Βρισκόμαστε ενώπιον μιας σοβαρής πολιτικής κρίσης

ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ

Απόλυτες απόψεις και ζητήματα νοοτροπίας

Του Κώστα Βενιζέλου

ΕΑΝη απόφαση της Βουλής για το «Συνεταιρισμό για την Ειρήνη» είναι αντισυνταγματική, όπως προβλήθηκε από κυβερνητικής πλευράς, τότε ο Πρόεδρος όχι μόνο είχε δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση να παραπέμψει το θέμα στο Ανώτατο. Για να αποφανθεί επί τούτου το Δικαστήριο. Η άσκηση του δικαιώματος της αρνησικυρίας, που χρησιμοποιείται με φειδώ, αξιοποιείται ακριβώς όταν η απόφαση του νομοθετικού σώματος είναι συνταγματική.
Το θέμα που έχει προκύψει τις τελευταίες ημέρες έχει διάφορες παραμέτρους και πτυχές. Η μια παράμετρος αφορά το ζήτημα της ουσίας: Εάν, δηλαδή, η απόφαση του Κοινοβουλίου πολιτικά είναι ορθή. Και από την άλλη, είναι το θέμα της διαδικασίας. Είναι προφανές πως βρισκόμαστε ενώπιον μιας σοβαρής πολιτικής κρίσης. Η σύγκρουση εξουσιών αλλά και η ψυχρότητα στις σχέσεις των συγκυβερνώντων κομμάτων, ΑΚΕΛ-ΔΗΚΟ, που αναδεικνύονται στο αταίριαστο ζευγάρι της πενταετίας.
Πέρα από τα όσα θα ακούσουμε τις ημέρες αυτές, μερικά από τα οποία επιβεβαιώνουν και την άγνοια του υπό συζήτηση αντικειμένου (Συνεταιρισμού για την Ειρήνη), προκύπτει και ένα ζήτημα που αφορά την ευρύτερη πολιτική προσέγγιση, αλλά και τις εν γένει νοοτροπίες, που αναπτύσσονται.
?Η υπεραπλουστευμένη λογική που κατ’ επανάληψη τέθηκε: «Όποιος διαφωνεί με τους χειρισμούς στο Κυπριακό, δεν θέλει λύση. Είναι εχθρός της λύσης, θέλει να παραμείνει το στάτους κβο».
?Η συνωμοσιολογία, που αναπτύσσεται και σε αυτή την περίπτωση, είναι η ευκολότερη οδός για να κρύβονται και οι πολιτικές αδυναμίες και για συσπείρωση της σκληρής κομματικής πελατείας. Η συνωμοσιολογία αποτελεί πάντα στοιχείο πολιτικής υπανάπτυξης.
?Όποιος εκφράζει διαφορετική άποψη για μια σειρά ζητήματα κινδυνεύει να χαρακτηρισθεί «ρατσιστής», «ξενοφοβικός». Προσεγγίσεις που συνοδεύονται από υψηλούς τόνους ελλείψει επιχειρημάτων. Ποιοι είναι, όμως, οι ξενοφοβικοί, οι ρατσιστές; Οι άνεργοι, οι μεροκαματιάρηδες που παλεύουν για τη ζωή και κάποιες φορές εκφράζουν μια αντίδραση, που έχει ως αφετηρία την υπεράσπιση των δικών τους δικαιωμάτων; Μόνο όσοι δεν δοκιμάσθηκαν στην ανοικτή αγορά, δεν βρέθηκαν αντιμέτωποι με τους ανελέητους νόμους της αγοράς, μπορούν να ταμπελώνουν με τόση ευκολία.
Αλλά και στην πρόσφατη περίπτωση με τον διορισμό του Επιτρόπου Διοικήσεως, επιχειρήθηκε εκ των υστέρων συνεννόηση, παρόλο που επιβαλλόταν η εκ των προτέρων. Σιγουριά; Αυτοπεποίθηση; Ή κάτι άλλο; Η εκ των προτέρων συνεννόηση θα είχε αποτέλεσμα. Κι όμως δεν επιλέγηκε η ορθόδοξη και παραγωγικότερη οδός.
Είναι προφανές ότι νοοτροπίες οδηγούν σε απόλυτες πολιτικές συμπεριφορές. Εκεί είναι και το πρόβλημα.