Τα πήραν κι έφυγαν πριν από το κούρεμα

Της Νάνσιας Παλάλα

Πριν απαντηθεί το ερώτημα, αν σωστά εδίνετο έκτακτη ρευστότητα στη Λαϊκή, πρέπει να δοθεί η εξής απάντηση: Γιατί χρειάστηκε 9 δις.

Οι αποσύρσεις καταθέσεων Γερμανών-Γάλλων δημιούργησαν την ανάγκη για ELA

Μας κούρεψαν μόλις και η τελευταία ξένη τράπεζα σήκωσε τα χρήματά της από την Κύπρο και κυρίως από τη Λαϊκή

ΑΠΑΝΤΗΣΗ στο ερώτημα γιατί χρειάστηκε 9 δις η Λαϊκή

To τελευταίο δεκαπενθήμερο και με αφορμή την δημοσίευση στους «New York Times» των πρακτικών ορισμένων συνεδριάσεων του διοικητικού συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, μέσα από τα οποία φαίνεται ότι ο τέως διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου Πανίκος Δημητριάδης παρουσίαζε, το 2012, τη Λαϊκή Τράπεζα ως φερέγγυα για να μπορεί να αντλεί ρευστότητα από τον ELA, επανήρχισαν οι συζητήσεις για το θέμα των 9 δισεκατομμυρίων που πήρε η υπό κατάρρευσιν τράπεζα, η οποία φυσικά κάθε άλλο παρά φερέγγυα ήταν τότε.

Τα 9 δισεκατομμύρια στη συνέχεια τα φορτώθηκε, όπως είναι γνωστό, η Τράπεζα Κύπρου, η οποία «αγόρασε» τη Λαϊκή.


Το μεγάλο γιατί

Οικονομικοί αναλυτές, με δηλώσεις τους στην εφημερίδα μας, σημειώνουν ότι πριν απαντηθούν τα ερωτήματα, αν ορθά η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αποδεχόταν το αίτημα του Πανίκου Δημητριάδη για ρευστότητα στη Λαϊκή και αν ορθά η ΕΚΤ συγκατένευε στην παραχώρηση ELA, πρέπει να προηγηθεί απάντηση στο πρώτιστο και βασικότερο ερώτημα:

-Γιατί χρειαζόταν 9 δισεκατομμύρια ευρώ η Λαϊκή; Τι ήταν αυτό που της δημιούργησε μια τόσο μεγάλη ανάγκη λίγους μήνες πριν από το κούρεμα καταθέσεων;

Η απάντηση, σύμφωνα με τους αναλυτές, είναι πολύ απλή:

«Ελέγετο τότε», σημειώνουν, «ότι τα κεφάλαια αυτά, τα 9 δισεκατομμύρια δηλαδή, χρειάζονταν για να καλυφθούν αυξημένες αποσύρσεις καταθέσεων. Ποιοι όμως είχαν 9 δισεκατομμύρια, 9.000 δηλαδή εκατομμύρια κατατεθειμένα στη Λαϊκή τότε; Η απάντηση είναι απλή και καλά γνωστή στους εμπειρογνώμονες εκείνους οι οποίοι ασχολούνται με τραπεζικά θέματα, και βλέπουν συνεχώς τις κινήσεις καταθέσεων-δανείων στις ευρωπαϊκές τράπεζες. Αυτή είναι η δουλειά τους άλλωστε.
Σύμφωνα λοιπόν με τους μελετητές αυτούς, αλλά και τα δημοσιεύματα που κατά καιρούς έβλεπαν τότε το φως της δημοσιότητας, οι μεγαλοκαταθέτες στις κυπριακές τράπεζες και κυρίως στη Λαϊκή, ήταν γερμανικές και γαλλικές τράπεζες, για τον απλούστατο λόγο ότι οι κυπριακές τράπεζες πρόσφεραν ελκυστικότατα επιτόκια τότε για καταθέσεις. Πολλές ευρωπαϊκές τράπεζες προτιμούσαν την Κύπρο ως «αποταμιευτικό καταφύγιο», λόγω ακριβώς των υψηλών επιτοκίων τα οποία πρόσφεραν τα χρηματοπιστωτικά μας ιδρύματα.
Κύριο χαρακτηριστικό των καταθέσεων των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών ήταν το βραχυπρόθεσμο της παραμονής τους στα θησαυροφυλάκιά μας. Το «μακροβιότερο γραμμάτιο» δεν ξεπερνούσε τον ένα χρόνο. Αρκετές καταθέσεις ήταν μόνο για τρεις ή έξι μήνες και ορισμένες για δώδεκα μήνες».

Πήραν 3 δις περισσότερα σε επιτόκιο

Μέσα στο σύντομο χρονικό διάστημα της παραμονής τους στην Κύπρο, οι γερμανικές και γαλλικές καταθέσεις έπαιρναν επιτόκια τα οποία δεν έβρισκαν σε καμίαν άλλη χώρα. Σύμφωνα με τους ειδικούς, στο πολύ μικρό χρονικό διάστημα που οι καταθέσεις των τραπεζών αυτών έμειναν στην Κύπρο, είχαν επιπρόσθετη απόδοση (κέρδος από το επιτόκιο) κοντά στα 3 δισεκατομμύρια ευρώ.
Οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες πήραν δηλαδή από τις κυπριακές τράπεζες 3 δισεκατομμύρια ευρώ περισσότερα απ' όσα θα έπαιρναν αν είχαν κατατεθειμένα τα κεφάλαιά τους σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρωζώνης. Τα καταθετικά επιτόκια στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης κυμαίνονταν γύρω στο 2%-3%, την ίδια στιγμή που στην Κύπρο τα καταθετικά επιτόκια «κτυπούσαν» τρελά ποσοστά: Μέχρι και 6%.

Τις περίμεναν να φύγουν και μετά μας κούρεψαν

Λίγο πριν από το κούρεμα των καταθέσεων όλες οι ξένες τράπεζες φρόντισαν φυσικά (αφού γνώριζαν τι θα αποφάσιζετο στο Γιούρογκρουπ) να αποσύρουν τις καταθέσεις τους από τη χώρα μας. Λέγεται, μάλιστα, πως η απόφαση για το κούρεμα ελήφθη αμέσως μετά που και η τελευταία τράπεζα, γερμανική ή γαλλική, σήκωσε και το τελευταίο σεντ που είχε κατατεθειμένο στην Κύπρο.

Ένα ακόμα σημείο το οποίο θα πρέπει να προσεχθεί, σύμφωνα με τους οικονομικούς αναλυτές, είναι αυτό της αντικατάστασης της συναλλαγής μεταξύ της Κύπρου και της Γερμανίας. Ένα είναι να υπάρχει εμπορική συναλλαγή μεταξύ δύο τραπεζών, μας ελέχθη, κι άλλο αυτή να αντικατασταθεί με θεσμική συναλλαγή. Άλλο είναι, για παράδειγμα, μια γερμανική τράπεζα να έχει καταθέσεις στη Λαϊκή Τράπεζα κι άλλο αν αυτή η σχέση αντικατασταθεί με θεσμική σχέση, όπως δηλαδή έγινε μέσω της χρηματοδότησης της Λαϊκής με ρευστότητα από τον ELA. Μια τέτοια σχέση μετατρέπεται αυτόματα σε σχέση ομηρίας.

Δεν γνωρίζει ούτε το Προεδρικό

Εκείνο, πάντως, που ξενίζει περισσότερο είναι μια δήλωση ανθρώπων του Προέδρου της Δημοκρατίας, μόλις προχθές. Όταν ρωτήθηκαν, ποια ανάγκη επέβαλε στη Λαϊκή να δανειστεί τόσα πολλά δισεκατομμύρια από τον ELA, απάντησαν πως δεν είναι αυτοί που πρέπει να απαντήσουν.

«Αν το Προεδρικό, το οποίο χειρίστηκε και διαχειρίστηκε, διαπραγματεύτηκε και συμφώνησε το Μνημόνιο Συναντίληψης, ενάμιση χρόνο μετά, δεν είναι σε θέση να απαντήσει αυτό το ερώτημα, τότε από ποιον να αναμένουν οι πολίτες απάντηση;», διερωτώντο οι αναλυτές που μίλησαν στη «Σημερινή».01 Νοέμβριος 2014, 07:05 |