Γαλλία: Ο αδύναμος κρίκος

 Στέφανος Κωνσταντινίδης

Η έντονη αντίδραση του ίδιου του Γάλλου υπουργού Οικονομίας Αρνό Μοντεμπούρ στην οικονομική πολιτική που υιοθέτησε ο πρόεδρος Ολάντ και που οδήγησε στην παραίτηση και τον ανασχηματισμό της γαλλικής κυβέρνησης, ανέδειξε τα αδιέξοδα της γαλλικής οικονομικής πολιτικής και γενικότερα την κρίση που περνά η Γαλλία τα τελευταία χρόνια. Η χωρα αυτή, από πρωτοπόρος της ευρωπαϊκής οικοδόμησης κινδυνεύει να καταστεί ουραγός του Βερολίνου, αν δεν είναι ήδη, όπως υποστηρίζουν πολλοί αναλυτές των ευρωπαϊκών πραγμάτων. Η εποχή του γαλλογερμανικού άξονα, όπου όλες οι σοβαρές αποφάσεις για την Ευρώπη λαμβάνονταν από κοινού από τις δύο χώρες - και για ένα μεγάλο διάστημα το Παρίσι διατηρούσε μάλιστα την πρωτοκαθεδρία - φαίνεται ότι έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.

Η Γαλλία είναι σήμερα μια χώρα που ακολουθεί, όπως και η υπόλοιπη Ευρώπη, την πολιτική που χαράσσει το Βερολίνο, ειδικά στην οικονομία και τον τρόπο με τον οποίο θα προχωρήσει περαιτέρωπ η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Οι διάφορες στρατιωτικές επεμβάσεις-περιπέτειες του Παρισιού στην Αφρική ή και η φανατική προσκόλληση του σοσιαλιστή Ολάντ στην Ουάσιγκτον δεν αλλάζουν τα δεδομένα. Η Γαλλία παρουσιάζεται τα τελευταία χρόνια, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ως μια χώρα ουραγός, τόσο στο ευρωπαϊκό προσκήνιο όσο και στο διεθνές.

Η κατάσταση έχει χειροτερέψει με τον σημερινό πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ, τον λιγότερο αποδεκτό πρόεδρο, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις των τελευταίων πενήντα χρόνων. Η χώρα της δημοκρατίας, της ισότητας, της αδελφοσύνης και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων υιοθέτησε τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές του Βερολίνου και καταργεί σταδιακά τις πρωτοπόρες κοινωνικές κατακτήσεις των εργαζομένων. Το Γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, τελευταίο προπύργιο αντίστασης στον νεοφιλελευθερισμό από τα κόμματα της χρεοκοπημένης ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, υιοθέτησε με τον σημερινό πρόεδρο Ολάντ τις θατσερικές πολιτικές κατεδάφισης του κοινωνικού κράτους. Στην εξωτερική πολιτική οι Γάλλοι σοσιαλιστές υιοθέτησαν την αμερικανική ψυχροπολεμική πολιτική και προσκολλήθηκαν στο ΝΑΤΟ. Η Γαλλία του Ντε Γκωλ, αλλά ακόμη και του Μιτεράν, αποτελεί πια παρελθόν.

Η χώρα είχε βέβαια την επιλογή να συνταχθεί με τον ευρωπαϊκό νότο και να δημιουργήσει ένα προοδευτικό μέτωπο που θα βοηθούσε την Ευρώπη να ορθοποδήσει με μια διαφορετική οικονομική πολιτική και να ακολουθήσει μιαν άλλη εξωτερική πολιτική από αυτή της Ουάσιγκτον. Για τον σκοπό  αυτό όμως χρειάζεται ένα διαφορετικό Σοσιαλιστικό Κόμμα και ένας πρόεδρος ικανός να χαράξει μιαν άλλη πολιτική από αυτή της υποτέλειας. Το δυστύχημα για τη Γαλλία είναι πως και η υπόλοιπη Αριστερά είναι αποδυναμωμένη και διασπασμένη. Η δε παλιά ντεγκωλική Δεξιά, που υποστήριζε μια πιο ανεξάρτητητη πολιτική απέναντι στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, και ήταν επίσης κοινωνικά περισσότερο ευαίσθητη, έχει διαβρωθεί τα τελευταία χρόνια από τον νεοφιλελευθερισμό και τη νατοϊκή ιδεολογία.

Έτσι η Γαλλία, από την πρωτοπορία μιας ανεξάρτητης και ισχυρής Ευρώπης κατάντησε ουραγός του Βερολίνου και ο αδύναμος κρίκος του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Η Ευρώπη έχασε έτσι ένα δυνατό μοχλό κοινωνικής προόδου και δημοκρατικής ολοκλήρωσης. Η γαλλική υποχώρηση γέννησε τη γερμανική Ευρώπη με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για τους λαούς της. Φυσικά η κατάσταση είναι αναστρέψιμη, όπως τουλάχιστον έδειξε η παραίτηση του Γάλλου υπουργού Οικονομίας και οι αντιδράσεις που παρατηρούνται τόσο μέσα στο Σοσιαλιστικό Κόμμα, αλλά και στην ευρύτερη κοινωνία ενάντια στην πολιτική της υποτέλειας. Ο γαλλικός λαός έχει άλλωστε μακρά παράδοση αγώνων για την κοινωνική δικαιοσύνη και την εθνική ανεξαρτησία.
 

Υ.Γ.1 Ο Ερντογάν δήλωσε πως δεν παρέλαβε ποτέ την επιστολή Αναστασιάδη. Ο ταχυδρόμος πέρασε χωρίς ν΄αφήσει γράμμα... Σε ποια σοβαρή χώρα ο πρόεδρός της θα εξευτελίζετο με αυτόν τον τρόπο; Και σε ποια σοβαρή χώρα ο υπουργός Εξωτερικών της θα διαδραμάτιζε τον ταχυδρόμο, ξέροντας εκ των προτέρων τον εξευτελισμό στον οποίο θα υπεβάλλετο; Αλλά μιλούμε βέβαια για χώρες με σοβαρό κράτος. Κατά που το έλεγε ο παλιός τραγουδοποιός, εδώ είναι Βαλκάνια και μπανανίας κράτος!

Υ.Γ.2  Η Τουρκία, παρά τα πολλαπλά προβλήματα που αντιμετωπίζει με τους γείτονές της και τη διάψευση της πολιτικής Νταβούτογλου για μηδενικά προβλήματα, παρά τις δύσκολες σχέσεις της ακόμη και με τους Αμερικανούς, συνεχίζει να έχει το απάνω χέρι στο Κυπριακό. Θα μπορούσαν να δώσουν μια εξήγηση αυτοί που κυβερνούν σε Λευκωσία και Αθήνα; Μήπως έχει σχέση και με την προχειρότητα και την ελαφρότητα που οι ίδιοι χειρίζονται το θέμα, χωρίς στρατηγική και χωρίς πυξίδα;
 

* Ο Στέφανος Κωνσταντινίδης είναι καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Κεμπέκ του Καναδά και επιστημονικός συνεργάτης του Πανεπιστημίου Κρήτης.
E-mail: stephanos.constantinides@gmail.com

- See more at: http://www.philenews.com/el-gr/s-konstantinidis/1460/217139/gallia-o-adynamos-krikos#sthash.cssVDrCN.dpuf