Θέατρο του παραλόγου στην Κύπρο

ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ

Συνεταιρισμός στο θέατρο

Του Ανδρέα Πιμπίσιη

ΤΟ ΠΟΙΑ ήταν η τελική απόφαση της Βουλής ή τι ειπώθηκε στη διάρκεια της συνεδρίας της ολομέλειας του νομοθετικού σώματος λίγη σημασία έχει. Ούτως ή άλλως το θέατρο γύρω από τον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη είχε παιχτεί καλά από πριν βγάζοντας προς τα έξω το μεγάλο ταλέντο των πολιτικών δυνάμεων. Στο διάστημα που προηγήθηκε της χθεσινής μέρας είχαν φανεί ανάγλυφες οι προθέσεις ενός έκαστου και ήταν ακριβώς αντίθετες από αυτές που έλεγαν.

Πράξη πρώτη: Η Βουλή είχε λάβει την προηγούμενη της απόφαση (πάντα κατά πλειοψηφία) πριν από ακριβώς δύο χρόνια. Παραμονές των ευρωεκλογών τότε, παραμονές βουλευτικών τώρα. Ως εκ τούτου και να θέλουν να πείσουν ότι δεν υπάρχει σκοπιμότητα δεν πείθουν. Όμως βόλευε τώρα να προκληθεί όλη αυτή η ταραχή ώστε να διεγερθεί ο κομματικός πατριωτισμός ψηφοφόρων και υποστηρικτών με την ελπίδα ότι θα σταματήσουν να είναι αδιάφοροι. Εξάλλου έρχονται και κάποιες δημοσκοπήσεις που κάτι πρέπει να δείξουν.
Πράξη δεύτερη: Η κυβέρνηση και το ΑΚΕΛ έχουν δίκαιο στο να λένε πως υπάρχει σκοπιμότητα. Ακόμα μπορεί να έχουν δίκαιο στα όσα αναφέρουν πέριξ του Συνεταιρισμού και του ΝΑΤΟ. Όμως εδώ έχουμε την κορύφωση του θεατρινισμού.
Εγείρεται το φόβητρο του ΝΑΤΟ και οι θύμησες για ό,τι έκανε στον τόπο μας. Μα δεν είναι οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί που ελέγχουν το ΝΑΤΟ; Δεν είναι οι ίδιοι που έπαιξαν το εγκληματικό παιχνίδι εις βάρος της Κύπρου είτε ξεχωριστά είτε ως συμμαχία; Όλους αυτούς όμως  με  κάθε ευκολία βοήθησε και βοηθά ο κ. Χριστόφιας, χωρίς να είναι υποχρεωμένος συμβατικά.
Πράξη τρίτη: Γίνεται συνεχώς αναφορά σε συνταγματική εκτροπή. Δηλαδή ένα είδος πραξικοπήματος εις βάρος του νόμιμα εκλελεγμένου Προέδρου της Δημοκρατίας. Παρομοιάζουν εντέχνως την πίεση που δέχεται σήμερα ο κ. Χριστόφιας με την κατάσταση του 1974. Ο Μακάριος επιχειρήθηκε να ανατραπεί με τα όπλα, ο Χριστόφιας μέσα από απόφαση της Βουλής. Τότε τραγωδία, αύριο και πάλι τραγωδία εάν πετύχουν. Μια καλοστημένη κινδυνολογία.
Επίλογος: Η τραγικότητα αυτού του τόπου είναι πως έχει μια ηγεσία που σκέφτεται μόνο το δικό της συμφέρον πάντα μέσα από πράξεις ατολμίας. Ο κ. Χριστόφιας φοβάται να εγείρει θέμα βάσεων για να μη θυμώσουν οι Βρετανοί (αλλά και οι Αμερικανοί που δεν θα εξυπηρετείται το ΝΑΤΟ). Σίγουρα  ο κ. Αναστασιάδης (Δεξιά) δεν θα τολμήσει ποτέ να εγείρει θέμα βάσεων. Εγείρει κομμουνιστικά φόβητρα όπως και οι άλλοι (το ΑΚΕΛ) πραξικοπηματικά…