Κατά διαόλου η κυπριακή οικονομία

ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

Επιτέλους, έχουμε ή δεν έχουμε ικανή ηγεσία;

Του Άριστου Μιχαηλίδη

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑτης Κύπρου βρίσκεται στη χειρότερη θέση από όλα τα κράτη της ευρωζώνης, που δεν μπήκαν στο μηχανισμό στήριξης. Από όλες τις χώρες της ευρωζώνης, στην αξιολόγηση των ξένων οίκων μόνο η Ελλάδα και η Πορτογαλία είναι σε χειρότερη θέση. Και πάντως, όπως έχει λεχθεί πολλές φορές, η αξιολόγηση της Κύπρου (ΒΒΒ) είναι ένα σκαλί πάνω από τα σκουπίδια. Δηλαδή, στην επόμενη υποβάθμιση θα πέσει στα σκουπίδια κι αυτό θα έχει ακόμα πιο τραγικές συνέπειες από τις ήδη τραγικές που έχει με τη σημερινή θέση της. Τι σημαίνουν όλ΄ αυτά, δεν είμαστε ειδικοί για να πούμε, αλλά τα ακούμε κάθε μέρα τελευταία από τους ειδικούς, όπως τα ακούει όλος ο κόσμος ή, έστω, εκείνοι που ενδιαφέρονται και έχουν αντιληφθεί τη σοβαρότητα και τις συνέπειες αυτών των δεδομένων. Εξάλλου, αισθάνονται ήδη τις συνέπειες δεκάδες χιλιάδες πολίτες είτε άμεσα στις επαγγελματικές δραστηριότητές τους, είτε έμμεσα όσοι κυκλοφορούν κι ακούνε τι λέει η αγορά. Πόσες δουλειές έκλεισαν, πόσες πάγωσαν, πόσοι έμειναν άνεργοι, πόσοι χάνουν μισθούς με περικοπές, πόσοι αποφεύγουν να ανάψουν θέρμανση φοβούμενοι το λογαριασμό, πόσοι μετρούν τα σεντ για να πληρώσουν το φούρνο… Αυτή είναι η πραγματική κατάσταση.
Όσο κι αν η κυβερνητική πλευρά προσπαθεί να την ωραιοποιήσει και να στρέψει την προσοχή στον πόλεμο που κάνει η αντιπολίτευση και στην κινδυνολογία, η κατάσταση δεν βελτιώνεται. Χειροτερεύει.
Όποιο οικονομικό αναλυτή ή παράγοντα, που γνωρίζει την πραγματικότητα, κι αν ακούσει κανείς, θα αντιληφθεί ότι η οικονομία του τόπου οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στην κατάρρευση. Μπορεί αυτό να είναι μια γενικολογία, που προς το παρόν δεν σημαίνει τίποτε για τους περισσότερους πολίτες. Μπορεί ακόμα να θεωρούν πολλοί ότι όλ΄ αυτά είναι υπερβολές των πολιτικών, που θέλουν να πλήξουν τον Δημήτρη Χριστόφια επειδή είναι κομμουνιστής. Όμως, δεν μπορεί κανένας να κρύβει ή να υπερβάλλει για μια σκληρή πραγματικότητα, που ζει κάθε μέρα ο κάθε πολίτης, ούτε για τα οικονομικά δεδομένα, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά απόλυτοι αριθμοί. Έχουμε ξεπεράσει από καιρό τη φάση των εκτιμήσεων και των προβλέψεων, τώρα βρισκόμαστε στη φάση των γεγονότων. Και σ’ αυτή τη φάση, όλη η ηγεσία, συμπολίτευση και αντιπολίτευση, γνωρίζει πολύ καλά τι πρέπει να κάνει. Γνωρίζει ότι δεν ξεπερνιέται αυτή η κρίση, ούτε με περικοπές στα φοιτητικά επιδόματα, ούτε με φορολογίες, ούτε με δάνεια δισεκατομμυρίων από τη Ρωσία, που διαρκούν μερικούς μήνες, ούτε καν (τώρα πια) με προσωρινή παγοποίηση μισθών στο δημόσιο. Χρειάζονται ριζικές και οριστικές περικοπές στα έξοδα του κράτους. ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ. Αν δεν εγκαταλείψουν όλοι και προπάντων η κυβέρνηση, που έχει την ευθύνη, τις κομματικές ξεροκεφαλιές για να σώσουν τον τόπο, μπορεί να σώσουν τα κόμματά τους (παρόλο που κι αυτό είναι αμφίβολο) αλλά ο τόπος θα πάει κατά διαόλου. Είναι τόσο τραγική η κατάσταση, που δεν βρίσκουμε πιο δόκιμο όρο να το εκφράσουμε. Κατά διαόλου. Μα, επιτέλους, έχουμε ή δεν έχουμε ηγεσία να πάρει αποφάσεις; Ή μήπως είναι ικανή μόνο για να καβγαδίζει στις τηλεοράσεις;
aristosm@phileleftheros.com