Το 1985, ΔΗΣΥκαι ΑΚΕΛ ως πλειοψηφία της Βουλής έκαναν το ίδιο

ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

Πολιτικό πραξικόπημα της πλειοψηφίας;

Του Άριστου Μιχαηλίδη

ΑΠΟτη μια, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εξελέγη από το λαό για να εφαρμόσει την πολιτική του και την πολιτική του ΑΚΕΛ και όχι την πολιτική του ΔΗΣΥή της ΕΔΕΚ. Από την άλλη, όταν η πλειοψηφία του λαού εκφράζεται απόλυτα και αδιαμφισβήτητα μέσω των κομματικών ηγεσιών για ένα ζήτημα «εθνικής σημασίας» (όπως εκρίθη η πιθανότητα ένταξης στο Συνεταιρισμό για την Ειρήνη), οφείλει ο Πρόεδρος να ακούσει το μήνυμα και αν μη τι άλλο, να το συζητήσει, δεν είναι λογικό να γίνεται λόγος για πολιτικό πραξικόπημα. Η πλειοψηφία δεν μπορεί να είναι πραξικοπηματική, ούτε η μειοψηφία μπορεί να είναι δημοκρατική. Εξάλλου, ο νυν Πρόεδρος εξελέγη να κυβερνήσει με κομματική πλειοψηφία η οποία δεν υφίσταται πλέον. Και ειδικά για το υπό συζήτηση ζήτημα, του Συνεταιρισμού για την Ειρήνη, μόνο το ΑΚΕΛ στηρίζει την απόφαση του Προέδρου, επομένως η πλειοψηφία που κυβερνά έχει ουσιαστικά αλλοιωθεί. Φυσικά, η κυβέρνηση δεν έχει συνταγματική υποχρέωση να ζητήσει ανανέωση λαϊκής εντολής, αν έχει ηθική υποχρέωση είναι συζητήσιμο.
Δεν χρειάζεται να μπούμε στην ουσία του ζητήματος, κατά πόσο δηλαδή επιβάλλεται να υποβληθεί από την Κύπρο αίτηση ένταξης στο Συνεταιρισμό. Αρκεί το γεγονός ότι μέλη είναι και οι 26 χώρες εταίροι μας και η Κύπρος μοιάζει να διεκδικεί ξανά, όπως τη δεκαετία του 60, τον τίτλο της Κούβας της Μεσογείου. Όλοι οι άλλοι είναι οι δολοφόνοι του ΝΑΤΟ κι εμείς σηκώνουμε μόνοι μας τα λάβαρα της αντιφασιστικής πάλης. Αν αυτό είναι λογικό σήμερα, νομίζουμε ότι δεν χρειάζεται συζήτηση. Εξάλλου, η απόφαση να μπούμε στην Ε.Ε. δεν μπορεί να είναι επιλεκτική. Είτε θα είμαστε στον σκληρό πυρήνα, όπως το πετύχαμε με την ένταξη στην Ευρωζώνη, είτε θα είμαστε οι γραφικοί της θλιβερής μειοψηφίας των κομμουνιστικών κομμάτων. Είναι φανερό ποιο είναι το «εθνικό συμφέρον», δεν χρειαζόταν η πλειοψηφία της Βουλής για να το αντιληφθεί ο καθένας. Άσε, που αν γίνει αίτηση, θα μπλοκαριστεί σίγουρα από τουρκικό βέτο, οπότε η αίτηση είναι περισσότερο διπλωματικού χαρακτήρα, παρά πρακτικού.
Πέραν αυτού, η Βουλή έκανε όλον αυτό το θόρυβο και αποφάσισε να υποχρεώσει τον Πρόεδρο να υποβάλει αίτηση για το Συνεταιρισμό, όταν δεν έκανε το ίδιο για πολύ πιο επείγοντα ζητήματα, όπως είναι αυτά που αφορούν τους χειρισμούς του Κυπριακού. Όταν όλοι συμφωνούν, η ίδια πλειοψηφία δηλαδή, ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, ΕΥΡΩΚΟ, Οικολόγοι, για τους λανθασμένους χειρισμούς ή και για καταστροφικές δεσμεύσεις του Προέδρου στις συνομιλίες, δεσμεύσεις που αφορούν το μέλλον του τόπου και όχι απλώς την ένταξη σε έναν οργανισμό, γιατί δεν μπήκαν στην ίδια διαδικασία. Τουλάχιστον για να του δώσουν ηχηρό μήνυμα! Από την άλλη, η κυβέρνηση και το ΑΚΕΛ μιλούν για πολιτικό πραξικόπημα και για κυβερνώσα βουλή, όταν πρώτοι εκείνοι δίδαξαν αυτό το δρόμο. Το 1985, ΔΗΣΥκαι ΑΚΕΛ ως πλειοψηφία της Βουλής εξέδωσαν απόφαση για να υποχρεώσουν τον τότε Πρόεδρο Σπύρο Κυπριανού να δεχθεί τις προτάσεις Κουεγιάρ, αλλιώς να παραιτηθεί. Και ήταν τότε μετά την ανακήρυξη του ψευδοκράτους και μέσα σε πιεστικές συνομιλίες του Προέδρου με τον Ντενκτάς και τον Γ.Γ. του ΟΗΕ. Ο ίδιος ο Εζεκίας Παπαϊωάννου είχε επισκεφθεί τον Κυπριανού και του υπέβαλε να δεχθεί την απόφαση της πλειοψηφίας της Βουλής ή να προκηρύξει εκλογές. Αυτό όμως δεν ήταν πολιτικό πραξικόπημα… aristosm@phileleftheros.com