Μάρτιος 2009. Ο Κ. Καραμανλής είχε αποφασίσει να πάει σε εκλογές αλλά το σχέδιο του τινάχτηκε στον αέρα από την επιδείνωση της οικονομίας και την εκτίναξη των spreads. Αντί για εκλογές, λοιπόν, καλεί τους πολιτικούς αρχηγούς στο Μέγαρο Μαξίμου όπου τους περιγράφει τη ζοφερή οικονομική κατάσταση και ζητεί μια ελάχιστη συναίνεση για να λάβει τα απαραίτητα μέτρα.
Κανείς δεν συμφώνησε- πλην, αν θυμάμαι καλά, του Γ. Καρατζαφέρη... Είτε δεν πείστηκαν για τη σοβαρότητα της κατάστασης είτε αμφέβαλλαν για τις πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης είτε έκριναν ότι δεν έχουν λόγο να πετάξουν σωσίβιο σε κάποιον που πνίγεται- άσχετο αν στην πραγματικότητα πνιγόταν η χώρα! Ετσι η κυβέρνηση Καραμανλή αποδυναμωμένη δεν έκανε ουσιαστικά τίποτε, η οικονομία βούλιαξε και έξι μήνες αργότερα ο λαός άλλαξε την κυβέρνηση.
Κρίμα, γιατί ήταν η τελευταία ευκαιρία- ίσως η προτελευταία, αν συνυπολογίσουμε και την επόμενη των εκλογών του Οκτωβρίου.
Διότι, αν τον Μάρτιο του 2009 είχαν όλοι πράξει το αυτονόητο καθήκον τους, αν είχαν ληφθεί μέτρα πολύ ηπιότερα από τα σημερινά και με μια ελάχιστη υποστήριξη κυρίως από το ΠαΣοΚ και τα συνδικάτα, η κρίση θα είχε αποφευχθεί. Τις εκλογές θα τις κέρδιζε ούτως ή άλλως το ΠαΣοΚ, αλλά η χώρα δεν θα βρισκόταν εκεί που βρίσκεται σήμερα.
Με άλλα λόγια, η χώρα έπεσε έξω όχι μόνο λόγω του ελλείμματος, όχι μόνο λόγω του χρέους, αλλά κυρίως επειδή σε μια συγκεκριμένη συγκυρία η πολιτική ηγεσία στο σύνολό της είτε δεν αντελήφθη τις περιστάσεις είτε αποδείχθηκε κατώτερή τους. Στερνή μου γνώση...
ΠΗΓΗ : ΤΟ ΒΗΜΑ,
Κανείς δεν συμφώνησε- πλην, αν θυμάμαι καλά, του Γ. Καρατζαφέρη... Είτε δεν πείστηκαν για τη σοβαρότητα της κατάστασης είτε αμφέβαλλαν για τις πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης είτε έκριναν ότι δεν έχουν λόγο να πετάξουν σωσίβιο σε κάποιον που πνίγεται- άσχετο αν στην πραγματικότητα πνιγόταν η χώρα! Ετσι η κυβέρνηση Καραμανλή αποδυναμωμένη δεν έκανε ουσιαστικά τίποτε, η οικονομία βούλιαξε και έξι μήνες αργότερα ο λαός άλλαξε την κυβέρνηση.
Κρίμα, γιατί ήταν η τελευταία ευκαιρία- ίσως η προτελευταία, αν συνυπολογίσουμε και την επόμενη των εκλογών του Οκτωβρίου.
Διότι, αν τον Μάρτιο του 2009 είχαν όλοι πράξει το αυτονόητο καθήκον τους, αν είχαν ληφθεί μέτρα πολύ ηπιότερα από τα σημερινά και με μια ελάχιστη υποστήριξη κυρίως από το ΠαΣοΚ και τα συνδικάτα, η κρίση θα είχε αποφευχθεί. Τις εκλογές θα τις κέρδιζε ούτως ή άλλως το ΠαΣοΚ, αλλά η χώρα δεν θα βρισκόταν εκεί που βρίσκεται σήμερα.
Με άλλα λόγια, η χώρα έπεσε έξω όχι μόνο λόγω του ελλείμματος, όχι μόνο λόγω του χρέους, αλλά κυρίως επειδή σε μια συγκεκριμένη συγκυρία η πολιτική ηγεσία στο σύνολό της είτε δεν αντελήφθη τις περιστάσεις είτε αποδείχθηκε κατώτερή τους. Στερνή μου γνώση...
ΠΗΓΗ : ΤΟ ΒΗΜΑ,
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire