ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΕΠΑΦΗ

Το ιστολόγιο Πενταλιά πήρε το όνομα
από το όμορφο και ομώνυμο χωριό της Κύπρου.
Για την επικοινωνία μαζί μας
είναι στη διάθεσή σας το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο:
pentalia74@gmail.com

samedi 23 avril 2011

Η Μάχη της Αθήνας: 20 Απριλίου 1941




Του Hλία Mαγκλίνη
Υπάρχει μια λησμονημένη, άγνωστη πτυχή από τον «σκληρό Απρίλη» του 1941, από την περίοδο της γερμανικής εισβολής: η Μάχη της Αθήνας. Ετσι έχει μείνει γνωστή στους Βρετανούς ιπτάμενους χειριστές η αερομαχία ανάμεσα σε μαχητικά της RAF και της Λουφτβάφε, πάνω από την Αθήνα, σχεδόν πάνω από τον Ιερό Βράχο, στις 20 Απριλίου του 1941. Ηταν η τελευταία μεγάλη αερομαχία που δόθηκε από τη RAF πάνω από το ελληνικό έδαφος: εκατό και πλέον γερμανικά βομβαρδιστικά καθέτου εφόρμησης επιδόθηκαν εκείνη την ημέρα σε μια μανιώδη προσπάθεια να καταστρέψουν ό,τι είχε απομείνει από τη Βρετανική Αεροπορία.

Το ενδιαφέρον είναι ότι το συγκεκριμένο ιστορικό γεγονός έχει περάσει και στην αγγλική λογοτεχνία μέσω ενός από τους πιο ιδιότυπους, αλλά ερεθιστικούς συγγραφείς του περασμένου αιώνα: τον Ρόαλντ Νταλ, ο δημιουργός του απολαυστικού Θείου Οσβαλντ. Ο Νταλ ήταν πιλότος καταδιωκτικών και υπηρέτησε στην Ελλάδα ως μέλος του Βρετανικού Εκστρατευτικού Σώματος στην πατρίδα μας, όλη εκείνη τη δραματική περίοδο.
Τις εμπειρίες του μετέφερε σε δύο εξαιρετικά βιβλία του. Το ένα είναι το συναρπαστικό αυτοβιογραφικό χρονικό «Σόλο πορεία», που στα ελληνικά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ποταμός, ενώ το δεύτερο είναι η έξοχη συλλογή διηγημάτων «Over to You», που παραμένει αμετάφραστη. Η τελευταία περιλαμβάνει ένα διήγημα με τον τίτλο «Κατίνα», στο οποίο ο Νταλ γράφει για τη Μάχη της Αθήνας. Η περιγραφή του (ο ίδιος ήταν «άσος», είχε δηλαδή καταρρίψει τουλάχιστον πέντε εχθρικά αεροσκάφη σε αερομαχίες) είναι εκπληκτική, ξεφεύγει από τη στενή περιγραφή των γεγονότων και κατορθώνει μιαν εσωτερικότητα σπάνιας διαύγειας, αλλά και βάθους.
Στο «Σόλο πορεία» σημειώνει: «Σπάσαμε τον σχηματισμό και τώρα ο καθένας ήταν υπεύθυνος για τον εαυτό του. Αυτό που έγινε γνωστό ως η Μάχη της Αθήνας είχε αρχίσει. Το βρίσκω σχεδόν αδύνατον να περιγράψω ζωντανά αυτό που έγινε την επόμενη μισή ώρα. Νομίζω πως κανένας πιλότος καταδιωκτικού δεν έχει καταφέρει ποτέ να μεταφέρει το πώς είναι να βρίσκεσαι εκεί πάνω, σε μια μεγάλης διάρκειας αερομαχία [...] Ηταν πραγματικά η πιο αγωνιώδης και κατά κάποιο τρόπο η πιο συναρπαστική εμπειρία που είχα ποτέ στη ζωή μου. [...] Είδα τις κόκκινες λάμψεις να βγαίνουν από τα φτερά των Messerscmitt την ώρα που χτυπούσαν με τα πυροβόλα τους, και κάποια στιγμή είδα έναν άντρα του οποίου το Hurricane είχε πάρει φωτιά, να ανεβαίνει ήρεμα στο φτερό και να πηδάει κάτω. Εμεινα μαζί τους μέχρι που δεν είχα άλλα πυρομαχικά».
Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, παρά τη συντριπτική υπεροχή της Luftwaffe, οι Βρετανοί έχασαν πέντε αεροπλάνα και κατέρριψαν επιβεβαιωμένα 22 γερμανικά και πιθανόν άλλα οκτώ. Βεβαίως, υποχώρησαν, όπως και όλο το ελληνικό στράτευμα για την Κρήτη και από εκεί στη Μέση Ανατολή. Η τετραετής γερμανική Κατοχή μόλις ξεκινούσε.

Πηγή: www.kathimerini.gr
Δημοσιεύθηκε στις 17/04/2010

Aucun commentaire:

Enregistrer un commentaire