Παρά τη λαίλαπα της κλιματικής αλλαγής,
το μέλλον της ελαιοκαλλιέργειας στη χώρα μας διαγράφεται ευοίωνο. Αρκεί
και εμείς να λάβουμε τα μέτρα μας...

Τάσος
Καφαντάρης
Αυτή την εποχή η Γιοκοχάμα
«βουλιάζει στο ροζ» καθώς ανθίζουν οι κερασιές. Αν και... λίγο κόντεψε
να μη συμβεί εφέτος αυτό λόγω των πρωτόγνωρων χιονοπτώσεων που
σημειώθηκαν σε όλη την Κεντρική Ιαπωνία. Χιονοπτώσεις επίσης απρόσμενες
για τέλη Μάρτη σημειώθηκαν και στη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ: τα 25 εκατοστά
έφτασε το χιόνι στο Cape Cod την Τετάρτη 26 Μαρτίου. Κι όμως... μία
μόλις ημέρα πριν το Πανεπιστήμιο του Mέριλαντ ανακοίνωνε ότι, σύμφωνα με
τα πορίσματα μελέτης ερευνητών του, η σαλαμάνδρα των Απαλλαχίων είχε
«κοντύνει» κατά 8% τον τελευταίο μισό αιώνα ακριβώς λόγω της
υπερθέρμανσης του πλανήτη (βλ. www.eurekalert.org/pub_releases/2014-03/uom-ssa031914.php).
Και στην ίδια τη Γιοκοχάμα της Ιαπωνίας το καλοκαίρι είχαν βιώσει
απίστευτα υψηλές θερμοκρασίες που ξεπερνούσαν τους 40 βαθμούς Κελσίου.












Την
άνοιξη του 2010 πολλοί ειδήμονες και μη στην Ελλάδα πρότειναν να
γυρίσουμε την πλάτη στην ΕΕ και στο ΔΝΤ και να αναζητήσουμε δανεικά στην
Ρωσία, στην Κίνα ή ακόμη και στα Εμιράτα. Λίγο αργότερα κάποιοι άλλοι
ανακάλυψαν ότι τα κοιτάσματα ενέργειας σε ελληνικές θαλάσσιες ζώνες μάς
επιτρέπουν να απαλλαγούμε και από το δυσβάστακτο χρέος και από τους
απαιτητικούς δανειστές μας.









