Λιβύη: Ο δυναμικός τουρκικός παράγοντας και η ανυπαρξία της Ελλάδας.

Πανό τουρκικής ΜΚΟ στο “στρατηγείο” των επαναστατών στη Βεγγάζη.

(Από την Λιβύη για το Antinews) Τις τελευταίες εβδομάδες στην “πρωτεύουσα της εξέγερσης”, Βεγγάζη, εμφανίστηκαν κατ’ επανάληψη πλακάτ διαδηλωτών κατά της Τουρκίας, με συνθήματα όπως “Κύριε Εντογκάν αποφασίστε με ποιούς είστε: Με τους επαναστάτες ή με τους δικτάτορες”. Γενικότερα, το κλίμα στην ανατολική, εξεγερμένη Λιβύη, δεν είναι θετικό υπέρ της Τουρκίας. Το εντυπωσιακό όμως, είναι ότι οι Λίβυοι δεν είναι ούτε αρνητικοί απέναντι στην Άγκυρα. Μάλιστα, η ατμόσφαιρα στα ευρεία λαϊκά στρώματα, περισσότερο είναι εις βάρος της Ελλάδας, παρά κατά της Τουρκίας.

Πως τα κατάφερε έτσι, για μια ακόμη φορά η ηγεσία της εξωτερικής πολιτικής της γείτονος, να πατάει με τα δύο πόδια σε δύο βάρκες, και να μην εισπράττει τη δυσαρέσκεια που θα έπρεπε να υπάρχει απέναντί της; Και πως -αντίθετα- η Ελλάδα, η οποία δραστηριοποιείται θεαματικά λιγότερο απ’ ότι η γειτονική μας χώρα στην περίπτωση της λιβυκής κρίσης, εισπράττει μόνον αρνητικά σχόλια;
Οι Τούρκοι, απλά, έχοντας ως βασική συνισταμένη της τακτικής τους τη διγλωσσία και τη λογική του ανατολίτικου παζαριού, φρόντισαν και τον Καντάφι να στηρίζουν και παράλληλα να δείχνουν ότι βρίσκονται στο πλάϊ των εξεγερμένων της ανατολικής Λιβύης. Το γεγονός όμως, ότι παρά τους ακροβατισμούς της, η Τουρκία δεν συγκέντρωσε τόσο όσο θα έπρεπε τα πυρά της λιβυκής αντιπολίτευσης, δείχνει το ειδικό βάρος, το οποίο έχει αποκτήσει πλέον η Αγκυρα στις υποθέσεις του αραβικού κόσμου. Το συγκεκριμένο δεδομένο, σε συνδυασμό με την θετική προβολή σε αρκετές περιπτώσεις της τουρκικής διπλωματίας από το “παναραβικό όργανο” προπαγάνδας-πληροφόρησης, τον καταριανό τηλεοπτικό σταθμό, Al Jazeera, μειώνει τις αντιδράσεις, στην προκειμένη των “ανατολικών” Λίβυων, εναντίον της Τουρκίας.

Αντίθετα, το συγκεκριμένο κανάλι, το οποίο θεωρείται πλέον (και από τον Καντάφι και από τους αντιπολιτευόμενους) ως “όργανο” κατά του καθεστώτος Καντάφι και σαν ανεπίσημο Μέσον προπαγάνδας των “ανατολικών”, επανειλημμένως εστράφη κατά των -υπαρκτών ή και ανύπαρκτων- χειρισμών της ελληνικής διπλωματίας στην λιβυκή κρίση. Να σημειωθεί πως οι εξεγερμένοι στη Λιβύη, όπως πίνουν νερό στο όνομα του Σαρκοζύ, του Ομπάμα και του Κάμερον, το ίδιο κάνουν και για το Κατάρ. Οι ίδιοι επίσης, δεν πληροφορούνται παρά μόνο το αραβόφωνο πρόγραμμα του Al Jazeera (δευτερευόντως πιά βλέπουν το Al Arabiya), και ό,τι λέγει αυτό το κανάλι το θεωρούν ως δεδομένο. Ακόμα κι αν σε πολλές περιπτώσεις έχει πέσει έξω.

Σε αντίθεση λοιπόν, με την Ελλάδα, η οποία παρουσίασε μια αλλοπρόσαλλη εικόνα στην εξωτερική πολιτική (τι περίεργο!) σε σχέση με τη Λιβύη, η Τουρκία, αν και εμμέσως πλην σαφέστατα στήριζε τον Καντάφι, φρόντιζε να χρυσώνει το χάπι και στους εξεγερμένους. Έτσι, έστελνε συνέχεια ανθρωπιστική βοήθεια, ενώ πρόσφατα μετέφερε με καράβι βαριά τραυματίες από την σκληρά βομβαρδιζόμενη από τους κανταφικούς, Μισράτα, και τη Βεγγάζη, στην Τουρκία. Να σημειωθεί ότι η Τουρκία είχε κλείσει ιδιαίτερα μεγάλες δουλειές με τον Καντάφι κυρίως στον κατασκευαστικό τομέα, ενώ στη Λιβύη έμεναν πάνω από είκοσι πέντε χιλιάδες Τούρκοι εργαζόμενοι. Χαρακτηριστικό είναι ότι ακόμα και στη Βεγγάζη, η Τουρκία διατηρεί μεγάλο προξενείο, το οποίο πιάνει ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο. Αυτές τις ημέρες μάλιστα, είχαν σταλεί μονάδες Τούρκων κομάντος για να το φυλάνε. Την ίδια στιγμή βέβαια, ενώ οι μπίζνες της Τουρκίας αυξάνονταν, μειώνονταν οι ελληνικές. Η επίσημη παρουσία της Ελλάδας στη Βεγγάζη είναι ανύπαρκτη, ενώ προ ετών έκλεισε και το εκεί ελληνικό προξενείο. Οι δε, λίγοι Έλληνες που μένουν μονίμως εκεί, είναι, ως επί το πλείστον υπάλληλοι και στελέχη μεσαίων και μεγάλων ελληνικών εταιρειών. Προηγουμένως, επί Καντάφι, όπως όλες οι ξένες εταιρείες, είχαν σχέσεις δούναι και λαβείν, με μπαχτσίσια, με το καθεστώς, ενώ τώρα προσπαθούν να πλασαριστούν στα νέα δεδομένα που διαμορφώνονται στην ανατολική Λιβύη.

Σήμερα λοιπόν, παντού στη Βεγγάζη οι Τούρκοι κυκλοφορούν φορώντας γιλέκα με τα σήματα των ΜΚΟ τους Τούρκοι “ακτιβιστές” (πολλοί προέρχονται από τις ΜΚΟ του “πλοίου για τη Γάζα”), έχουν κατεβάσει τζιπάκια, ενώ έχουν στείλει ακόμα και ένα λεωφορείο που είναι ειδικά διαμορφωμένο σαν κινητός φούρνος, για να φτιάχνει ψωμί, όπως λένε, για τους επαναστάτες, όπου κι’ αν  πάνε οι μονάδες τους. Κοντολογίς, οι Τούρκοι συμπεριφέρονται σαν τους πάλαι ποτέ αποικιοκράτες που πουλούσαν χάντρες στους ιθαγενείς. Όμως, ακόμα και αυτές οι κινήσεις τους λειτουργούν θετικά σε έναν πληθυσμό, ο οποίος έχει ανάγκη από αλληλεγγύη. Η Ελλάδα, ωστόσο, ούτε ένα καράβι με  “ανθρωπιστική” βοήθεια δεν έστειλε. Όχι ότι η ανατολική Λιβύη έχει ανάγκη την ανθρωπιστική βοήθεια. Άλλωστε, και φάρμακα υπάρχουν και γενικότερα  δεν υφίστανται ελλείψεις σε είδη πρώτης ανάγκης. Όμως, η αποστολή κάποιων ελληνικών ΜΚΟ (γιατί χρηματοδοτούνται άραγε αυτές;) θα εξισορροπούσε τις εντυπώσεις. Όπως έγινε και στην περίπτωση της Τουρκίας, η οποία με κάθε τρόπο, και με την πολιτική και την “ανθρωπιστική” διπλωματία της φροντίζει να κρατάει ανοικτή την πόρτα και στον Καντάφι και  στους αντικαθεστωτικούς. Ενδεικτικό του αρνητικού κλίματος για τη χώρα μας είναι ότι ελληνικό πλοίο, το οποίο κατέπλευσε στο λιμάνι της Βεγγάζης γεμάτο σιτηρά και έμεινε εκεί για δέκα ολόκληρες μέρες, δεν είχε καν υψώσει την ελληνική σημαία.
ΠΗΓΗ : Antinews
Le canard