Η «Μέρκελ 3»
Με τι πράγμα θα μοιάζει, άραγε, η τρίτη κυβέρνηση της κ. Μέρκελ; Με τη «Μέρκελ 1», τον Μεγάλο Συνασπισμό του 2005-2009, ο οποίος συνέχισε τις μεταρρυθμίσεις που είχε εγκαινιάσει ο Σοσιαλδημοκράτης καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ το 2002; Ή με τη «Μέρκελ 2», μια κυβέρνηση η οποία προχώρησε σε λίγες μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό της χώρας, αλλά ανέλαβε τα ηνία μιας Ευρώπης σε κρίση; Ισως σε καμία από τις δύο.
Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα έχει αλλάξει από το 2005. Η Γερμανία δεν είναι πλέον ένας ασθενής σε ανάρρωση. Ευημερεί και εννοεί να απολαύσει τους καρπούς της ευημερίας της. Οι Σοσιαλδημοκράτες επιδιώκουν να δώσουν αυτή τη φορά, εισάγοντας τον κατώτατο μισθό. Από την πλευρά της, η Αγκελα Μέρκελ αντιλαμβάνεται τα παράπονα των εταίρων της για τα εμπορικά της πλεονάσματα. Επιπλέον, η Γερμανία υποφέρει από δημογραφική γήρανση και γνωρίζει ότι η Κίνα δεν θα είναι αιωνίως ένα Ελντοράντο για τις εξαγωγές της. Τούτων δοθέντων, είναι πιθανό η Γερμανία να δελεασθεί να ποντάρει σοβαρά στο ευρωπαϊκό χαρτί. Οπως είπε η ίδια η κ. Μέρκελ, το καθήκον της γενιάς της είναι «να δημιουργήσει, βήμα το βήμα, μια πολιτική Ενωση».
LE FIGARO
Τραπεζική ένωση
Ακόμη και σύμφωνα με τους ίδιους τους Γερμανούς, η τραπεζική ένωση αποτελεί το πιο σημαντικό βήμα προς την οικονομική ολοκλήρωση από τη δημιουργία του ευρώ. Η επίτευξη της τραπεζικής ένωσης παρουσιάζεται ως η απόλυτη νίκη για την Ευρωζώνη. Για τις 6.000 τράπεζες της Ευρωζώνης η ομοσπονδιακή επανάσταση έχει ήδη ξεκινήσει. Από το φθινόπωρο του 2014 έχει αποφασισθεί ότι δεν θα επιτηρούνται πλέον από εθνικούς παράγοντες, αλλά από την ΕΚΤ. Πολιτικά, αυτή η μεταφορά είναι ιστορική. Η τραπεζική ένωση δεν αποτελεί μόνο τη μετάβαση σ’ένα κέντρο εξουσίας στη Φρανκφούρτη. Είναι, επίσης, ένας μηχανισμός για την «επίλυση» των τραπεζικών κρίσεων, που θα οργανώνει την πτώχευση μιας τράπεζας, προστατεύοντας ταυτόχρονα τις καταθέσεις. Η Ευρωζώνη θα έχει τη δυνατότητα να αποφασίζει τον «θάνατο» μιας τράπεζας με την απόφαση να ανήκει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και όχι στην ΕΚΤ. Οταν αποφασισθεί το κλείσιμο, η χώρα προέλευσης της τράπεζας θα μπορεί να απευθυνθεί σε ένα κοινό ταμείο, που θα χρηματοδοτείται από τις ίδιες τις τράπεζες. Η νέα μορφή αλληλεγγύης χρειάστηκε μία δεκαετία για να σχεδιασθεί. Η επανάσταση, όμως, βρίσκεται σε εξέλιξη.
THE GUARDIAN
Εφιάλτης Σόιμπλε
O Bόλφγκανγκ Σόιμπλε επέστρεψε στον θρόνο του αναλαμβάνοντας εκ νέου το υπουργείο Οικονομικών στη νέα κυβέρνηση της καγκελαρίου Μέρκελ. Είναι σαφές ότι τα προστάγματά του θα βρίσκουν ακολούθους στους διαδρόμους των Βρυξελλών όσο και του Βερολίνου. Τέτοια είναι η ισχύς της γερμανικής οικονομίας, που ο κύριος Σόιμπλε διαθέτει κομβικής σημασίας ψήφο, αλλά και το δικαίωμα της αρνησικυρίας, σε κάθε συζήτηση που αφορά τη μελλοντική κατεύθυνση της οικονομίας στην Ευρωζώνη. Για την Ισπανία, την Ιταλία και την Ελλάδα η νέα του εγκατάσταση στο γερμανικό υπουργείο Οικονομικών είναι πραγματικός εφιάλτης. Εχουν να πληρώσουν δυσθεώρητα δάνεια και, σύμφωνα με το δόγμα του κ. Σόιμπλε, αυτά τα χρέη πρέπει να αποπληρωθούν. Για τους κακοπληρωμένους εργάτες της Ευρώπης και τους νέους, ο διορισμός του είναι ένα σαφές μήνυμα ότι η πολιτική λιτότητας πρέπει να συνεχιστεί. Ο Σόιμπλε, άλλωστε, δεν ζητάει συγγνώμη για την τεράστια αύξηση των χαμηλόμισθων στη Γερμανία, καθώς είναι απαραίτητοι για την επιβίωση της χώρας στον παγκόσμιο αγώνα δρόμου και πρέπει να πληρώσουν για τα συνταξιοδοτικά προγράμματα της γενιάς του.
THE WALL STREET JOURNAL
Κινεζική φιλοδοξία
Συγχαρητήρια αξίζουν στην κινεζική διαστημική υπηρεσία και στο ρομποτικό όχημα με το χαριτωμένο όνομα «Κουνέλι από Νεφρίτη», που μελετά αυτήν τη στιγμή το έδαφος της Σελήνης. Η αποστολή αξίζει επίσης επαίνους, καθώς ξεχωρίζει από τις πρόσφατες αμυντικές πρωτοβουλίες του Πεκίνου στο Διάστημα, που αφορούσαν την εκτόξευση κατασκοπευτικών δορυφόρων. Ο στόλος αυτός των δορυφόρων αποτελεί, όμως, το πραγματικό διακύβευμα της αμερικανο-σινικής αντιπαράθεσης. Το Πεκίνο διαπίστωσε το 1996, όταν ο στόλος του αντιπαρατέθηκε με τον αμερικανικό στα Στενά της Ταϊβάν, ότι αδυνατούσε να εντοπίσει τα αμερικανικά πλοία επιφανείας, καθώς δεν διέθετε αποτελεσματικούς κατασκοπευτικούς δορυφόρους. Για τον λόγο αυτό, το Πεκίνο επιτάχυνε τα διαστημικά εξοπλιστικά του προγράμματα, βασιζόμενο κυρίως σε κλεμμένη αμερικανική τεχνολογία. Το Διάστημα προσφέρει ιδανικό πεδίο μάχης του ασύμμετρου πολέμου, που καταλαμβάνει κεντρική θέση στο αμυντικό δόγμα του Πεκίνου. Το «Κουνέλι από Νεφρίτη» αποτελεί την καλύτερη υπενθύμιση της κινεζικής επεκτατικότητας στο Διάστημα. Η Ουάσιγκτον σφάλλει αν πιστεύει ότι η αντιπαράθεση αποτελεί μια απλή επιστημονική διένεξη.
Πηγή: Η Καθημερινή
Δημοσιεύτηκε στις 19/12/2013
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire