Σάββατο, 4 Δεκεμβρίου 2010
Η πεζογέφυρα του Σόλωνα
ΣΗΜΕΡΑ 4/12 κλείνει ένας χρόνος από τον άδικο χαµό του 15χρονου Σόλωνα Καρυδάκη. Το παιδί που χάθηκε βρισκόταν στην κεντρική είσοδο του Κολλεγίου, στο φανάρι Πηνελόπης Δέλτα και Κηφισίας.Μαζί µε τους φίλους του περίµεναν να ανάψει το πράσινο για να διασχίσουν τη λεωφόρο.
Τότε ο οδηγός που έτρεχε µε ιλιγγιώδη ταχύτητα στην Κηφισίας παραβίασε το κόκκινο την ώρα που τα παιδιά περνούσαν απέναντι και παρέσυρε τον τελευταίο στη σειρά. (Να σηµειώσω εδώ ότι το συγκεκριµένο σηµείο οι περίοικοι το αποκαλούν «κοφτήρι» και το φανάρι «φανάρικαρµανιόλα».
Ο λόγος κάτι παραπάνω από ευνόητος). Το παιδάκι, αφού έµεινε στο νοσοκοµείο εγκεφαλικά νεκρό, εξέπνευσε τελικά. Οι γονείς του διοχέτευσαν τον βαθύ πόνο και την οδύνη τους σε ένα µεγαλόπνοο, οραµατικό σχέδιο: Να δηµιουργηθεί επιτέλους µια πεζογέφυρα στο σηµείο όπου έχουν χάσει τη ζωή τους τόσοι άνθρωποι. Οι άνθρωποι αυτοί βρήκαν τη δύναµη, στέγνωσαν τα δάκρυα, σήκωσαν τα µανίκια και η «πεζογέφυρα των (χαµένων) ονείρων», όπως την αποκαλούν έχει µπει πια στην τελική της ευθεία. Την ονόµασαν έτσι από το εµπνευσµένο πανό που κρατούσαν κάποια παιδιά στην κατάληψη -διαµαρτυρία της Κηφισίας την εποµένη της κηδείας το Σόλωνα, που έγραφε «γεφυρώστε τα όνειρα µας»!
Λέει ο κ. Φαίδων Καρυδάκης, πατέρας του Σόλωνα:
«ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ξεκινήσαµε, έχοντας ξεπεράσει όλα τα γραφειοκρατικά και οργανωτικά προβλήµατα. Αυτή δεν είναι µια απλή πεζογέφυρα όπως οι άλλες στην Κηφισίας. Η σύνθετη µορφή του έργου προέκυψε µέσα από την κύρια προσπάθεια να είναι ελκυστικό στους χρήστες ώστε να χρησιµοποιείται από τα παιδιά και να εξυπηρετεί άτοµα µε ειδικές ανάγκες, να προσαρµόζεται στην κλίµακα του αστικού περιβάλλοντος της περιοχής και να αποτελεί µία σηµαντική αισθητική παρέµβαση και αναφορά στη µνήµη του Σόλωνα.
Αρχικά υπήρξε ένας µεγάλος δωρητής που προσέφερε το σύνολο του κόστους κατασκευής. Η οµάδα των µελετητών προσέφερε τις µελέτες. Στην πορεία προστέθηκαν πολλοί, που προσέφεραν υλικά, µηχανήµατα και εργασία, µε τελευταίο το γενικό εργολάβο συντονιστή της κατασκευής που αναλαµβάνει τον ρόλο αυτό χωρίς οικονοµικό αντάλλαγµα.
Πρέπει να τονίσω ότι σε καµία περίπτωση δεν συναντήσαµε αντιδράσεις, αντίθετα ενθουσιώδη συγκινητική υποστήριξη, αλλά οι διαδικασίες ήταν πολλές και χρονοβόρες. Μοιάζει όµως ότι, επιτέλους, τελειώσαµε και αρχίζουµε την κατασκευή. Θα υπάρξει ένα ακόµη χρονικό διάστηµα που θα γίνουν τα κύρια έργα προετοιµασίας, αλλά ελπίζουµε ότι η γέφυρα των ονείρων, θα έχει ολοκληρωθεί στους επόµενους 4-5 µήνες».
ΤΟ ΑΝΩΝΥΜΟ ποίηµα που γράφτηκε για τον Σόλωνα τα λέει όλα: «Δεν ήταν ούτε 15 χρόνων, πήγαινε στο χορό του σχολείου του περπατώντας, µε φίλους. O οδηγός ερχόταν από ένα γιορταστικόεπαγγελµατικό δείπνο, οδηγώντας γρήγορα, συναντήθηκαν… ένα πεζό παιδί και ένα γρήγορο αυτοκίνητο… ο Σολωνάκος πετάχτηκε 40 µέτρα, ο οδηγός συνέχισε χωρίς να σταµατήσει, ο Σόλων ξεκίνησε το ταξίδι του για τον ουρανό… το χαµόγελό του, που τόσο φώτιζε τον κόσµο γύρω του, χάθηκε για πάντα… η ζωή µας σκοτείνιασε, άλλαξε, για πάντα…». ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ αυτό αφιερώνεται σε όλους εκείνους που µέσα από µια προσωπική τραγωδία βρίσκουν τη δύναµη και το ψυχικό µεγαλείο να κάνουν καλύτερη και πιο ασφαλή τη ζωή εκείνων που µένουν πίσω. Κι εδώ, η γέφυρα των χαµένων ονείρων θα είναι η πολύτιµη παρακαταθήκη ενός 15χρονου αγοριού.
Τότε ο οδηγός που έτρεχε µε ιλιγγιώδη ταχύτητα στην Κηφισίας παραβίασε το κόκκινο την ώρα που τα παιδιά περνούσαν απέναντι και παρέσυρε τον τελευταίο στη σειρά. (Να σηµειώσω εδώ ότι το συγκεκριµένο σηµείο οι περίοικοι το αποκαλούν «κοφτήρι» και το φανάρι «φανάρικαρµανιόλα».
Ο λόγος κάτι παραπάνω από ευνόητος). Το παιδάκι, αφού έµεινε στο νοσοκοµείο εγκεφαλικά νεκρό, εξέπνευσε τελικά. Οι γονείς του διοχέτευσαν τον βαθύ πόνο και την οδύνη τους σε ένα µεγαλόπνοο, οραµατικό σχέδιο: Να δηµιουργηθεί επιτέλους µια πεζογέφυρα στο σηµείο όπου έχουν χάσει τη ζωή τους τόσοι άνθρωποι. Οι άνθρωποι αυτοί βρήκαν τη δύναµη, στέγνωσαν τα δάκρυα, σήκωσαν τα µανίκια και η «πεζογέφυρα των (χαµένων) ονείρων», όπως την αποκαλούν έχει µπει πια στην τελική της ευθεία. Την ονόµασαν έτσι από το εµπνευσµένο πανό που κρατούσαν κάποια παιδιά στην κατάληψη -διαµαρτυρία της Κηφισίας την εποµένη της κηδείας το Σόλωνα, που έγραφε «γεφυρώστε τα όνειρα µας»!
Λέει ο κ. Φαίδων Καρυδάκης, πατέρας του Σόλωνα:
«ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ξεκινήσαµε, έχοντας ξεπεράσει όλα τα γραφειοκρατικά και οργανωτικά προβλήµατα. Αυτή δεν είναι µια απλή πεζογέφυρα όπως οι άλλες στην Κηφισίας. Η σύνθετη µορφή του έργου προέκυψε µέσα από την κύρια προσπάθεια να είναι ελκυστικό στους χρήστες ώστε να χρησιµοποιείται από τα παιδιά και να εξυπηρετεί άτοµα µε ειδικές ανάγκες, να προσαρµόζεται στην κλίµακα του αστικού περιβάλλοντος της περιοχής και να αποτελεί µία σηµαντική αισθητική παρέµβαση και αναφορά στη µνήµη του Σόλωνα.
Αρχικά υπήρξε ένας µεγάλος δωρητής που προσέφερε το σύνολο του κόστους κατασκευής. Η οµάδα των µελετητών προσέφερε τις µελέτες. Στην πορεία προστέθηκαν πολλοί, που προσέφεραν υλικά, µηχανήµατα και εργασία, µε τελευταίο το γενικό εργολάβο συντονιστή της κατασκευής που αναλαµβάνει τον ρόλο αυτό χωρίς οικονοµικό αντάλλαγµα.
Πρέπει να τονίσω ότι σε καµία περίπτωση δεν συναντήσαµε αντιδράσεις, αντίθετα ενθουσιώδη συγκινητική υποστήριξη, αλλά οι διαδικασίες ήταν πολλές και χρονοβόρες. Μοιάζει όµως ότι, επιτέλους, τελειώσαµε και αρχίζουµε την κατασκευή. Θα υπάρξει ένα ακόµη χρονικό διάστηµα που θα γίνουν τα κύρια έργα προετοιµασίας, αλλά ελπίζουµε ότι η γέφυρα των ονείρων, θα έχει ολοκληρωθεί στους επόµενους 4-5 µήνες».
ΤΟ ΑΝΩΝΥΜΟ ποίηµα που γράφτηκε για τον Σόλωνα τα λέει όλα: «Δεν ήταν ούτε 15 χρόνων, πήγαινε στο χορό του σχολείου του περπατώντας, µε φίλους. O οδηγός ερχόταν από ένα γιορταστικόεπαγγελµατικό δείπνο, οδηγώντας γρήγορα, συναντήθηκαν… ένα πεζό παιδί και ένα γρήγορο αυτοκίνητο… ο Σολωνάκος πετάχτηκε 40 µέτρα, ο οδηγός συνέχισε χωρίς να σταµατήσει, ο Σόλων ξεκίνησε το ταξίδι του για τον ουρανό… το χαµόγελό του, που τόσο φώτιζε τον κόσµο γύρω του, χάθηκε για πάντα… η ζωή µας σκοτείνιασε, άλλαξε, για πάντα…». ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ αυτό αφιερώνεται σε όλους εκείνους που µέσα από µια προσωπική τραγωδία βρίσκουν τη δύναµη και το ψυχικό µεγαλείο να κάνουν καλύτερη και πιο ασφαλή τη ζωή εκείνων που µένουν πίσω. Κι εδώ, η γέφυρα των χαµένων ονείρων θα είναι η πολύτιµη παρακαταθήκη ενός 15χρονου αγοριού.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire