Ε.Ε. - Το κόστος της σύγκρουσης με τη Ρωσία -εμπορικό, ενεργειακό και εξοπλιστικό- είναι πολύ μεγαλύτερο από ό,τι ομολογείται.

Διπλή στροφή για την Ε.Ε. 

 

Γιώργος Καπόπουλος

Η Ευρώπη δεν ετοιμάζεται απλά να διαχειριστεί μια ρεαλιστική προσαρμογή στη διαχείριση της κρίσης στην Ευρωζώνη -είναι χαρακτηριστικό ότι υπό τον φόβο του αποπληθωρισμού-ύφεσης η Μπούντεσμπανκ ζητά εδώ και τώρα αυξήσεις μισθών- αλλά δίχως υπερβολή σε γεωστρατηγικό επίπεδο μοιάζει με παίκτη επιτραπέζιου παιχνιδιού που έχει τραβήξει την κάρτα Επιστροφή στην Αφετηρία.
Καταλύτης η στρατηγική επιλογή της Γερμανίας να ευθυγραμμιστεί με τις ΗΠΑ στον νέο Ψυχρό Πόλεμο απέναντι στη Ρωσία, μια επιλογή υψηλού οικονομικού κόστους για τη χώρα και για το σύνολο της Ε.Ε.
Ποια ήταν η αφετηρία στην οποία επιστρέφει η Ευρώπη με ατμομηχανή τη Γερμανία; Στις αρχές της Δεκαετίας του '50 οι ΗΠΑ πίεζαν για ταχύτατη ευρωπαϊκή ολοκλήρωση σε όλα τα μέτωπα με επίκεντρο την ανοικοδόμηση-ανασυγκρότηση αλλά και επανεξοπλισμό της Δυτικής Γερμανίας.
Ακόμη και η Οστπολιτίκ του Μπραντ υπήρξε διαφοροποίηση με την Ουάσιγκτον αλλά στο δεδομένο πλαίσιο της αντιπαράθεσης των δύο μπλοκ.
Αλλωστε ο διάδοχός του Σμιτ έθεσε πρώτος το 1977 το θέμα της εξισορρόπησης από το ΝΑΤΟ των σοβιετικών πυραύλων μέσου βεληνεκούς τύπου SS20.
Σήμερα, με αφορμή την ευθυγράμμιση με τις ΗΠΑ απέναντι στη Ρωσία, η Γερμανία έχει κάθε λόγο να ξεχάσει τις υποκλοπές και την κατασκοπεία των NSA-CIA και να θυμηθεί την ανεπιφύλακτη στάση υπέρ της ενοποίησης των δύο γερμανικών κρατών του Μπους πατρός, την ώρα που ο Μιτεράν και η Θάτσερ είχαν έντονες αντιρρήσεις.
Η Γερμανία θυμάται τώρα την αναγόρευσή της από τον πατέρα Μπους και τον Κλίντον σε συνέταιρο στην ηγεμονία και προφανώς η ταύτισή της με την Ουάσιγκτον στην πίεση κατά της Μόσχας επιδιώκεται στο παραπάνω πλαίσιο: Ενα πλαίσιο εντός του οποίου όχι μόνον θα αμβλυνθούν εκ των πραγμάτων λόγω της ήδη δρομολογημένης προσαρμογής που θα υλοποιήσουν οι Γιούνκερ - Ντράγκι οι αποκλίσεις για την κρίση στην Ευρωζώνη αλλά επιπλέον η Γερμανία θα έχει την πλήρη στήριξη των ΗΠΑ για την πρωτοκαθεδρία της στην Κοινή Εξωτερική και Αμυντική Πολιτική της Ε.Ε.
Αν η Κρίση στην Ευρωζώνη εγκαθίδρυσε την αδιαμφισβήτητη πλέον παντοδυναμία της Γερμανίας στην Ομάδα Χωρών του Κοινού Νομίσματος, με τον ίδιο τρόπο προσδοκάται η πρωτοκαθεδρία της χώρας στην Πολιτική και Αμυντική Ολοκλήρωση της Ε.Ε στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και με επίκληση την επιθετικότητα του Πούτιν το Βερολίνο θα ξεπεράσει και τα τελευταία ταμπού της ήττας του 1945 για να καταστεί μια μεγάλη στρατιωτική δύναμη εντός και εκτός Ευρώπης. Στις αρχές της δεκαετίας του '50 ο καταλύτης τότε ήταν ο Πόλεμος στην Κορέα, που επέτρεψε στην Ουάσιγκτον με κορμό τον επανεξοπλισμό της Βόννης να δώσει υλική επιχειρησιακή υπόσταση στην Ατλαντική Συμμαχία.
Πρόκειται για καταλυτικής σημασίας εξελίξεις, που δίνουν ξανά υπόσταση στη διατλαντική σχέση με επιπτώσεις και στις ενδοευρωπαϊκές ισορροπίες: Η σταθερότητα και η ενότητα του αναζωογονημένου δυτικού μπλοκ είναι ασύμβατες και με την παραμονή της Ανατολικής Ευρώπης σε δεύτερη ντε φάκτο ευρωπαϊκή ταχύτητα αλλά και με την περαιτέρω συμπίεση του Νότου της Ευρωζώνης.
Η επιστροφή στην αφετηρία έχει τα όριά της καθώς οι παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές ισορροπίες είναι εύθραυστες και οριακές και το κόστος της σύγκρουσης με τη Ρωσία -εμπορικό, ενεργειακό και εξοπλιστικό- πολύ μεγαλύτερο από ό,τι ομολογείται.
kapopoulos@pegasus.gr



Πηγή: Έθνος
Δημοσιεύτηκε στις 10/08/2014