Κύπρος - Η αλλαγή είναι στα χέρια των πολιτών

Με το υπάρχον σαθρό πολιτικό σύστημα, δεν υπάρχει μέλλον για τον τόπο

 

Κωστάκης Αντωνίου

Ορθότατες είναι οι διαπιστώσεις στις οποίες προβαίνει ο νομικός Χρίστος Κληρίδης, ως προς το σαθρό πολιτικό σύστημα το οποίο βιώνει ο τόπος και είναι υπεύθυνο για τα πολλά δεινά, πολιτικά, οικονομικά και άλλα, που βρήκαν τον τόπο.

Και ορθά διαπιστώνει, επίσης, πως με τα δεδομένα δεν μπορεί να ελπίζουμε στο μέλλον αυτού του πολιτικού συστήματος, το οποία θα καταρρεύσει, αργά ή γρήγορα, όπως κατέρρευσε η οικονομία.
Μόνο που η κατάρρευση του πολιτικού συστήματος, όπως λειτουργεί σήμερα, δεν θα αποτελεί κατάρα, αλλά ευλογία για τον πολίτη, ανεξαρτήτως των ευθυνών του λαού, αφού αυτός το συντηρεί και του επιτρέπει, διά της ψήφου του, να λειτουργεί.
«Υπάρχουν σοβαρά ελλείμματα δημοκρατίας. Ένα από τα βασικά προβλήματα είναι η αναξιοκρατία, η οποία έχει καταστεί θεσμός... Δυστυχώς, τα πολιτικά κόμματα δεν δέχονται και δεν προωθούν την ανέλιξη νέων ανθρώπων στην ηγετική πυραμίδα. Φοβούνται τους ικανούς. Η ανανέωση είναι δύσκολη. Ο μέσος όρος πολιτικής ζωής των πολιτικών στην Κύπρο είναι πολύ μεγάλος, ίσως να ξεπερνά και τα 20 χρόνια...», αναφέρει ο κ. Κληρίδης.
Η κομματοκρατία είναι εμφανής και περί αυτής κάνει λόγο και ο Πόλυς Πολυβίου, στο πόρισμά του για την υπόθεση Μαρί. Το πολιτικό σύστημα έχει αλώσει τα πάντα και κατέστησε υποχείριό του το κράτος. Το ένα κόμμα διαδέχεται το άλλο στην εξουσία και απλώς η κομματοκρατία μεταβιβάζεται κληρονομικώ δικαιώματι. Οι ικανοί δεν αφήνονται να επιβιώσουν στην πολιτική ζωή και εκπαραθυρώνονται, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Δεν αναδεικνύονται ηγέτες με διαφορετικά οράματα και διαφορετικές ιδέες από τους προκατόχους τους. Τα δεινοσαυράκια διαδέχονται τους δεινόσαυρους.
Αλλά ενώ η εποχή των δεινοσαύρων έχει παρέλθει προ πολλού, εδώ συνεχίζει να κυριαρχεί και κανένας δεν γνωρίζει πότε θα εκλείψει. Και με το κριτήριο με το οποίο ψηφίζει το μεγάλο τμήμα του εκλογικού σώματος, κανένας δεν γνωρίζει πότε θα τελειώσει. Ίσως να μην είναι τόσο γρήγορα, όσο ελπίζει ο κ. Κληρίδης.
Είναι παρήγορο το γεγονός ότι αρχίζει πλέον να ωριμάζει, μέσα σε ένα μέρος των ψηφοφόρων, η αποχή από τις εκλογικές διαδικασίες. Έχει καταστεί πεποίθηση ότι «όλοι είναι οι ίδιοι» και κανένα κόμμα δεν διαφέρει σε πρακτικές και μεθοδεύσεις από το άλλο. Συνεχίζεται η χρεοκοπημένη και ζημιογόνα τακτική των παρά φύσιν συμμαχιών και συνεργασιών, με έπαθλο την προεδρία και τον διαμοιρασμό των δημόσιων αξιωμάτων. Συνεχίζεται η κομματικοποίηση των ημικρατικών οργανισμών και άλλων δημοσίων οργανισμών. Συνεχίζεται το ξήλωμα της Αστυνομίας και ο διαχωρισμός των «δικών μας» και των «δικών τους». Συνεχίζεται ο παραμερισμός των ικανών και των μη κατεχόντων κομματικές ταυτότητες.
Δεν υπάρχει τίποτε που να προοιωνίζει αλλαγή σκηνικού. Αλλαγή νοοτροπίας και κουλτούρας. Υπάρχουν μόνο εύηχα συνθήματα για την παραπλάνηση των αφελών. «Ενώνουμε δυνάμεις» ήταν το τελευταίο σλόγκαν. «Κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας» ήταν η σημαία που αναπέτασε ο Νίκος Αναστασιάδης, για να συγκινήσει και να αλιεύσει ψήφους. Και η «ένωση δυνάμεων», εκφράστηκε με τον σχηματισμό κυβέρνησης δυόμισι κομμάτων, και το ξήλωμα της προηγούμενης κομματοκρατίας, για να στηθεί η «νέα κομματική τάξη πραγμάτων».
Πρέπει οι πολίτες, το σύνολο του εκλογικού σώματος, να αναλάβουν το έργο της κάθαρσης του πολιτικού συστήματος. Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα για το πού βαδίζει ο τόπος με τους υπάρχοντες ηγέτες, για το πώς λειτουργούν και πώς συντηρούν την κομματοκρατία. Η αλλαγή είναι στα χέρια των πολιτών, όχι στα χέρια του κάθε κομματάρχη...


Πηγή: Η Σημερινή
Δημοσιεύτηκε στις 02/07/2013