Δεν έγινε αποδεκτή η μεταβίβαση σε κληρονόμους της ε/κ περιουσίας
Ανδρέας Πιμπίσης
Με μια νέα απόφαση καταπέλτη το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων υιοθετεί πλήρως την τουρκική πολιτική αμφισβητώντας με τον πλέον επίσημο τρόπο τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας σ’ όλη την επικράτεια της νήσου, τουλάχιστον σ’ ό,τι αφορά τα δικαιώματα περιουσίας.
Η νέα αρνητική εξέλιξη από τον χώρο του ΕΔΑΔ προκύπτει από την απόφαση στην προσφυγή της Ελένης Μελεάγρου. Μια προσφυγή, η οποία έγινε αφού πρώτα οι αιτητές είχαν ακολουθήσει την οδό που ζητούσε το ΕΔΑΔ μέσα από την απόφαση Δημόπουλος και άλλοι, δηλαδή την «εξάντληση όλων των εσωτερικών ένδικων μέσων» που προσέφερε η Τουρκία στα κατεχόμενα (δηλαδή «επιτροπή ακινήτων περιουσιών» και «ανώτατο διοικητικό δικαστήριο»).
Στην απορριπτική του απόφαση το ΕΔΑΔ, που εκδόθηκε στις 2 Απριλίου 2013 στην προσφυγή Μελεάγρου και άλλοι εναντίον Τουρκίας, συμφώνησε με τη θέση των τουρκικών αρχών ότι οι τίτλοι του κτηματολογίου της Κυπριακής Δημοκρατίας από μόνοι τους δεν αποδεικνύουν την ιδιοκτησία ενός ακινήτου στα κατεχόμενα.
Στη βάση αυτού απέρριψε συνοπτικά τη θέση των αιτητών για 14 τεμάχια γης στα κατεχόμενα. Στην παράγραφο 12 της απόφασης αναφέρεται ότι «ως μέτοχοι, οι αιτητές δεν μπορούν να διεκδικήσουν δικαιώματα περιουσίας σε γη που ανήκει σε εταιρεία η οποία συνεχίζει να υφίσταται». Πρόκειται ουσιαστικά για υιοθέτηση της απόφασης που είχε εκδώσει η «επιτροπή» στις 14 Οκτωβρίου 2009 και έγινε αποδεκτή από το «ανώτατο δικαστήριο» στις 27 Ιουνίου 2011 και στην οποία αναφέρεται ότι «οι αιτητές δεν ήταν εγγεγραμμένοι ιδιοκτήτες των 14 περιουσιών, οι οποίες ανήκαν σε εγγεγραμμένη εταιρεία της οποίας οι αιτητές ήταν μέτοχοι και η οποία συνεχίζει να υφίσταται».
Η εταιρεία Μελεάγρου είχε ακίνητη περιουσία στα κατεχόμενα στην οποία περιλαμβάνονται και τα 14 επίμαχα τεμάχια γης και η οποία μετά το 1974 αδρανοποιήθηκε και έμεινε ως εταιρεία μόνο στα χαρτιά. Το 1986 ο ιδιοκτήτης της εταιρείας αποφάσισε να μεταβιβάσει την περιουσία στη μητέρα της Ελένης Μελεάγρου, σύμφωνα με τους νόμους της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η προσφυγή στο ΕΔΑΔ έγινε από τους νέους νόμιμους ιδιοκτήτες της περιουσίας όπως αυτοί αναγνωρίζονται από το κυπριακό κτηματολόγιο αλλά αμφισβητούνται από την Τουρκία.
Σχολιάζοντας την εξέλιξη αυτή η Ελένη Μελεάγρου δήλωσε στον «Φ» ότι «πρόκειται περί μιας πολύ αρνητικής εξέλιξης σχετικά με την έννοια της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας και ως προς τη μέχρι τώρα αδιαμφισβήτητη δυνατότητά της να εκδίδει τίτλους ιδιοκτησίας εντός της επικράτειάς της». Περαιτέρω σημειώνει ότι οι προσφεύγοντες ανέμεναν ότι το ΕΔΑΔ «θα ξεκαθάριζε πως σύμφωνα με την πάγια νομολογία του στις κυπριακές υποθέσεις, τίτλοι ιδιοκτησίας που εκδίδονται από το κτηματολόγιο της ΚΔ αποτελούν αυτοτελή μαρτυρία για την ιδιοκτησία του σχετικού τεμαχίου».
Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο που προκύπτει με την απόφαση του ΕΔΑΔ είναι ότι αποφεύγει να μπει στην ουσία του θέματος, δηλαδή την εξέταση του κατά πόσον η «επιτροπή» μπορεί να προσφέρει αποτελεσματική θεραπεία, στη βάση όλων όσων το ίδιο το Δικαστήριο απαιτούσε από την Τουρκία. Το ΕΔΑΔ αποφάνθηκε ότι εφόσον οι αιτητές δεν ενδιαφέρονται για αποζημίωση ή ανταλλαγή, η προσφυγή τους απορρίπτεται για μη εξάντληση των διαθέσιμων ένδικων μέσων. Οι αιτητές στην αρχική τους καταχώρηση στην «επιτροπή» ζητούσαν μόνο επιστροφή της περιουσίας τους στα κατεχόμενα.
Περαιτέρω το ΕΔΑΔ απέφυγε να σχολιάσει την ουσία των επιχειρημάτων που είχε ενώπιόν του σχετικά με τη μη ύπαρξη λόγων για μη επιστροφή ορισμένων από τα τεμάχια γης των αιτητών.
Η Ελένη Μελεάγρου υπογραμμίζει πως είναι φανερό ότι η «επιτροπή» είναι «ένα μέσο θεραπείας που βασίζεται εξ ολοκλήρου στις αποζημιώσεις με αντάλλαγμα την απώλεια της κυριότητας». Η επιστροφή περιουσίας ως μια από τις μορφές θεραπείας που υποτίθεται προσφέρει η «επιτροπή» είναι μόνο στη θεωρία.
Πηγή: Ο Φιλελεύθερος
Δημοσιεύτηκε στις 23/04/2013
Ανδρέας Πιμπίσης
Με μια νέα απόφαση καταπέλτη το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων υιοθετεί πλήρως την τουρκική πολιτική αμφισβητώντας με τον πλέον επίσημο τρόπο τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας σ’ όλη την επικράτεια της νήσου, τουλάχιστον σ’ ό,τι αφορά τα δικαιώματα περιουσίας.
Η νέα αρνητική εξέλιξη από τον χώρο του ΕΔΑΔ προκύπτει από την απόφαση στην προσφυγή της Ελένης Μελεάγρου. Μια προσφυγή, η οποία έγινε αφού πρώτα οι αιτητές είχαν ακολουθήσει την οδό που ζητούσε το ΕΔΑΔ μέσα από την απόφαση Δημόπουλος και άλλοι, δηλαδή την «εξάντληση όλων των εσωτερικών ένδικων μέσων» που προσέφερε η Τουρκία στα κατεχόμενα (δηλαδή «επιτροπή ακινήτων περιουσιών» και «ανώτατο διοικητικό δικαστήριο»).
Στην απορριπτική του απόφαση το ΕΔΑΔ, που εκδόθηκε στις 2 Απριλίου 2013 στην προσφυγή Μελεάγρου και άλλοι εναντίον Τουρκίας, συμφώνησε με τη θέση των τουρκικών αρχών ότι οι τίτλοι του κτηματολογίου της Κυπριακής Δημοκρατίας από μόνοι τους δεν αποδεικνύουν την ιδιοκτησία ενός ακινήτου στα κατεχόμενα.
Στη βάση αυτού απέρριψε συνοπτικά τη θέση των αιτητών για 14 τεμάχια γης στα κατεχόμενα. Στην παράγραφο 12 της απόφασης αναφέρεται ότι «ως μέτοχοι, οι αιτητές δεν μπορούν να διεκδικήσουν δικαιώματα περιουσίας σε γη που ανήκει σε εταιρεία η οποία συνεχίζει να υφίσταται». Πρόκειται ουσιαστικά για υιοθέτηση της απόφασης που είχε εκδώσει η «επιτροπή» στις 14 Οκτωβρίου 2009 και έγινε αποδεκτή από το «ανώτατο δικαστήριο» στις 27 Ιουνίου 2011 και στην οποία αναφέρεται ότι «οι αιτητές δεν ήταν εγγεγραμμένοι ιδιοκτήτες των 14 περιουσιών, οι οποίες ανήκαν σε εγγεγραμμένη εταιρεία της οποίας οι αιτητές ήταν μέτοχοι και η οποία συνεχίζει να υφίσταται».
Η εταιρεία Μελεάγρου είχε ακίνητη περιουσία στα κατεχόμενα στην οποία περιλαμβάνονται και τα 14 επίμαχα τεμάχια γης και η οποία μετά το 1974 αδρανοποιήθηκε και έμεινε ως εταιρεία μόνο στα χαρτιά. Το 1986 ο ιδιοκτήτης της εταιρείας αποφάσισε να μεταβιβάσει την περιουσία στη μητέρα της Ελένης Μελεάγρου, σύμφωνα με τους νόμους της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η προσφυγή στο ΕΔΑΔ έγινε από τους νέους νόμιμους ιδιοκτήτες της περιουσίας όπως αυτοί αναγνωρίζονται από το κυπριακό κτηματολόγιο αλλά αμφισβητούνται από την Τουρκία.
Σχολιάζοντας την εξέλιξη αυτή η Ελένη Μελεάγρου δήλωσε στον «Φ» ότι «πρόκειται περί μιας πολύ αρνητικής εξέλιξης σχετικά με την έννοια της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας και ως προς τη μέχρι τώρα αδιαμφισβήτητη δυνατότητά της να εκδίδει τίτλους ιδιοκτησίας εντός της επικράτειάς της». Περαιτέρω σημειώνει ότι οι προσφεύγοντες ανέμεναν ότι το ΕΔΑΔ «θα ξεκαθάριζε πως σύμφωνα με την πάγια νομολογία του στις κυπριακές υποθέσεις, τίτλοι ιδιοκτησίας που εκδίδονται από το κτηματολόγιο της ΚΔ αποτελούν αυτοτελή μαρτυρία για την ιδιοκτησία του σχετικού τεμαχίου».
Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο που προκύπτει με την απόφαση του ΕΔΑΔ είναι ότι αποφεύγει να μπει στην ουσία του θέματος, δηλαδή την εξέταση του κατά πόσον η «επιτροπή» μπορεί να προσφέρει αποτελεσματική θεραπεία, στη βάση όλων όσων το ίδιο το Δικαστήριο απαιτούσε από την Τουρκία. Το ΕΔΑΔ αποφάνθηκε ότι εφόσον οι αιτητές δεν ενδιαφέρονται για αποζημίωση ή ανταλλαγή, η προσφυγή τους απορρίπτεται για μη εξάντληση των διαθέσιμων ένδικων μέσων. Οι αιτητές στην αρχική τους καταχώρηση στην «επιτροπή» ζητούσαν μόνο επιστροφή της περιουσίας τους στα κατεχόμενα.
Περαιτέρω το ΕΔΑΔ απέφυγε να σχολιάσει την ουσία των επιχειρημάτων που είχε ενώπιόν του σχετικά με τη μη ύπαρξη λόγων για μη επιστροφή ορισμένων από τα τεμάχια γης των αιτητών.
Η Ελένη Μελεάγρου υπογραμμίζει πως είναι φανερό ότι η «επιτροπή» είναι «ένα μέσο θεραπείας που βασίζεται εξ ολοκλήρου στις αποζημιώσεις με αντάλλαγμα την απώλεια της κυριότητας». Η επιστροφή περιουσίας ως μια από τις μορφές θεραπείας που υποτίθεται προσφέρει η «επιτροπή» είναι μόνο στη θεωρία.
Πηγή: Ο Φιλελεύθερος
Δημοσιεύτηκε στις 23/04/2013
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire