Αντικειμενικά, η δίχρονη παρουσία του Γ. Παπανδρέου στην εξουσία συνοδεύτηκε με τη χειρότερη μεταπολεμικά περίοδο που έζησε αυτή η χώρα. Σίγουρα οι ευθύνες δεν είναι μόνο δικές του, το τέρας του δημόσιου χρέους που κάποτε θα κατάπινε τη χώρα (σύμφωνα με τα λεγόμενα του πατέρα του), είναι υπόθεση πολύχρονη και οι ευθύνες μοιρασμένες.
Ομως, ο κ. Παπανδρέου είναι αυτός που οδήγησε την χώρα στα νύχια των δανειστών και δεν είναι δύσκολο να επικαλεστεί κάποιος δεκάδες λάθη που έγιναν αυτά τα δυο χρόνια. Αντικειμενικό επίσης είναι πως η κυβέρνηση συνολικά απέτυχε να εφαρμόσει τα προγράμματα στα οποία συμφωνούσε με τους δανειστές, με αποτέλεσμα να έρχονται νέα, πιο επώδυνα μέτρα τα οποία δεν έχουν τέλος. Αυτή την πραγματικότητα αρνείται να παραδεχτεί ο πρωθυπουργός με αποτέλεσμα να έχει απέναντί του πολλά στελέχη του κόμματός του, ολόκληρη την αντιπολίτευση και ένα θεαματικά μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Οι αντοχές της κυβέρνησης έχουν εξαντληθεί, τα περιθώρια έχουν στενέψει δραματικά, οι βουλευτές της φυλλορροούν.
Η μοναδική έντιμη πολιτικά λύση θα ήταν να οδηγούσε τη χώρα σε σύντομο χρόνο σε πρόωρες εκλογές ή έστω να παραχωρούσε την πρωθυπουργική καρέκλα για μια κυβέρνηση συνεργασίας.
Δεν το έκανε, αλλά προτίμησε να μείνει γαντζωμένος στην εξουσία και με τις αλλοπρόσαλλες πρωτοβουλίες του -όπως το δημοψήφισμα- να οδηγεί μια ολόκληρη χώρα στην καταστροφή...
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire