ΚΚΕ για την Κύπρο : "Καλλιεργείται κλίμα ευφορίας για να περάσει συνομοσπονδιακή - διχοτομική «λύση»

ΑΝΗΣΥΧΗΤΙΚΗ Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΩΝ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ

Οι εξελίξεις επιβάλλουν ένταση της λαϊκής παρέμβασης

Καλλιεργείται κλίμα ευφορίας για να περάσει συνομοσπονδιακή - διχοτομική «λύση»

Ο Πρόεδρος της Κύπρου, Ν. Αναστασιάδης και ο επικεφαλής του ψευδοκράτους, Μ. Ακιντζί, που αναβαθμίστηκε περαιτέρω στην πρόσφατη συνάντηση στο Φόρουμ του Νταβός

Το κυπριακό πρόβλημα, με τη σημερινή του μορφή, προκλήθηκε από την τουρκική εισβολή και κατοχή τον Ιούλη και τον Αύγουστο («Αττίλας 2») του 1974 και παραμένει άλυτο επί 42 χρόνια.Στη διάρκεια αυτής της ιστορικής περιόδου, χρησιμοποιήθηκαν πολλά διαπραγματευτικά μέσα, πολύμορφες παρεμβάσεις του ΟΗΕ, κοινές ανακοινώσεις και πολλές συναντήσεις εκπροσώπων της ελληνοκυπριακής και τουρκοκυπριακής κοινότητας κ.λπ., αλλά το πρόβλημα παραμένει.
Η τουρκική επιμονή στη διατήρηση της κατοχής βρήκε υποστηρικτές σε ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, που εκτός των άλλων έχουν ευθύνη για τη δημιουργία και τη διαιώνιση του κυπριακού προβλήματος, όπως οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η Βρετανία και γενικότερα η ΕΕ.

Στο πλαίσιο αυτό υπάρχουν οι ευθύνες των κυπριακών και ελληνικών κυβερνήσεων, γιατί με την πολιτική που ακολούθησαν, συνέβαλαν στην υποβάθμιση της αξίας της λαϊκής πάλης, καλλιέργησαν ψεύτικες ελπίδες για το ρόλο των ΗΠΑ και της ΕΕ, αποδυνάμωσαν το διεθνή χαρακτήρα του προβλήματος, ενώ η εναλλακτική λύση που προβλήθηκε εγκλωβίστηκε στη λογική της «διζωνικότητας» και των «δύο κρατών», λύση που διαμορφώθηκε κάτω από την τουρκική πίεση.
Σήμερα φαίνεται ότι όχι μόνο δεν αξιοποιείται η πείρα της απόρριψης του διχοτομικού «σχεδίου Ανάν» από τον κυπριακό λαό το 2004, αλλά καλλιεργείται αβάσιμα ευφορία για την προώθηση δίκαιης - βιώσιμης λύσης, ακόμα και μέσα στο 2016, παρουσιάζοντας τη συνομοσπονδιακή λύση που βασίζεται σε «δύο συνιστώντα κράτη», ως λύση προς όφελος του κυπριακού λαού.
Ετσι, αυτή την ώρα δε χρειάζεται μόνο ανησυχία για τις μεθοδεύσεις των ΗΠΑ και της ΕΕ, την πορεία των διαπραγματεύσεων και την τουρκική - τουρκοκυπριακή στάση. Αλλά απαιτείται ένταση των λαϊκών παρεμβάσεων που θα εκφράσουν εναντίωση στη συνομοσπονδιακή λύση, η οποία προωθείται μέσα από τις διακοινοτικές διαπραγματεύσεις και στηρίζεται από τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία.
Αν δεν γίνει αυτό τώρα, θα χαθεί χρόνος και οι συνέπειες θα είναι ακόμα πιο οδυνηρές.
Με αφετηρία τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, μπορούμε να σημειώσουμε ότι η ευφορία που καλλιεργήθηκε πριν και ενισχύθηκε μετά την εκλογή του επικεφαλής της τουρκοκυπριακής κοινότητας, κ. Ακιντζί, είναι σε αναντιστοιχία με τα πραγματικά γεγονότα.
Είναι παραπλανητική, εκφράζει την πολιτική απόφαση των ΗΠΑ και της ΕΕ να προωθηθεί (συνομοσπονδιακή) λύση στο κυπριακό πρόβλημα (πάση θυσία), για να προωθήσουν τα σχέδια και τις επιδιώξεις τους στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, να αξιοποιηθούν οι κυπριακές ενεργειακές πηγές στην κατεύθυνση αντιμετώπισης του ενεργειακού προβλήματος της ΕΕ, να χρησιμοποιηθεί η Κύπρος ακόμα περισσότερο από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ στον ανταγωνισμό με τη Ρωσία, στο πλαίσιο του γενικότερου ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού.
Σε αυτή την κατεύθυνση έχει συναινέσει ισχυρό τμήμα της κυπριακής αστικής τάξης και πολιτικών δυνάμεων που πατάνε στο έδαφος του καπιταλισμού και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο επιχειρούν να ταυτίσουν τα συμφέροντα των εργαζομένων με την καπιταλιστική ανάπτυξη και τα συμφέροντα των μονοπωλίων που έχουν ήδη εισέλθει στην εκμετάλλευση των κοιτασμάτων του φυσικού αερίου.

Η τεχνητή ευφορία χρησιμοποιείται για τον εγκλωβισμό του λαού

Οι Ελληνες και Κύπριοι εργαζόμενοι πρέπει να σκεφτούν καλύτερα ορισμένα στοιχεία της τουρκικής, τουρκοκυπριακής τακτικής και να τα αξιοποιήσουν για την εξαγωγή συμπερασμάτων, απαντώντας στο ερώτημα αν μπορεί να προκύψει δίκαιη (κατά το δυνατόν) λύση στο δρόμο που ακολουθείται, με το λαό στην άκρη.
Πρώτον, κατ' επανάληψη η τουρκική - τουρκοκυπριακή πλευρά επιχείρησε να αναβαθμίσει το ρόλο του ψευδοκράτους, της λεγόμενης «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου» (ΤΔΒΚ), προβάλλοντας την εκδοχή των «δύο κρατών», όπως έκανε ο κ. Ερντογάν π.χ. το Σεπτέμβρη του 2014, πριν τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στην Ουαλία.
Στην ίδια κατεύθυνση, ο κ. Ακιντζί, μια μέρα μετά την εκλογή του (26 Απρίλη 2015) στα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου, δήλωσε ότι «η ομοσπονδιακή Κύπρος θα πρέπει να αποτελείται από δύο ίσα ιδρυτικά κράτη».
Δεύτερον, μεθοδικά το τουρκικό κράτος αμφισβητεί κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου και της Ελλάδας. Ετσι, στις 3 Οκτώβρη 2014, οι τουρκικές αρχές εξέδωσαν «οδηγία προς τους ναυτιλλομένους», η οποία σκόπευε στη δέσμευση μεγάλης περιοχής της κυπριακής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) για την πραγματοποίηση σεισμικών ερευνών από το τουρκικό πλοίο «Μπαρμπαρός». Προκαλώντας, έτσι, την αντίδραση της κυπριακής κυβέρνησης, η οποία αποφάσισε την αναστολή των συνομιλιών για το Κυπριακό.
Στη σχετική συζήτηση που έγινε με κέντρο την τουρκική - τουρκοκυπριακή αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κύπρου, ο μεν υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας δήλωσε τότε ότι «όλοι αναγνωρίζουν το γεγονός ότι ο λαός της "Τουρκικής Δημοκρατίας Βορείου Κύπρου" έχει δικαιώματα επί του φυσικού αερίου και του πετρελαίου στην περιοχή». Ενώ, ο κ. Αϊντε, ειδικός σύμβουλος του γγ του ΟΗΕ, πρότεινε τη συγκρότηση κοινής επιτροπής Ελληνοκυπρίων - Τουρκοκυπρίων για τη διαχείριση των υδρογονανθράκων, νομιμοποιώντας επί της ουσίας το καθεστώς της τουρκικής κατοχής, αναβαθμίζοντας το ρόλο του ψευδοκράτους.
31 Δεκέμβρη 2014, η Τουρκία εξέδωσε δύο αγγελίες «προς ναυτιλλομένους», με τις οποίες δέσμευε πολύ μεγάλες περιοχές στο Αιγαίο για όλο το 2015.
Ενώ, τα Χριστούγεννα του 2015 - αρχές του 2016, η Τουρκία με νέες αναγγελίες ανακοίνωσε τη δέσμευση περιοχών του Βόρειου, Κεντρικού και Νοτίου Αιγαίου.
Στην πράξη, δηλαδή, αποδεικνύεται ότι η επιθετική στάση που βασίζεται στη γραμμή της γεωστρατηγικής αναβάθμισης της Τουρκίας στην περιοχή και είναι σε ανταγωνισμό με τις επιλογές και τις στοχεύσεις της ελληνικής και της κυπριακής αστικής τάξης (άξονες Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ ή Ελλάδας - Κύπρου - Αιγύπτου κ.λπ.) δε «διορθώνεται», όπως υποστηρίζουν δυνάμεις που αναζητούν «καλή θέληση» στις κινήσεις της τουρκικής πλευράς ή εκτιμούν ότι μπορεί να εξευρεθεί λύση με τη στήριξη των καλών προθέσεων του κ. Ακιντζί. Η τουρκική αστική τάξη επιδιώκει λύση στο κυπριακό πρόβλημα που αντιστοιχεί στα δικά της συμφέροντα, με στόχο να μπορεί μέσα από την κατάσταση που διαμορφώνει η στρατηγική των «δύο συνιστώντων κρατών» και της «διζωνικότητας», να ελέγχει τις εξελίξεις, να πατήσει πόδι στους υδρογονάνθρακες, να επιδρά στην εξωτερική πολιτική του νησιού, μέσω του τουρκοκυπριακού «κράτους».

Η στάση της ΕΕ απέναντι στην Τουρκία και το σκηνικό στο Νταβός

Ιδιαίτερη σημασία για τους σχεδιασμούς της τελευταίας περιόδου και τη διαμόρφωση ευνοϊκού κλίματος για την επιβολή συνομοσπονδιακής λύσης τύπου «σχεδίου Ανάν», με το μανδύα της ομοσπονδίας, έχουν δύο πρόσφατες εξελίξεις.
Η μία αφορά την αλλαγή πολιτικής της ΕΕ απέναντι στην Τουρκία, γεγονός που εκφράζεται πολύμορφα και για πολύ σημαντικά ζητήματα, όπως:
1) Η στήριξη της ΕΕ (μαζί με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ) στην Τουρκία μετά την κατάρριψη του ρωσικού πολεμικού αεροσκάφους.
2) Η ενθάρρυνση των τουρκικών απαιτήσεων στο Αιγαίο, στο όνομα της προώθησης της επικίνδυνης πολιτικής περί φύλαξης των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ και του ελέγχου των προσφυγικών ροών, με συνέπειες σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, στον πυρήνα του θέματος, στα σύνορα.
3) Η απόσυρση των ενστάσεων που είχαν εκφράσει η Γαλλία και η Γερμανία για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ και η επίσπευση των ενταξιακών διαδικασιών, με χαρακτηριστικό στοιχείο το άνοιγμα 5 (ενταξιακών) κεφαλαίων που αφορούν την Ενέργεια, την οικονομική - νομισματική πολιτική, το δικαστικό σώμα, την πολιτική δικαιοσύνης - ελευθερίας - ασφάλειας, την εξωτερική πολιτική ασφάλειας και άμυνας, κεφάλαια που έχουν παγώσει με απόφαση της κυπριακής κυβέρνησης.
Η άλλη εξέλιξη αφορά το σκηνικό που στήθηκε στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, στο Νταβός, για να ενισχυθεί μέσα στην αφρόκρεμα των ιμπεριαλιστικών οργανισμών και των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων η λύση των «δύο συνιστώντων κρατών», ζητώντας οικονομική στήριξη από κράτη και επιχειρήσεις, πριν καν την τελική συμφωνία και το δημοψήφισμα!
Με ευθύνη του ΟΗΕ και του ειδικού συμβούλου του γγ του Οργανισμού Μπαν Κι Μούν, κ. Αϊντε, επιχειρήθηκε η αναβάθμιση του κ. Ακιντζί, που επί της ουσίας παρουσιάστηκε όχι ως επικεφαλής της τουρκοκυπριακής κοινότητας, αλλά ως πρόεδρος του ψευδοκράτους, της «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου». Και όχι μόνο αυτό. Οργανωμένα επιχειρήθηκε να ταυτιστεί η πορεία των διαπραγματεύσεων με μια «θετική δυναμική» για την «επανένωση της Κύπρου», με τη συμβολή των ΗΠΑ και των αποκαλούμενων εγγυητριών δυνάμεων Βρετανία - Τουρκία - Ελλάδα.
Μέσα στο κλίμα αυτό, αποκτά ακόμα πιο επικίνδυνο χαρακτήρα η εκβιαστική πρακτική της τουρκικής - τουρκοκυπριακής πλευράς, η οποία δια στόματος κ. Ακιντζί (στο Νταβός) πρόβαλλε τον εκβιαστικό ισχυρισμό ότι αυτή αποτελεί «την τελευταία ευκαιρία για επανένωση», διαφορετικά «θα αναζητηθούν άλλες επιλογές».
Οι εργαζόμενοι επιβάλλεται να απορρίψουν αποφασιστικά αυτές τις απειλές, να μην παγιδευτούν στους εκβιασμούς για «λύση» που θα διατηρεί τις συνέπειες της τουρκικής εισβολής - κατοχής, γιατί κάθε άδικη και μη βιώσιμη «λύση» θα αποτελέσει μια βόμβα - σε μια περιοχή που βράζει - έτοιμη να εκραγεί, με βαριές συνέπειες για τους λαούς της Κύπρου, της Ελλάδας, της Τουρκίας, για τους λαούς της περιοχής.
Αυτές τις μέρες, έχει φουντώσει η συζήτηση για την ασφάλεια και τις εγγυήσεις, το εδαφικό και το περιουσιακό πρόβλημα.
Τα θέματα αυτά επί της ουσίας χρησιμοποιούνται αποσπασματικά, σε κατεύθυνση που μειώνει τη σημασία της πάλης κατά της τουρκικής κατοχής. Είναι σαν να διατηρείται ο σάπιος κορμός και να επιχειρείται να κοπούν κάποια προβληματικά κλαδιά, για να θεραπευτεί το δέντρο.
Αυτό π.χ. συμβαίνει όταν αναζητάς λύση στο Κυπριακό, χωρίς να έχεις αντιμετωπίσει τις βασικές αιτίες, εφησυχάζεις τον κυπριακό και τον ελληνικό λαό ότι είναι βήμα μπροστά η αντιμετώπιση του περιουσιακού προβλήματος με «αποκατάσταση», «ανταλλαγή» ή «αποζημίωση» περιουσιακών στοιχείων, αναζητώντας συμβιβασμούς ακόμα και στο ποιος θα έχει τον πρώτο λόγο: «ο νόμιμος ιδιοκτήτης» που διώχτηκε από την κατοχή ή «ο σημερινός χρήστης».
Μπορεί έτσι να επιλυθεί το πρόβλημα της κατοχής του 37% του κυπριακού εδάφους ή μπορεί να επιλυθεί αυτό το σοβαρό πρόβλημα, προβάλλοντας τη θέση της αντικατάστασης της ξεπερασμένης (από το 1960) πρόβλεψης «των εγγυητριών δυνάμεων» (Ελλάδα, Τουρκία, Βρετανία) με την εκχώρηση αρμοδιοτήτων εγγυήτριας δύναμης π.χ. στην ΕΕ, τη διακρατική ιμπεριαλιστική ένωση;
Αυτά δε συνιστούν βάση για πραγματική λύση, που καταργεί, ακυρώνει την τουρκική κατοχή και αντιμετωπίζει τις οδυνηρές συνέπειες κατά της Κύπρου και του κυπριακού λαού.
Η στάση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προσπαθεί να δημιουργήσει εντυπώσεις, με την ανάδειξη της κατάργησης του «θεσμού» των εγγυητριών δυνάμεων, που ήδη έχει φθαρεί μέσα από την οδυνηρή ιστορική πορεία, των ανταγωνισμών, των επεμβάσεων, της κατοχής στην Κύπρο. Πολλές αναφορές για το ζήτημα αυτό. Αλλά, τι γίνεται π.χ. με τις θεμελιακές θέσεις για την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων και των εποίκων, την επιστροφή των εδαφών που καταπάτησε η κατοχή, την επιστροφή των προσφύγων, την απομάκρυνση των βρετανικών στρατιωτικών βάσεων;

Αποδέσμευση από την ΕΕ, κοινωνικοποίηση του πλούτου με το λαό στην εξουσία

Το ΚΚΕ, αξιοποιώντας την πείρα που έχει συγκεντρωθεί αυτά τα χρόνια, στηρίζει τις θέσεις του στους ακόλουθους βασικούς άξονες:
-- Απαιτεί την αποχώρηση των κατοχικών δυνάμεων και γενικότερα την εξάλειψη των συνεπειών της τουρκικής εισβολής του 1974, την επιστροφή των προσφύγων στις εστίες τους, να σταματήσει ο εποικισμός και να αποχωρήσουν οι έποικοι εκτός περιπτώσεων που αφορούν ανθρωπιστικούς λόγους.
-- Το ΚΚΕ θεωρεί πως αποτελεσματική κατεύθυνση της πάλης για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα είναι η κατεύθυνση για μια Κύπρο που αφέντης θα είναι ο λαός της, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, Αρμένιοι, Λατίνοι και Μαρωνίτες.
-- Μια Κύπρος ενιαία, ανεξάρτητη, με μία και μοναδική κυριαρχία, ιθαγένεια και διεθνή προσωπικότητα, χωρίς ξένες βάσεις και στρατεύματα, χωρίς ξένους εγγυητές και προστάτες.
Με τη δημοσίευση της συμφωνίας Αναστασιάδη - Ερογλου (11/2/14), το ΚΚΕ εξέδωσε ανακοίνωση η οποία διατηρεί την επικαιρότητά της και τονίζει ότι το Κόμμα μας θα αντιταχθεί σε λύσεις - ανοιχτής ή συγκαλυμμένης - διχοτόμησης, που στο παρελθόν απέρριψε ο ίδιος ο κυπριακός λαός. Θα στηρίξει τον αγώνα για δίκαιη λύση του κυπριακού προβλήματος, προς όφελος όλων των εργαζομένων, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.
Θα συνεχίσει να προβάλλει τη μοναδική ρεαλιστική φιλολαϊκή διέξοδο για την Ελλάδα και την Κύπρο, που είναι η αποδέσμευση από την ΕΕ, η κοινωνικοποίηση του πλούτου, με το λαό στην εξουσία.

Του Γιώργου ΜΑΡΙΝΟΥ*
*Ο Γιώργος Μαρίνος είναι μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

ΠΗΓΗ :http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8761278