Γιώργος Καλλινίκου
Τους γνωρίζεις στο απόγειο της δύναμης τους. Είτε αυτή προέρχεται από την εξουσία την οποία κατέχουν είτε από την οικονομικό πλούτο που διαθέτουν. Τους βλέπεις με πόση άνεση κινούνται. Έχουν άποψη για όλα. Και μάλιστα, έντονη. Συνήθως, δεν επιτρέπουν να τους αμφισβητήσεις. Και αν το τολμήσεις, η δύναμη που η εξουσία ή ο πλούτος τους δίνει, τους κάνει να εμμένουν με τόσο δυναμισμό, ώστε πολλοί κοινοί θνητοί, αποδέχονται στο τέλος την άποψή τους. Πολλοί απ' όσους κατέχουν τέτοιου είδους δύναμη, χαρακτηρίζονται από έπαρση που προκαλεί κρότο απ' όπου και αν περνούν. Εκνευριστικό κρότο. Πουλάνε και μαγκιά. Κάνουν πολλούς ανθρώπους να αισθάνονται δέος μπροστά τους, να δειλιάζουν, ακόμη και να τους θαυμάζουν.
Η δύναμη της εξουσίας και του πλούτου, δημιουργεί προσωπικότητες. Δεν είναι βεβαίως, όλες φτιαχτές. Ευτυχώς, υπάρχουν και οι αυθεντικές. Εκείνες όμως, τις ξεχωρίζεις. Δεν έχουν έπαρση. Δεν έχουν ανάγκη να προκαλούν κρότο στο πέρασμά τους. Όποιος έχει το γνώθι σαυτόν, δεν έχει ανάγκη να κάνει θόρυβο. Συνήθως διακρίνεται από σεμνότητα. Επιστρέφοντας στους τύπους που αναφερόμαστε, έρχονται κάποιες στιγμές, που τα γεγονότα, αποκαλύπτουν το πραγματικό πρόσωπο που κρύβεται πίσω από τις μάσκες του μάγκα που φοράνε. Ένα λάθος, μια αμέλεια στην άσκηση της εξουσίας -πολιτικής, τεχνοκρατικής ή οικονομικής- που διαθέτουν, τους βάζει στη γωνία. Μια παρανομία, μια πράξη έξω από τα πλαίσια του ηθικού, αποκαλύπτεται. Και βρίσκονται αντιμέτωποι με το νόμο. Είναι υποχρεωμένοι να αντικρίσουν κατάματα τα λάθη τους και να υποστούν τις συνέπειες. Εκείνη την στιγμή, οι μύθοι καταρρέουν. Η ομίχλη διαλύεται. Τα προσωπεία πέφτουν. Αποκαλύπτονται τα πραγματικά πρόσωπα. Ο μάγκας εξαφανίζεται. Δεν υπήρχε άλλωστε, ποτέ. Μια ψευδαίσθηση ήταν. Στη θέση τους απομένουν κάποια αδύναμα ανθρωπάκια. Που τρέμουν. Τρέμουν την αλήθεια. Τρέμουν το φως. Τρέμουν να κοιτάξουν στα μάτια τους κοινούς θνητούς, που για χρόνια τους προκαλούσαν δέος. Το φαινόμενο ανθεί τα τελευταία χρόνια. Την ώρα της αποκάλυψης, την ώρα της αλήθειας, την ώρα της δικαιοσύνης, αίφνης εμφανίζονται προβλήματα υγείας. Σε κάθε μεγάλη αποκάλυψη και ένα ασθενοφόρο. Οι οδηγοί τους έμαθαν τις διαδρομές. Αστυνομικές διευθύνσεις, δικαστήριο, κεντρικές φυλακές, νοσοκομείο. Μερικοί εξασφαλίζουν και εισιτήρια διαρκείας. Εγκαθίστανται μόνιμα. Μπορεί ανάμεσά τους να υπάρχει και κάποια εξαίρεση. Κάποιος που όντως αντιμετωπίζει πραγματικό πρόβλημα υγείας. Δεν είναι δυνατό όμως, να ισχύει για όλους. Γιατροί δεν είναι οι πολίτες. Διαθέτουν, ωστόσο, αισθητήριο και μπορούν να αντιληφθούν σε ποιες περιπτώσεις το πρόβλημα υγείας είναι η μικρότητα της ψυχής και η δειλία μπροστά στην ανάληψη της ευθύνης. Ένας ανθρωπάκος που κλέβει από ανάγκη, δεν παθαίνει καρδιακά. Οι σύγχρονοι Γιάννηδες Αγιάννηδες είναι μάγκες. Κλέβουν για να ζήσουν. Υπάρχουν κι εκείνοι που κλέβουν από συνήθεια ή γιατί βαριούνται να δουλέψουν. Στο βάθος όμως είναι μάγκες. Πάνε στο δικαστήριο και αντιμετωπίζουν τις πράξεις τους. Δεν προφασίζονται προβλήματα υγείας για να ξεγλιστρήσουν σε κάποιο νοσοκομείο. Και να το επιδίωκαν βεβαίως, οι αρχές δεν θα τους το επέτρεπαν. Κι εδώ η δικαιοσύνη δεν είναι τυφλή. Είναι μονόφθαλμη... Οι ψευτόμαγκες της εξουσίας ας έχουν τουλάχιστον τα κότσια να αντικρίσουν την αλήθεια. Με αξιοπρέπεια. Είναι πολύ σπουδαίο προσόν η αξιοπρέπεια. Και στα καλά, αλλά ιδιαίτερα στα δύσκολα. Όποιος είναι πραγματικά αθώος έχει τα κότσια να καθίσει στο εδώλιο. Όποιος είναι πραγματικά αθώος πρέπει να θέλει να το αποδείξει στην αίθουσα του δικαστηρίου και
όχι στο θάλαμο του νοσοκομείου. Το δεύτερο είναι ο απόλυτος εξευτελισμός...
Υ.Γ.: Οι αναφορές δεν αφορούν αποκλειστικά κάποια συγκεκριμένη περίπτωση,
αλλά το γενικότερο φαινόμενο.
Πηγή: Ο Φιλελεύθερος
Δημοσιεύτηκε στις 21/09/2014
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire