γενικός εισαγγελέας και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, πρέπει να μας εξηγήσουν κιόλας πώς γίνεται να είναι ο μόνος όλων των κυβερνήσεων, πρώην υπουργός, που σέρνεται σε δικαστήριο για να πληρώσει αποζημιώσεις για απόφαση που πήρε όταν ήταν υπουργός. Δηλαδή, ακόμα και στην περίπτωση που η απόφαση του δεν εγκρίθηκε από το Υπουργικό (άλλα λέει βέβαια το ρεπορτάζ στις διπλανές στήλες), δεν υπάρχουν άλλοι πρώην υπουργοί που με τις αποφάσεις τους προκάλεσαν κόστος στη Δημοκρατία; Είναι δυνατόν όλα τα χρόνια της Δημοκρατίας ή, έστω, όλα τα χρόνια των τελευταίων δύο κυβερνήσεων, μόνο ο Γιώργος Λιλλήκας να ενήργησε με τον ίδιο τρόπο; Αν λειτουργεί η Νομική Υπηρεσία του κράτους με αυτή τη λογική και χωρίς προκατάληψη, πώς γίνεται και η ευαισθησία της επιδεικνύεται μόνο σε αυτή την περίπτωση; (Είναι περίεργο πάντως που και πάλι ο Πέτρος Κληρίδης παίρνει πάνω του τις ανοησίες του καθενός.)
Είναι γνωστό ότι οι υπουργοί, σε πολλές περιπτώσεις, κάνουν χειρισμούς για να λύσουν ένα πρόβλημα και όσοι από αυτούς διαθέτουν όρχεις (με τη λογοτεχνική έννοια) παίρνουν και πρωτοβουλίες και αποφάσεις, αλλά πάντα ως εκπρόσωποι του κράτους και όχι ως άτομα. Αν κάθε φορά θα φοβούνται μήπως κάνουν καμιά λάθος κίνηση και κληθούν από την επόμενη κυβέρνηση να πληρώσουν το κόστος προσωπικά, τότε δεν θα μπορούσε να κυβερνηθεί ο τόπος. Ο γενικός εισαγγελέας χρησιμοποιεί μια ασάφεια που υπήρχε στις αποφάσεις, λόγω προενταξιακής διαδικασίας, για να καταδιώξει τον πρώην υπουργό. Αν η απόφαση είναι της Νομικής Υπηρεσίας και «η Κυβέρνηση καμία ανάμιξη έχει», όπως είπε ο εκπρόσωπος, τότε τίθεται κι άλλο ζήτημα: Είναι δουλειά του εισαγγελέα ή του βοηθού του να αποφασίζει πότε θα σέρνει στα δικαστήρια πρώην υπουργούς για λανθασμένες ή ζημιογόνες ενέργειες ή παραλείψεις τους, όταν κάτι τέτοιο είναι ούτως ή άλλως πολιτική πράξη και εισαγγελική παρέμβαση στα της κυβέρνησης και των πολιτικών αποφάσεών της;
Ας μη μιλήσουμε για το Μαρί και πόσα πρέπει να πληρώσουν, με την ίδια λογική, όσοι αποδεικνύεται ότι με αποφάσεις τους (και χωρίς έγκριση από το Υπουργικό Συμβούλιο) ζήμιωσαν τον τόπο με δισεκατομμύρια, αλλά μια κι αυτό που μας απασχολεί αυτή την περίοδο είναι η οικονομική κρίση, θα ρωτήσουμε: όταν μπούμε στο Μηχανισμό ή όταν αρχίσουμε να πληρώνουμε πρόστιμα στην Κομισιόν, ο εισαγγελέας θα οδηγήσει στο δικαστήριο τον πρώην υπουργό Οικονομικών για ζημιογόνες αποφάσεις; Ή γιατί μας έβαλε να πληρώσουμε €35 εκατομμύρια για να σώσουμε τη Γιουροσίπρια (έτσι μας έλεγε) και μόλις πληρώσαμε την έκλεισε; Θα διώξει και τον τέως υπουργό Εμπορίου για τα πρόστιμα €20 εκατομμυρίων της ΑΗΚ για τους ρύπους, που πληρώνει ο κοσμάκης; Και τον πρώην υπουργό Γεωργίας, που σταμάτησε τις αφαλατώσεις επειδή έβρεξε και τελικά πληρώσαμε €50 εκατομμύρια για να φέρνουμε νερό από την Ελλάδα; Είναι δεκάδες τέτοιες περιπτώσεις, αλλά μόνο ο Λιλλήκας διώκεται. Όμως, προς Θεού, δεν υπάρχουν πολιτικά κίνητρα, είναι αγνές οι προθέσεις της Κυβέρνησης.
aristosm@phileleftheros.com
Είναι γνωστό ότι οι υπουργοί, σε πολλές περιπτώσεις, κάνουν χειρισμούς για να λύσουν ένα πρόβλημα και όσοι από αυτούς διαθέτουν όρχεις (με τη λογοτεχνική έννοια) παίρνουν και πρωτοβουλίες και αποφάσεις, αλλά πάντα ως εκπρόσωποι του κράτους και όχι ως άτομα. Αν κάθε φορά θα φοβούνται μήπως κάνουν καμιά λάθος κίνηση και κληθούν από την επόμενη κυβέρνηση να πληρώσουν το κόστος προσωπικά, τότε δεν θα μπορούσε να κυβερνηθεί ο τόπος. Ο γενικός εισαγγελέας χρησιμοποιεί μια ασάφεια που υπήρχε στις αποφάσεις, λόγω προενταξιακής διαδικασίας, για να καταδιώξει τον πρώην υπουργό. Αν η απόφαση είναι της Νομικής Υπηρεσίας και «η Κυβέρνηση καμία ανάμιξη έχει», όπως είπε ο εκπρόσωπος, τότε τίθεται κι άλλο ζήτημα: Είναι δουλειά του εισαγγελέα ή του βοηθού του να αποφασίζει πότε θα σέρνει στα δικαστήρια πρώην υπουργούς για λανθασμένες ή ζημιογόνες ενέργειες ή παραλείψεις τους, όταν κάτι τέτοιο είναι ούτως ή άλλως πολιτική πράξη και εισαγγελική παρέμβαση στα της κυβέρνησης και των πολιτικών αποφάσεών της;
Ας μη μιλήσουμε για το Μαρί και πόσα πρέπει να πληρώσουν, με την ίδια λογική, όσοι αποδεικνύεται ότι με αποφάσεις τους (και χωρίς έγκριση από το Υπουργικό Συμβούλιο) ζήμιωσαν τον τόπο με δισεκατομμύρια, αλλά μια κι αυτό που μας απασχολεί αυτή την περίοδο είναι η οικονομική κρίση, θα ρωτήσουμε: όταν μπούμε στο Μηχανισμό ή όταν αρχίσουμε να πληρώνουμε πρόστιμα στην Κομισιόν, ο εισαγγελέας θα οδηγήσει στο δικαστήριο τον πρώην υπουργό Οικονομικών για ζημιογόνες αποφάσεις; Ή γιατί μας έβαλε να πληρώσουμε €35 εκατομμύρια για να σώσουμε τη Γιουροσίπρια (έτσι μας έλεγε) και μόλις πληρώσαμε την έκλεισε; Θα διώξει και τον τέως υπουργό Εμπορίου για τα πρόστιμα €20 εκατομμυρίων της ΑΗΚ για τους ρύπους, που πληρώνει ο κοσμάκης; Και τον πρώην υπουργό Γεωργίας, που σταμάτησε τις αφαλατώσεις επειδή έβρεξε και τελικά πληρώσαμε €50 εκατομμύρια για να φέρνουμε νερό από την Ελλάδα; Είναι δεκάδες τέτοιες περιπτώσεις, αλλά μόνο ο Λιλλήκας διώκεται. Όμως, προς Θεού, δεν υπάρχουν πολιτικά κίνητρα, είναι αγνές οι προθέσεις της Κυβέρνησης.
aristosm@phileleftheros.com
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire