Όταν χαθεί το μέτρο

ΕΦΗΜΕΡΑ

Της Χρυστάλλας Χατζηδημητρίου

ΕΙΝΑΙ αλήθεια ότι οι γυναίκες διακρινόμαστε από ένα συναισθηματισμό που πολλές φορές μας οδηγεί σε παρορμητικές αντιδράσεις. Εύκολα θα φανερώσουμε το συναίσθημά μας, εύκολα θα πούμε τις αλήθειες μας, εύκολα θα διεκδικήσουμε αυτό που θεωρούμε δίκιο μας. Με αποτέλεσμα, πολλές φορές να εκθέτουμε τους εαυτούς μας. Η τέως υπουργός Εμπορίου Πραξούλα Αντωνιάδου, σε όλες τις διενέξεις της, είχε εν μέρει κάποιο δίκαιο. Μπορεί, αρχικά να ένιωσε πως κάποιος μέσα στο υπουργείο είχε εξουσίες σε σημείο που υποσκέλιζαν την ίδια και την εμπόδιζαν να εφαρμόσει τη δική της πολιτική. Πολιτική που θεωρούσε ορθή, εξ ου και την επέλεξαν για το πόστο του πιο σημαντικού υπουργού τη δεδομένη στιγμή. Προσπάθησε ωστόσο, ενώ για χρόνια ήταν οπαδός της επαναπροσέγγισης και των ειρηνικών τρόπων επίλυσης διαφορών, να επιβληθεί διά πυρός και σιδήρου. Μπορεί, λόγω των πληθωρικών αντιδράσεών της, βουλευτές να της συμπεριφέρθηκαν ανάλογα. Ούτε και σ’ αυτή την περίπτωση επιστράτευσε τις γνώσεις της στην αντιμετώπιση του απέναντι ή αν μη τι άλλο το χιούμορ της. Μπορεί, το όνομα, η εμφάνιση και το όλο στυλ της να βοήθησαν στη δημιουργία μιας καρικατούρας η οποία αντικατέστησε εν πολλοίς την προσωπικότητά της. Υιοθέτησε όμως και ενίσχυσε τη φιγούρα αυτή. Μπορεί, να ένιωσε στ’ αλήθεια ότι κάτι δεν πάει καλά όταν είδε δημοσιευμένο το συμπέρασμα του πορίσματος έρευνας. Σε όλες τις περιπτώσεις, χειρίστηκε τα πράγματα ξεχνώντας πως δεν είναι ιδιώτης και ναι μεν δικαιούται να θυμώνει και να θίγεται, αλλά δεν δικαιούται να συμπεριφέρεται λες και κάποιος απρόσκλητος μπήκε στο σπίτι της. Δεν δικαιούται, ακόμα κι αν προηγήθηκε η στάση του προέδρου, απέναντι στο πόρισμα Πολυβίου για το Μαρί, να απαξιώνει ένα επίσημο πόρισμα και να το περιφέρει αδιάβαστο για ένα μήνα και εν τέλει να το παραδίδει επιδεικτικά στον διάδοχο της. Δεν μπορεί να παρακωλύει το έργο της Βουλής, ζητώντας απολογία και έκφραση σεβασμού στο πρόσωπό της. Τον σεβασμό τον κερδίζουμε και η κ. Αντωνιάδου έκανε τα πάντα, μέχρι και την τελευταία στιγμή, για να χάσει τον σεβασμό που ίσως να έχαιρε πριν υπουργοποιηθεί. Η κ. Αντωνιάδου θα μπορούσε, ίσως, να αποτελέσει μια δυναμική παρουσία, που είχε κότσια, αλλά πήρε τον εαυτό της πολύ στα σοβαρά και εν τέλει τον γελοιοποίησε. Κι όσο κι αν επιμένει πως το θέμα είναι σεξιστικό, η ευθύνη είναι δική της.