ΚΚΕ : Ο λαός να φράξει το δρόμο σε νέο «σχέδιο Ανάν». Το ΚΚΕ δεν κάνει αναφορά σε «δικοινοτική - διζωνική». Αυτό σαφώς και δεν είναι τυχαίο

Ο λαός να φράξει το δρόμο σε νέο «σχέδιο Ανάν»

Να απορριφθεί τόσο το «καρότο» της ευφορίας πως επίκειται άμεση λύση όσο και το «μαστίγιο» του εκβιασμού πως δεν θα υπάρξει άλλη ευκαιρία

Από τις διαδηλώσεις ενάντια στο διχοτομικό «σχέδιο Ανάν» το 2004

Eurokinissi

Στις 7 Φλεβάρη πραγματοποιήθηκε στη Λεμεσό εκδήλωση της Κομματικής Οργάνωσης Κύπρου του ΚΚΕ, για τις εξελίξεις στην Ελλάδα και στον κόσμο, καθώς και για τις θέσεις του ΚΚΕ για το Κυπριακό. Στην εκδήλωση μίλησε ο Ελισαίος Βαγενάς, μέλος της ΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ, ενώ ακολούθησε πλούσια συζήτηση. Παρακάτω δημοσιεύουμε το απόσπασμα της ομιλίας του, που αφορά τις εξελίξεις στο Κυπριακό και τις θέσεις του ΚΚΕ.

Δεν αξιοποιείται η πείρα από την απόρριψη του «σχεδίου Ανάν»

Παρακολουθούμε με μεγάλη ανησυχία τη συζήτηση περί άμεσης επίλυσης του Κυπριακού. Και όχι μόνο ανησυχούμε, αλλά κρούουμε και την «καμπάνα», γιατί τα πράγματα, κατά την εκτίμησή μας, δεν βαδίζουν στη σωστή κατεύθυνση, με την έννοια μιας πραγματικής λύσης, δίκαιης και βιώσιμης λύσης, που να καταργεί, να ακυρώνει την τουρκική κατοχή και να αντιμετωπίζει τις οδυνηρές συνέπειες κατά της Κύπρου και του κυπριακού λαού.

Γνωρίζετε πως το ΚΚΕ διαχρονικά έχει σταθεί στο πλευρό του κυπριακού λαού. Με κάθε ευκαιρία, μετά το 1974 έως και σήμερα, έχει παλέψει, έχει αναδείξει το διεθνή χαρακτήρα του Κυπριακού, το ζήτημα της τουρκικής εισβολής και κατοχής. Σαράντα δύο χρόνια μετά κι ενώ χρησιμοποιήθηκαν πολλά διαπραγματευτικά μέσα, πολύμορφες παρεμβάσεις του ΟΗΕ, κοινές ανακοινώσεις και πολλές συναντήσεις εκπροσώπων της ελληνοκυπριακής και τουρκοκυπριακής κοινότητας κ.λπ., το πρόβλημα παραμένει. Ολα αυτά τα χρόνια η τουρκική επιμονή στη διατήρηση της κατοχής βρήκε υποστηρικτές σε ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, που εκτός των άλλων έχουν ευθύνη για τη δημιουργία και τη διαιώνιση του κυπριακού προβλήματος, όπως οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η Βρετανία και γενικότερα η ΕΕ. Η τελευταία όχι μόνο δεν συνέβαλε στην επίλυση του Κυπριακού, αλλά έχει συμβάλει με τη στάση της στο να δυναμώσουν οι τουρκικές διεκδικήσεις.

Ο ηγέτης του ψευδοκράτους Μ. Ακιντζί, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζ. - Κλ. Γιούνκερ, και ο Πρόεδρος της Κύπρου, Ν. Αναστασιάδης, σε πρόσφατη συνάντησή τους στη Λευκωσία προωθούν τους σχεδιασμούς που συμφέρουν τα μονοπώλια

