Κύπρος του βολέματος και ο οδοστρωτήρας της ισοπέδωσης των εργαζομένων

Κώστας Βενιζέλος

 

Κάποιος βόλεψε τους «βολεμένους»

Εάν υπάρχουν βολεμένοι εργαζόμενοι, τότε σίγουρα θα πρέπει να αναζητηθούν και εκείνοι που τους έχουν βολέψει. Θα πρέπει, πρώτα, να κοιτάξουν κάποιοι στα συρτάρια τους, ξεχασμένους καταλόγους και σημειώματα για ρουσφέτια. Ρουσφέτια που εξακολουθούν να παραμένουν εργαλεία άσκησης πολιτικής σε ένα σύστημα που θριαμβεύει η μετριότητα. Σε ένα πολιτικό σύστημα που λειτουργώντας αλαζονικά επέτρεψε σε κάποιους δικούς του να περπατήσουν τα μονοπάτια της μίζας και της αρπαχτής.

Όταν, λοιπόν, στα πλαίσια προώθησης μιας προσέγγισης, ιδεολογικής/πολιτικής και όχι μόνο, επιστρατεύεται ο οδοστρωτήρας της ισοπέδωσης (υιοθέτησαν την πατέντα άλλων), τότε αυτό δεν είναι πολιτική. Δεν έχουν λόγο οι νοσηλευτές, οι εργαζόμενοι στα λιμάνια, στον δημόσιο και ημιδημόσιο τομέα; Όποιος διαφωνεί με τις μεθοδεύσεις τους, απεργεί, διαμαρτύρεται, αρπάζει την ταμπέλα του «βολεμένου». Άνθρωποι που δεν έχουν εργαστεί ποτέ τους, δεν μπορούν να κρίνουν εκείνους οι οποίοι έχουν το επάγγελμα για βιοποριστικούς λόγους. Ακόμη κι εάν έχουν προνόμια, πήραν κάποιοι τη θέση με πολιτική/κομματική παρέμβαση, νομιμοποιούνται και να διαμαρτύρονται και να έχουν λόγο. Έτσι λειτουργεί η δημοκρατία. Και τα προνόμια (που κάποιοι έχουν, όντως, σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα) ποιος τα παραχώρησε; Εκτός κι εάν η νεοφανής προσέγγιση θεωρεί ότι  όποιος έχει δουλειά, είναι βολεμένος.


Δεν είναι δικαιολογία πως επειδή διανύουμε προεκλογική εκστρατεία, επιτρέπονται οι υπερβολές. Ούτε είναι δικαιολογία πως κάποιοι έχουν χάσει την ψυχραιμία τους, έχουν αγχωθεί επειδή δεν τους βγαίνει το σχέδιο για τις ιδιωτικοποιήσεις και αντιδρούν με αυτό τον τρόπο. Οι πολίτες, στον βαθμό που θα θελήσουν, θα πρέπει να μετρήσουν και την εκατέρωθεν υποκρισία. Την περασμένη πενταετία κάποιες συντεχνίες είχαν πάει σε μακρές διακοπές ενώ τώρα επανήλθαν. Όσοι δε φώναζαν τότε, λουφάζουν σήμερα. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα, που αφορά τους πραγματικά βολεμένους.

Το πρόβλημα σε αυτό τον τόπο δεν είναι οι εργαζόμενοι. Δεν είναι αυτοί που έφεραν καταστροφές. Πληρώνουμε ακόμη τον λογαριασμό γιατί ένα ανακυκλωμένο πολιτικό σύστημα στα χρόνια της υπερβολής τα βρήκε με τους τραπεζίτες και έστησε πάρτι στην πλάτη της χώρας και των πολιτών. Γι' αυτό και παρακολουθήσαμε, για παράδειγμα, πολιτικούς που δεν δούλεψαν ποτέ στη ζωή τους να φτιάχνουν περιουσίες. Κόμματα έκαναν περιουσίες και γέμισαν… χρηματοκιβώτια. Τότε, όμως, ήταν όλα αρμονικά. Τραπεζίτες μπαινοέβγαιναν στα μονοπάτια της Εκτελεστικής Εξουσίας, έγιναν μέρος του πολιτικού συστήματος. Και τα κομματικά ιερατεία ταυτίζονταν με τους τραπεζίτες. Το αποτέλεσμα γνωστό και θλιβερό.
 
Όσο παραμένουν στο κάδρο πρωταγωνιστές που διαιωνίζουν τις στρεβλώσεις, λύσεις δεν θα έχουμε. Όπως δεν θα έχουμε και μέλλον.
Οι εργαζόμενοι, «βολεμένοι» και μη, δεν μπορούν να σηκώσουν τις ευθύνες των αποφάσεων του συστήματος. Ακόμη κι αυτοί που ανέχτηκαν τα καμώματα των κομματικών ταγών, εξυπηρετήθηκαν -κακώς- από αυτούς, δεν ευθύνονται για αποφάσεις και συμπεριφορές. Αυτοί χρησιμοποιήθηκαν από το σύστημα και το χρησιμοποίησαν.

Κώστας Βενιζέλος

- See more at: http://www.philenews.com/el-gr/arthra-apo-f-k-venizelos/103/305625/kapoios-volepse-tous-volemenous#sthash.pCOpJPCb.dpuf