Ολόκληρο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα τρέμει. Και μπορεί να καταρρεύσει...

Ευρω-παγίδα

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ

Τώρα είναι αργά. Οι «μέρες της αρμύρας» είναι γεγονός για όλη την Ευρώπη. Κι αν η συκοφαντημένη -και ατάσθαλη- Ελλάδα είναι «ειδική περίπτωση», όπως λέει η Μέρκελ, τότε τι είναι η Ιταλία και η Ισπανία, η Γαλλία και το Βέλγιο, που νιώθουν τη γη να φεύγει κάτω από τα πόδια τους;

 Και να 'ταν μονάχα αυτές; Επίσημα στοιχεία (CMA), λέει ο Βρανάς στα «Νέα», προειδοποιούν ότι πιθανότητες χρεοκοπίας υπάρχουν πλέον και για την Ολλανδία, την Αυστρία, την Εσθονία, τη Φινλανδία, τη Σουηδία και την Τσεχία... Τώρα η Ευρώπη τρέχει και δεν φτάνει. Ο Μπαρόζο και ο Γιουνκέρ ψελλίζουν ομολογίες, όπως οι ένοχοι στο δικαστήριο, όταν τα στοιχεία εις βάρος τους είναι αδιάσειστα. Αλλά η μεγάλη ανατριχίλα δεν αντιμετωπίζεται με όψιμες ομολογίες. Ούτε με απέλπιδες προσπάθειες να νομιμοποιηθεί -οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά- η επιλογή του ευρώ στον πολυχώρο της άνισης Ευρώπης... Οταν κάποιοι προειδοποιούσαν για το έκτρωμα, οι σοβαροί της Εσπερίας τούς έλεγαν γραφικούς. «Η νομισματική ένωση τόσων ετερόκλητων κρατών δεν θα έχει καλή κατάληξη», έλεγε το 1990 (!) ο Αμερικανός καθηγητής του Χάρβαρντ, Μάρτιν Φέλντσταϊν. Μιλούσε εις ώτα μη ακουόντων. Σε ανθρώπους που προπαγάνδιζαν την ένταξη στο ευρώ ως πανάκεια. Οπως κάτι δικοί μας, δήθεν σοβαροί. Που είχαν το θράσος να πανηγυρίζουν για το κατόρθωμα, ενώ ήξεραν -ή όφειλαν να γνωρίζουν- ότι έβαζαν στο στόμα του λύκου μια χώρα χωλή, με αμμώδη οικονομία και μηδενική προοπτική. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που επιδότησαν την υστερία του Χρηματιστηρίου, αλλά και τον εύκολο δανεισμό.
Δυστυχώς, ένας από αυτούς ήταν και ο σημερινός πρωθυπουργός, ο οποίος προειδοποιούσε μεν για τη φούσκα του Χρηματιστηρίου, αλλά έσπρωχνε με τον τρόπο του την κοινωνία στην παγίδα του δανεισμού, ζητώντας «λιγότερους φραγμούς στα καταναλωτικά δάνεια» (συνέντευξη του κ. Παπαδήμου, το 2000, αναδημοσίευσε χθες η «Αυγή», η οποία διάγει περίοδο αξιοσημείωτης δημοσιογραφικής εγρήγορσης) ...Προσφάτως, το Stratfor -ένα θινκ τανκ που επηρεάζει την αμερικανική εξωτερική πολιτική, σημείωσε ότι «οι ευρωπαϊκές ελίτ προσπαθούν να σωθούν από την κρίση εις βάρος των λαών τους». Ειδικά για την Ελλάδα επισημαίνει ότι η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου «επέλεξε να ευθυγραμμιστεί με τα συμφέροντα των Ευρωπαίων και να ρίξει τη λιτότητα στον λαό». Ενώ δεν παραλείπει να υπενθυμίζει στους ημετέρους πανηγυρτζήδες ότι «η ενσωμάτωση της ελληνικής οικονομίας στην Ευρώπη οδήγησε σε μαρασμό τους παραγωγικούς τομείς της χώρας» (από τον «Ελ. Τύπο» τα στοιχεία)... Το αστείο είναι ότι όλο αυτό το τσούρμο των ανικάνων και κυνικών απειλεί την Ελλάδα με έξωση από την ευρωζώνη. Και θα το πράξει, μόλις διαπιστώσει ότι τους συμφέρει. Αν προλάβει μέχρι τότε. Γιατί ολόκληρο το οικοδόμημα τρέμει. Και μπορεί να καταρρεύσει...