Λαοκράτης Βάσσης: «Η χρεοκοπία μας είναι πρωτίστως πολιτιστική...»

Το ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς μιλάει για τη χρεοκοπία της Μεταπολίτευσης που θέτει σε κίνδυνο την ίδια την ελλαδική μας υπόσταση, αλλά και την ανάγκη ως έθνος να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος της ιστορικής δοκιμασίας μας

Συνέντευξη στο Γιώργο ΚΙΟΥΣΗ
 

«Εχουμε περιέλθει, λόγω της μεταπολιτευτικής χρεοκοπίας, σε κατάσταση επικίνδυνης στρατηγικής αμηχανίας. Παρά το υπερτρισχιλιετές ιστορικό-πολιτικό φορτίο που κουβαλάμε στους ώμους μας, μοιάζουμε να μην ξέρουμε ποιοι είμαστε, γιατί υπάρχουμε και πού πάμε.

Κάτι που προφανώς και επιβεβαιώνει πως στο βάθος της η χρεοκοπία μας είναι πρωτίστως πολιτιστική, πνευματική δηλαδή, ηθική, αξιακή και εν τέλει ταυτοτική.
Μας λείπει, όσο τίποτε άλλο, η μακρόπνοη στρατηγική πολιτισμού, που είναι και η βάση της εθνικής στρατηγικής. Μας λείπει, για να το πω απλά, η "κινούσα ιδέα" αυτής της στρατηγικής, που θα εμπνεύσει την επανεκκίνησή μας στην ανηφοριά του 21ου αιώνα, με πρώτο ιστορικό βήμα την έξοδό μας από το βαθύ τροϊκανό χαντάκι». Μιλά στην «Κ.Ε.» ο Λαοκράτης Βάσσης, φιλόλογος, συγγραφέας και ιστορικό στέλεχος τη Αριστεράς. Το τελευταίο του βιβλίο με τίτλο «Η χρεοκοπία της Μεταπολίτευσης», εκδόσεις Ταξιδευτής, συνιστά μια βαθιά πολιτιστική ανατομία της περιόδου αυτής.






* Ενα σχόλιο για το «μαύρο» της ΕΡΤ;
- Πρόκειται για πολύ κρίσιμο επεισόδιο, όμως ακόμη ένα στη μαύρη αλυσίδα της εθνικής μας τραγωδίας που έχει τίτλο «χρεοκοπία της Μεταπολίτευσης». Και είναι επεισόδιο που ρίχνει πολύ φως στο βάθος αυτής της τραγωδίας, που ακόμα δεν έχουμε μπορέσει να την αναγνώσουμε σωστά. Με αποτέλεσμα, παρά την οδυνηρά βιούμενη από το λαό μας πνιγηρή της πραγματικότητα, να μην έχουμε πλήρως συνειδητοποιήσει ως εθνική συλλογικότητα το μέγεθος της ιστορικής μας δοκιμασίας. Εξάλλου, μόνον έτσι μπορεί να εξηγηθεί ο αμήχανος φυγοκεντρισμός στη βάση της κοινωνίας μας, όπου, αν και είναι σχεδόν καθολική η αντίθεση σ' αυτά που μας συμβαίνουν, δεν διαμορφώνονται ακόμη όροι αφυπνιστικού εθνικού συναγερμού.
* Εντάσσετε αυτό το «κρίσιμο επεισόδιο» σε μια ευρύτερη στρατηγική θεώρηση;
- Παρ' ότι έχουν αρκούντως αναδειχθεί σχεδόν όλες οι διαστάσεις του, πρωτίστως μάλιστα οι της δημοκρατίας και του πολιτισμού, δεν έχει υπάρξει επικέντρωση στο βάθος του, που να αναπέμπει τόσο στο βάθος της εκτυλισσόμενης τραγωδίας της χρεοκοπίας μας όσο και στην υλοποιούμενη στρατηγική της μετατροπής μας σε προτεκτοράτο. Και όταν σκέφτομαι πώς αναλύουμε τέτοια «επεισόδια», τόσο περισσότερο φοβάμαι πως είμαστε ακόμα σε μεγάλο βαθμό δέσμιοι του «πολιτικού αλφαβήτου» της Μεταπολίτευσης, που καθόλου δεν μας βοηθάει να συνειδητοποιήσουμε πως το μέγα πρόβλημά μας είναι το έλλειμμα στρατηγικής και συνακολούθως το στρατηγικό μας αδιέξοδο.
* Ανησυχείτε όταν μιλάτε για «επικίνδυνη στρατηγική αμηχανία».
- Με τόση ομίχλη στον εθνικό μας ορίζοντα μπορείς να μην είσαι ανήσυχος; Ας μη θεωρηθεί ακραία υπερβολή αυτό που θα πω: αν το '22 χάσαμε τη διάσταση του μείζονος Ελληνισμού, η χρεοκοπία της Μεταπολίτευσης θέτει σε κίνδυνο την ίδια την ελλαδική μας υπόσταση, τη διαλυτική κατάσταση της οποίας σε επίπεδο κράτους και κοινωνίας όλοι γνωρίζουμε. Και η πρώτη πράξη σ' αυτή την κατεύθυνση είναι συντελεσμένη, καθώς ήδη είμαστε επικυριαρχούμενη χώρα, χώρα-προτεκτοράτο, υπό τροϊκανή αρμοστεία και υπό υψηλή γερμανική εποπτεία. Είναι, γι' αυτό, πολύ πιο ύποπτοι για το εθνικό μας μέλλον οι καιροί μας από όσο νομίζουμε.
* Πώς οδηγηθήκαμε σ' αυτό τον κατήφορο;
- Θα μιλήσω κατ' ανάγκην σηματοδοτικά, καθώς δεν έχουμε το περιθώριο για μια εκτενή απάντηση. Η βαθύτερη ρίζα του κατήφορου είναι πολιτιστική και αναπέμπει: πρώτον, στην κυριαρχία, περίπου ως υποκατάστατο εθνικής ιδεολογίας, του αποδομητικού «εκσυγχρονισμού», που μας οδήγησε από το νοσηρό εθνικιστικό ελληνοκεντρισμό, όπου και η μήτρα του «χρυσαυγιτισμού», στον εξίσου νοσηρό αποεθνοποιητικό αντι-ελληνοκεντρισμό, όπου και η μήτρα της νεοταξικής α-τοπίας των ψευτοπροοδευτικών· δεύτερον, στο απότομο πέρασμα της κοινωνίας μας στον καταναλωτισμό, με όλες τις διαβρωτικές για το δικό μας πολιτιστικό πρότυπο ζωής συνέπειες· τρίτον και καθοριστικότερον, στο αδηφάγο δικομματικό σύστημα ληστρικής νομής της εξουσίας, με όλα του τα συμπαρομαρτούντα, διά του οποίου βουλιάξαμε. Αυτές μάλιστα τις μέρες οι μόνιμοι αυτοί «νομείς» της εξουσίας, η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, αναδιανέμουν τα όποια ακόμα ιμάτιά της.
* Πώς προδιαγράφετε τη στρατηγική διέξοδο για τη χώρα μας;
- Δύο είναι οι δρόμοι μας: ή αφηνόμαστε στην τροχιά προτεκτοράτου, άρα σε μια προϊούσα ακύρωση της ανεξαρτησίας μας, ή χαράσσουμε στρατηγική αναθεμελιωτικής ανόρθωσης της εθνικής μας υπόστασης, επανορίζοντας τις συντεταγμένες πλεύσης μας στα «αγεωγράφητα νερά» των καιρών μας. Καθώς μάλιστα πλησιάζουν τα 200 χρόνια της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας, που, προς δόξαν όλων μας, μπορεί να τα γιορτάσουμε υπό τον κ. Ράιχενμπαχ, ίσως, όσο κι αν αυτό ακουστεί υπερβολικό, θα πρέπει να σκεφτούμε τη στρατηγική μας διέξοδο με όρους επικαιροποίησης του ίδιου του ανεξαρτησιακού διατακτικού της Παλιγγενεσίας μας.
Οι τηλεκαθοδηγητές
* Δεν είναι πολύ ρηξικέλευθη και κάπως μακριά από τη συνείδηση της κοινωνίας μας αυτή η δυνητική στρατηγική διέξοδος;
- Μακάρι να υπήρχε μια ενδιάμεση και ρεαλιστική λύση. Δεν υπάρχει. Τα «ή - ή» της προειρημένης απάντησής μου είναι αδυσώπητα. Και καθώς το φιλότιμο όλων ημών, της ανήσυχης δηλαδή πλειονότητας του λαού μας, που είμαστε, όπως το λέει ο Σωτήρης Σόρογκας, «μέτοχοι σ' έναν ευρύτερο καημό του Ελληνισμού», δεν μας αφήνει να πάμε με το πρώτο «ή», είμαστε εκ συνειδήσεως ταγμένοι στο δεύτερο, όσο κι αν αυτό φαντάζει ανέφικτο και άτοπο, ιδίως στους εθισμένους στις μνημονιακές θεωρήσεις, όπως αυτές εκφωνούνται καθημερινά από τους τηλεκαθοδηγητές
* Με δεδομένο το πολιτικό μας σκηνικό, υπάρχουν ελπιδοφόρες πολιτικές δυνάμεις που θα σηκώσουν στους ώμους τους αυτή την «εναλλακτική στρατηγική»;
- Με τις κύριες αστικές δυνάμεις, Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, να είναι εθνικά αυτο-ευνουχισμένες και αυτο-ακυρωμένες λόγω μνημονιακής στρατηγικής, δυνητικά η αναδοχή της μεγάλης ευθύνης για τη χάραξη και υλοποίηση αυτής της εναλλακτικής στρατηγικής περνάει στη ριζοσπαστική Αριστερά και στον Αλέξη Τσίπρα. Προφανώς, υπό τον όρο πως στο προσεχές συνέδριο θα αναμετρηθεί τολμηρά με τις χρόνιες «νοσηρότητες» του χώρου και θα αντιστοιχηθεί με τα βαθύτερα πολιτιστικά και ποιοτικά προαπαιτούμενα αυτής της στρατηγικής.
* Πρωτίστως;
- Συνειδητοποιώντας, όπως διδάσκει η σοφία του Γληνού στο «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ», πως όταν τα προβλήματα είναι εθνικά και οι λύσεις είναι εθνικές. Γιατί, εν τέλει, η αριστεροσύνη του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα κριθεί «κατά τας γραφάς», αλλά από το αν θα μπορέσει να σηκώσει το φορτίο των εθνικών του ευθυνών, σ' αυτή την τόσο οριακή συγκυρία, όπου ο τόπος μας ψάχνει το βηματισμό του προς το μέλλον.


Πηγή: Ελευθεροτυπία
Δημοσιεύτηκε στις 30/06/2013