Πολιτικών εγκλήματα στην Κύπρο

Κώστας Βενιζέλος

Αδυναμία αντίληψης;

Η ΟΥΣΙΑ δεν διαφέρει είτε ισχύει το ένα ή το άλλο: Το πολιτικό σύστημα ή δεν αντιλαμβάνεται το μέγεθος της καταστροφής ή το έχει αντιληφθεί και αδυνατεί να αντιμετωπίσει το τσουνάμι των εξελίξεων. Η στάση και συμπεριφορά, ένα και πλέον μήνα μετά τη λαίλαπα των Γιούρογκρουπ και δύο χρόνια μετά που η χώρα βιώνει μια πρωτόγνωρη κρίση, παραμένει αναλλοίωτη. Υιοθετείται μια ξύλινη ρητορική, που χάνεται στην αοριστία και στην κενολογία. 

Η συζήτηση στη Βουλή έπρεπε να γίνει πριν η προηγούμενη Κυβέρνηση αποφασίσει να προσκαλέσει την Τρόικα στην Κύπρο, καθιστώντας τη χώρα όμηρο και υποτελή στους «κλεφταράδες των λαών». Δεν έγινε καμία συζήτηση τότε, ούτε και κανείς, ως φαίνεται εκ των υστέρων, είχε αντιληφθεί σε ποιες περιπέτειες εισερχόταν η Κύπρος. Συζήτηση στη Βουλή, θα έπρεπε να γίνει όταν το Δεκέμβριο του 2012 υπήρξε καταρχήν κατάληξη στο περιεχόμενο του Μνημονίου μεταξύ των τροϊκανών και της τότε Κυβέρνησης. Τούτο δεν έγινε ποτέ. Αντί αυτού άρχισαν μαζικά να κατατίθενται προς ψήφιση νομοσχέδια, τα οποία εγκρίθηκαν τόσο επί της προηγούμενης όσο και επί της νυν Κυβέρνησης. Εφαρμοστικά νομοσχέδια, τα οποία είναι απόρροια του Μνημονίου. Κι όλα αυτά ενώ δεν έχει ακόμη υπογραφή η δανειστική σύμβαση και πριν ασφαλώς λάβουμε την πρώτη δόση των χρημάτων. Κοντολογίς, από τον περασμένο Δεκέμβριο εφαρμόζεται το Μνημόνιο με την υιοθέτηση νομοθεσιών και ακόμη αναζητούνται ημερομηνίες για συζήτηση, ενώ αναπτύσσεται δημοσίως ένα κουβεντολόι άνευ περιεχομένου και αντικειμένου καθώς διέξοδοι δεν προσφέρονται (ακόμη τυγχάνουν επεξεργασίας!).  

Τα δύο μεγάλα κόμματα, επί της ουσίας είναι μνημονιακά. Το μεν ΑΚΕΛ προσκάλεσε την Τρόικα, διαπραγματεύτηκε το Μνημόνιο και το παρέδωσε στον ΔΗΣΥ για να ολοκληρώσει. Τα όσα λέγονται σήμερα, «για συγκρίσεις των δύο Μνημονίων» (υπάρχει καλό ή κακό;) και για τη ζωή, που ξεκινά από τη 15η Μαρτίου μετά το Γιούρογκρουπ, είναι για εσωτερική κατανάλωση και στοχεύει μόνο στην κομματική συσπείρωση. Όπως και για εσωτερική κατανάλωση είναι και οι προσπάθειες να φορτώσουν τη διαχείριση που έγινε στα δύο κρίσιμα Γιούρογκρουπ του Μαρτίου,  μόνο στα όσα κακά κληρονόμησαν οι νυν κυβερνώντες. Η διαχείρισή τους, ούτως ή άλλως, έμοιαζε με αυτή των προκατόχων τους.

Η Βουλή θα συζητήσει το Μνημόνιο, όταν όλα θα έχουν τελειώσει. Τα ξένα κοινοβούλια θα εγκρίνουν τη δανειακή σύμβαση και η Κυβέρνηση θα την υπογράψει. Αυτό το σενάριο βολεύει σχεδόν όλους. Όσοι θα είναι εναντίον, θα παρακαλούν να διαμορφωθεί πλειοψηφία που θα υιοθετήσει το Μνημόνιο και όσοι θα είναι υπέρ, θα προβάλλουν τον μοναχικό μονόδρομο της τροϊκανής υποταγής. 

Η Βουλή θα συζητήσει το Μνημόνιο, όταν και όποτε αποφασίσει να πράξει τούτο, ενώ για δύο χρόνια αναμένονται προτάσεις και λύσεις για να εξέλθει η χώρα από τα οικονομικά αδιέξοδα. 

Η αδυναμία παραγωγής πολιτικής, δημιουργεί ένα αλαλούμ. Το σίγουρο είναι πως με αυτή την ομάδα, για να μιλήσουμε με ποδοσφαιρικούς όρους, το μόνο ζητούμενο είναι η αποφυγή της διαβάθμισης. Και τούτο δεν φαντάζει εφικτό…

Κώστας Βενιζέλος