Σκέψη - Η Κρίση και τα παραμύθια

Αλλά πώς να φθάσει τις ν' ανέλθει εις το ιδεώδες των παραμυθιών;

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Του Δημήτρη ΑΒΟΥΡΗ
 

Ούτε ιδεώδη ούτε ιδανικά ούτε αξίες αναγνωρίζονται πλέον. Παραχαράκτες γίναμε δίχως ιδεώδη. Αρχίζοντας από τη λέξη πατρίδα που δεν μας συγκινεί πια. Γιατί πώς εξηγείται, να πωλούνται πάτρια εδάφη και μάλιστα ποτισμένα με αίμα, για το καλό της πατρίδας, μέσω πλειστηριασμών. Ποιοι πατριώτες θα πουν όχι σε αυτό έγκλημα;

Χάνοντας τα νοήματα των λέξεων, των εννοιών, χάσαμε και το νόημα της ζωής, το νόημα των ανθρωπίνων σχέσεων.

Γι' αυτό δεν μπορούμε πια να συνεννοηθούμε.
Υπάρχει κρίση; Οχι δεν υπάρχει.
Γιατί όταν λέμε τη λέξη κρίση μόνο μια κρίση γνωρίζουμε. Αυτή που σημαίνει κάτι ξαφνικό, κάτι που θα ξεπεραστεί. Βέβαια την προσδιορίσαμε ως οικονομική κρίση.
Για την άλλη κρίση ούτε λόγος. Και πώς να κρίνεις και πώς να οξύνεις την κρίση σου, όταν τα γεγονότα παραχαράσσονται και προβάλλονται αλλοιωμένα και επιλεκτικά υπό την κρίση, άρρωστων ψυχικά ανθρώπων που έχουν αναλάβει την υποτιθέμενη ενημέρωση των πολιτών. Εργολαβικά τις πιο πολλές φορές.
Ανθρωποι που μας ενημερώνουν πλαστά, ανήθικα, με μόνο στόχο να μας τρομοκρατήσουν για μας εξουσιάσουν οι ιδιοκτήτες τους. Γιατί έχουν ιδιοκτήτες. Τα ιδιόκτητα μέσα που υπηρετούν. Νοιάζονται μόνο για τα κέρδη. Και αυτά δημιουργούνται από τις συμφωνίες που κάνουν με πολιτικά πρόσωπα.
Ποια κρίση;
Οταν στο βωμό του κέρδους πωλούνται τα πάντα.
Ποια πολιτικά πρόσωπα ενδιαφέρονται για τα ιδεώδη του έθνους;
Με ποιες ρανίδες του αίματός τους υπερασπίζονται την πατρίδα; Τα ιερά και όσια; Με ποιες πράξεις αντιστέκονται; Το διαίρει και βασίλευε το έχουν ονομάσει Δημοκρατία, ο καθένας για τα συμφέροντά του.
Ποια Δημοκρατία;
Χιλιάδες Νεοέλληνες πτυχιούχοι μετανάστες. Χιλιάδες αυτόχειρες. Χιλιάδες νεκροί από έλλειψη φαρμακευτικής περίθαλψης. Παιδιά να υποσιτίζονται. Ενάμισι εκατομμύριο άνεργοι. Αστεγοι στα σκουπίδια να αναζητούν τροφή. Χιλιάδες άστεγοι και εκατοντάδες χιλιάδες άδεια σπίτια! Χιλιάδες χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα. Πολίτες φυλακισμένοι για χρέη προς το Δημόσιο. Οι πολύτεκνοι βάλλονται.
Οι νέοι αδυνατούν να κάνουν οικογένεια.
Αν είχαμε ελεύθερη κρίση θα καταλαβαίναμε ότι η καταστροφή της χώρας τελείται από το πολιτικό σύστημα.
Οτι η ομοψυχία, τα ιδεώδη, η γλώσσα, η πατρίδα βάλλονται εκ των έσω.
Τα παραμύθια έχουν μεγάλες αλήθειες και αντιληπτά απ' όλους ψεύδη για να οξύνουν την κρίση και τη φαντασία.
Λένε ότι οι κακοί βασιλείς είθισται να έχουν κακό τέλος.
Γιατί αλλιώς θα έχει κακό τέλος η χώρα.
Ολα τα άλλα δεν είναι παραμύθια. Η τραγωδία του Ελληνισμού είναι, που και αυτή σε λίγο θα τη βαφτίσουν παραμύθι.


Πηγή: Ελευθεροτυπία
Δημοσιεύτηκε στις 15/12/2013