Κάποιοι υπουργοί μετράνε περιχαρείς το ταμείο...

ΕΦΗΜΕΡΑ

Κι εμείς μετράμε ταμείο

Της Χρυστάλλας Χατζηδημητρίου

ΜΕΓΑΛΗ γκαντεμιά. Σαράντα τόσα χρόνια τον ανέχτηκαν τον Καντάφι οι Λίβυοι. Με τους χρυσούς του θρόνους, τα λίφτινγκ, τις γκόμενες, τις γκαμήλες, τα χλιδάτα τσαντίρια, τις σωματοφύλακες κι όλα τα άλλα του καμώματα. Δεν μπορούσαν να περιμένουν ακόμα τρεις εβδομάδες να πάρουμε οι Κύπριοι τα 8,5 εκατομμύρια που μας χρωστούσε το καθεστώς του; Δεν μπορούσε να αναβληθεί για λίγες μέρες η επανάσταση;
«Μεγάλη ατυχία», δήλωσε κι ο υπουργός Εμπορίου, Βιομηχανίας και Τουρισμού, Αντώνης Πασχαλίδης, ο οποίος αποκάλυψε πως είχε διαβεβαιώσεις πως μέχρι τις αρχές Μαρτίου οι Κύπριοι επιχειρηματίες θα έπαιρναν τα λεφτά που τους χρωστούσε η Λιβύη.
Η συμφωνία όμως έγινε με τον υπουργό Δικαιοσύνης, ο οποίος φαίνεται ότι ήταν ο καλός της ιστορίας, αφού παραιτήθηκε διαφωνώντας με την υπέρμετρη χρήση βίας.
Οπόταν, πάνε και τα εκατομμύριά μας. Ταυτόχρονα όμως, ο υπουργός μας δεν κρύβει τη χαρά του. Οι τουρίστες της περιοχής, του Σαρμ ελ Σέιχ, της Τυνησίας, της Ιορδανίας… πού θα πάνε; Στον ήλιο της Κύπρου θα έρθουν να απλώσουν τα κορμιά τους.
(Γιατί όχι στην Ισπανία, στην Τουρκία, στην Ελλάδα; Γιατί είμαστε τόσο βέβαιοι πως είμαστε ο νέος απόλυτος προορισμός;)
Τον βλέπεις, μαζί με άλλους συναδέλφους του, να κάνουν δηλώσεις και δεν πιστεύεις στα αφτιά σου. Είναι δυνατόν, αντί να μιλάνε για την τραγικότητα της κατάστασης, για τη διαμόρφωση του σκηνικού στην περιοχή, για την ανακατάταξη των ισορροπιών, για τις αλλαγές που συντελούνται… ή έστω να σωπαίνουν, αυτοί να μετράνε περιχαρείς το ταμείο; Το οποίο μάλιστα δεν γέμισε. Για μια πιθανότητα μιλάνε. Μπορεί οι υποψήφιοι τουρίστες να κάτσουν σπίτι τους. Μπορεί τις Πυραμίδες να ήθελαν να δουν. Φαλάφελ να θέλανε να φάνε. Να μην τους ενδιαφέρουν τα μωσαϊκά της Πάφου, ούτε οι σιεφταλιές.
Όταν μας βομβαρδίζανε εμάς όμως θέλαμε το παγκόσμιο να κλαίει για συμπαράσταση. Κι αν είναι δυνατόν ακόμα να σκέφτεται τον πόνο μας. Εμείς, όμως, τώρα που σκοτώνονται αλλού, μετράμε τουρίστες και δεν κρύβουμε τη χαρά μας. Οι άνθρωποι σκοτώνονται για κάποια ιδανικά. Ας το σεβαστούμε και μετράμε αργότερα το ταμείο.