Νέες εποχές
Τι αναμένεται να ζήσουμε; Είναι το τέλος του οικονομικού μαρασμού, η αρχή της ανάκαμψης; Σχετικά με αυτές τις καθοριστικές για το μέλλον μας ερωτήσεις, οι οικονομολόγοι διχάζονται. Οι αισιόδοξοι βλέπουν στην αποκατάσταση της αξιοπιστίας των κρατών, στην καλή διαχείριση των κεντρικών τραπεζών και στην ανάπτυξη εκτός Ευρωζώνης θετικά σημάδια, που υποδηλώνουν μια πιθανή έξοδο από την κρίση. Οι υπόλοιποι δεν το πιστεύουν.
Για αρκετούς οικονομολόγους οι βιομηχανικές οικονομίες έχουν παγιδευτεί. Η δυνατότητα παραγωγής τους έχει μειωθεί. Δεν υπάρχει ενδογενής ικανότητα εξόδου από την κρίση και το διεθνές εμπόριο βρίσκεται σε κακή κατάσταση. Η αποκατάσταση των κρατών αποτελεί πολύ πιο μακροπρόθεσμη υπόθεση. Πρέπει να ασκήσουμε μομφή στους οικονομολόγους, οι οποίοι παρά τις διαφορετικές προσεγγίσεις δεν κατάφεραν στην πλειονότητά τους να προβλέψουν την κρίση του 2007-2008; Αυτό θα ήταν αντιπαραγωγικό και άδικο. Η δυσκολία τους να αναλύσουν άτυπες περιστάσεις και να κάνουν προβλέψεις σε περιόδους μεγάλης αβεβαιότητας είναι λογική, αφού τα αναλυτικά μοντέλα βασίζονται σε γραμμικότητες του παρελθόντος. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι ζούμε σε νέες εποχές – σε μία μεταμόρφωση.
FINANCIAL TIMES
Μη βιώσιμο το χρέος
Τα σφάλματα πολιτικής που ακολούθησαν τα κράτη της Ευρωζώνης δεν περιορίζονται στη σκληρότητα της προσαρμογής, αλλά στη βασική μακροοικονομική «αμάθειά» της. Στον πυρήνα της κυριαρχεί η παραίσθηση πως το ελληνικό χρέος μπορεί κάποια στιγμή να γίνει βιώσιμο. Οπως και να έχει, η μεταρρύθμιση και η λιτότητα είναι αναπόφευκτες. Και αυτό είναι ειρωνεία. Οι μεταρρυθμίσεις και η λιτότητα παραμένουν ταυτόχρονα ένα προαπαιτούμενο για να παραμείνει κανείς στην Ευρωζώνη, αλλά και προαπαιτούμενο για την έξοδο από αυτήν. Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα έχει δύο εναλλακτικές λύσεις. Η πρώτη είναι να περάσει στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις και να πτωχεύσει στο εσωτερικό της Ευρωζώνης, μια στρατηγική που απαιτεί πρόθυμους συνενόχους σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Η δεύτερη είναι να περάσει στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις εκτός Ευρωζώνης, μια απόφαση που η Ελλάδα μπορεί να λάβει μονομερώς, εφόσον οι μακροοικονομικοί παράγοντες είναι ορθοί. Η λύση του Σόιμπλε περί μεταρρύθμισης χωρίς πτώχευση έχει νόημα και δεν μπορεί να αποτελέσει λύση για την Ελλάδα. Φυσικά, μία χώρα μπορεί να αποφασίσει να παραμείνει στην Ευρωζώνη για πολιτικούς λόγους ή ακόμα και για την ασφάλεια που της παρέχει.
Πηγή: Η Καθημερινή
Δημοσιεύτηκε στις 23/07/2013
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire