ΕΦΗΜΕΡΑ
Ο πρόεδρος για τον πρόεδρο
Της Χρυστάλλας Χατζηδημητρίου
«ΕΑΝ αυτός ο πρόεδρος είναι τόσο ανίκανος να αναπτύξει διεθνείς
σχέσεις, πώς είναι δυνατόν να τον καλούν (σ.σ. οι ξένοι) να διεκδικήσει
ξανά την Προεδρία και να εύχονται να κερδίσει για να χειριστεί
περαιτέρω το Κυπριακό;» ρωτά ο πρόεδρος Χριστόφιας για τον πρόεδρο
Χριστόφια. Αφού το ρωτάτε κύριε πρόεδρε, ίσως οι ξένοι να βολεύονται με εσάς. Να εξυπηρετείτε τα δικά τους συμφέροντα που μπορεί και να μην είναι κοινά με τα συμφέροντα του κυπριακού λαού. Από την άλλη κύριε πρόεδρε, οι ξένοι δεν μας λένε πάντα την αλήθεια. Μπορεί να βρεθείς κάπου και να σου πούνε, για παράδειγμα, «τι ωραία τα ρούχα που φοράς», ενώ στην πραγματικότητα να μην φοράς τίποτα.
Έτσι την έπαθε κι ο βασιλιάς και πολλοί άλλοι που νόμισαν πως έγιναν βασιλιάδες. Το ξέρετε το παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν;
Στις λαϊκές τάξεις από τις οποίες προέρχεστε κύριε πρόεδρε οι άνθρωποι είναι συνήθως ειλικρινείς.
Δεν έχουν τη διπλωματικότητα να κάνουν ελιγμούς. Λένε τα πράγματα όπως είναι και αυτό ίσως να σας συγχύζει. Στις τάξεις που περιφέρεστε τώρα, οι άνθρωποι είναι εκπαιδευμένοι στο savoir vivre. Μαζί με το πώς να κρατάνε το μαχαίρι και το πιρούνι, μαθαίνουν να λένε τα πράγματα που ο άλλος θέλει να ακούσει (και μόλις απομακρυνθεί γελάνε πίσω από την πλάτη του). Μπορεί από ευγένεια (ή και για πλάκα) ο Σαρκοζί να σας είπε πως «δεν μπορεί να φανταστεί την Κύπρο χωρίς εσάς πρόεδρο». Ο Σαρκοζί και οι υπόλοιποι που σας χαϊδεύουν τα αφτιά, θα είναι όμως αύριο πρόεδροι και πρωθυπουργοί; Διότι και ’μεις δεν μπορούμε να φανταστούμε τη Γαλλία χωρίς την Κάρλα Μπρούνι πρώτη κυρία, αλλά δεν θα μας ρωτήσει κανείς. Εκτός κι αν καταργηθούν οι εκλογές και αυτός που νομίζει πως είναι ο καλύτερος να παραμένει για πάντα στην εξουσία όπως έκαναν κι άλλοι που νόμιζαν πως είναι οι καλύτεροι (Καντάφι, Μουμπάρακ, Άσαντ…).
Αφού ρωτήσατε τα λέμε αυτά. Και σας υπενθυμίζουμε μια ιατρική θεωρία στην οποία αναφερθήκαμε και πριν δύο χρόνια. Η χρήση τρίτου προσώπου συνηθίζεται στην παιδική ηλικία: «Θέλει παγωτό (αντί θέλω παγωτό)». Παιδιά με φυσιολογική ανάπτυξη, ωστόσο, κάπου στα τρία τους χρόνια εγκαταλείπουν την τακτική αυτή. Και μετά τα τρία μπορούν να διαβάσουν και παραμύθια του Άντερσεν τα οποία είναι πολύ διδακτικά και χρήσιμα για τη ζωή τους ως ενήλικες.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire