Ευρώπη - Πολιτική τότε, οικονομία σήμερα

Tου Ηλία Μαγκλίνη

«Τώρα μόλις βγήκαν από τη δικτατορία, ομοίως οι Ισπανοί και οι Πορτογάλοι, τώρα πρέπει να σταθούμε δίπλα τους, ώστε να εισέλθουν στην Ευρωπαϊκή Ενωση». Αυτά φαίνεται ότι είπε ο Βαλερί Ζισκάρ Ντ’ Εστέν στους Ευρωπαίους εταίρους του όταν συζητούσαν το ενδεχόμενο της ένταξης της Ελλάδας στην τότε Ευρωπαϊκή Κοινή Αγορά. Μάρτυρας, ο Γερμανός πρώην καγκελάριος Χέλμουτ Σμιτ, ο οποίος αυτά καταθέτει στο πρόσφατο βιβλίο του «Η δική μου Ευρώπη». Ο Σμιτ παραδέχεται ότι δεν θεωρούσε «ότι η Ελλάδα ήταν αρκετά ώριμη ώστε να γίνει δεκτή στην Κοινή Αγορά, αλλά ο Ζισκάρ ήταν πεπεισμένος».

Ο Ντ’ Εστέν έπεισε και είναι χαρακτηριστικά τα λόγια του Σμιτ σήμερα, όταν σχολιάζει το σκεπτικό του Γάλλου πολιτικού: «Αυτή η άποψη ακόμη και σήμερα έχει νόημα για μένα».
Αντίστοιχα, στο δικό του, επίσης πρόσφατο, βιβλίο «Ημερολόγιο της κρίσης», ο Ισπανός πρώην πρωθυπουργός Χοσέ Λουίς Ροντρίγκεθ Θαπατέρο μνημονεύει πολύ πιο νωπά συμβάντα και λόγια στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ενωσης και είναι σαν να περνάμε από την ημέρα στη νύχτα – «νύχτα των μεγάλων μαχαιριών» μάλιστα. Ετσι χαρακτηρίζει ο Θαπατέρο την επεισοδιακή σύνοδο του G20, στις Κάννες, όπου, όπως αναφέρει, η Αγκελα Μέρκελ ήθελε να οδηγήσει στο ΔΝΤ την Ισπανία και την Ιταλία. Οπως έγραφε σχετικά στην «Κ» ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου: «Αυτό που συγκράτησε ο Θαπατέρο από την πυρετική νύχτα ήταν “το συναίσθημα αδυναμίας των δημοκρατικών κυβερνήσεων απέναντι στις δυνάμεις της αγοράς”, μαζί με την έκπληξή του για την αφύπνιση των παλιών δαιμόνων από το χρονοντούλαπο της ευρωπαϊκής ιστορίας. Στη διάρκεια ενός ιδιαίτερα φορτισμένου δείπνου, Ευρωπαίοι ηγέτες αντάλλασσαν βιτριολικές επιθέσεις, ανασύροντας μνήμες από την εποχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ενώπιον ενός αμήχανου και προβληματισμένου Μπαράκ Ομπάμα».
Πόση διαφορά ανάμεσα στις δύο «Ευρώπες», ανάμεσα στο πώς συνεννοούνταν (ή διαφωνούσαν) οι Ευρωπαίοι ηγέτες τη δεκαετία του ’70 με τους «κανιβαλισμούς» που παρατηρούνται σήμερα. Πόση πολιτική τότε, πόση οικονομία σήμερα. Ακόμα και η σημειολογία των τίτλων των δύο βιβλίων είναι ενδεικτική: από τη «Δική μου Ευρώπη» στο «Ημερολόγιο της κρίσης». Ο ευρωσκεπτικισμός δεν είναι ένα καρκίνωμα που προέκυψε από το πουθενά.


Πηγή: Η Καθημερινή
Δημοσιεύτηκε στις 30/11/2013