Στο πλαίσιο αυτό διαχρονικά υποβαθμίστηκε η αξία της λαϊκής πάλης, καλλιεργήθηκαν ψεύτικες ελπίδες για το ρόλο των ΗΠΑ και της ΕΕ, αποδυναμώθηκε ο διεθνής χαρακτήρας του προβλήματος, ενώ η εναλλακτική λύση που προβλήθηκε εγκλωβίστηκε στη λογική της «διζωνικότητας» και των «δύο κρατών», λύση που διαμορφώθηκε κάτω από την τουρκική πίεση.Τι μας ανησυχεί σήμερα; Οτι όχι μόνο δεν αξιοποιείται η πείρα της απόρριψης του διχοτομικού «σχεδίου Ανάν» από τον κυπριακό λαό το 2004, αλλά καλλιεργείται αβάσιμα ευφορία για την προώθηση δίκαιης, βιώσιμης λύσης, ακόμα και μέσα στο 2016, παρουσιάζοντας τη συνομοσπονδιακή λύση, που βασίζεται σε «δύο συνιστώντα κράτη», ως λύση προς όφελος του κυπριακού λαού.
Δίπλα σ' αυτήν την καλλιεργούμενη ευφορία για «λύση» μέσα στο 2016, σπέρνεται την ίδια ώρα και ο φόβος, ο εκβιαστικός ισχυρισμός ότι είτε θα χρησιμοποιηθεί αυτή «η τελευταία και ύστατη ευκαιρία για επανένωση», είτε το «τρένο θα 'χει χαθεί μια για πάντα».
Ομως, οι εργαζόμενοι πρέπει, κατά τη γνώμη μας, να απορρίψουν τόσο το «καρότο» της ευφορίας, όσο και το «μαστίγιο» του εκβιασμού, διότι μια «λύση», που θα διατηρεί τις συνέπειες της τουρκικής εισβολής - κατοχής, θα είναι όχι μόνο άδικη, αλλά και μη βιώσιμη «λύση». Θα αποτελεί μια «βόμβα» - σε μια περιοχή που βράζει - έτοιμη να εκραγεί, με βαριές συνέπειες για τους λαούς της Κύπρου, της Ελλάδας, της Τουρκίας, για τους λαούς της περιοχής.

Η αστική τάξη της Τουρκίας σταθερά στην επιθετική στρατηγική της

Ακούμε πως τώρα συντρέχουν κάποιες «ευνοϊκές» συνθήκες και «συγκυρίες» για την επίλυση του Κυπριακού. Από πού, όμως, προκύπτει κάτι τέτοιο;
Αλλαξε μήπως στάση η τουρκική ηγεσία, που «κρατά και τα κλειδιά» της όποιας λύσης; Σταμάτησε μήπως η Τουρκία να αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου και της Ελλάδας;
Οι διάφορες ΝΟΤΑΜ και NAVTEX, που εξέδωσε η Τουρκία μέσα στο 2014 και 2015, σκοπεύοντας στη δέσμευση μεγάλων περιοχών της κυπριακής και της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ), για να προβάλει τις διεκδικήσεις της, όπως και οι δεκάδες παραβιάσεις του εναέριου χώρου των δύο χωρών, καθώς και η πραγματοποίηση σεισμικών ερευνών από το τουρκικό πλοίο «Μπαρμπαρός», άλλα μαρτυρούν!
Σταμάτησαν μήπως οι επανειλημμένες προσπάθειες της τουρκικής και της τουρκοκυπριακής πλευράς να αναβαθμίσουν το ρόλο του ψευδοκράτους, της λεγόμενης «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου» (ΤΔΒΚ), προβάλλοντας την εκδοχή των «δύο κρατών»;
Οχι, βέβαια, κι αυτό το μαρτυρούν οι δηλώσεις του Ερντογάν, όπως και του Μ. Ακιντζί, μια μέρα μετά την εκλογή του (26 Απρίλη 2015) στα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου, που δήλωσε ότι «η ομοσπονδιακή Κύπρος θα πρέπει να αποτελείται από δύο ίσα ιδρυτικά κράτη».
Μήπως σταμάτησε η τουρκική αστική τάξη να δείχνει τα δόντια της στους λαούς;
Οι εξελίξεις στη Συρία, η στήριξη που παρέχει η Τουρκία στους εγκληματίες του «Ισλαμικού Κράτους», οι πληροφορίες που συγκλίνουν πως επίκειται τουρκική εισβολή στη Συρία και κατοχή εδάφους της, καθώς και η αιματηρή καταστολή των δικαιωμάτων του κουρδικού λαού, στη Νοτιοανατολική Τουρκία, αυτήν την περίοδο, μαρτυρούν το ανάποδο. Η τουρκική αστική τάξη καθόλου δεν μετατράπηκε από «γεράκι» του πολέμου σε «περιστέρι» της ειρήνης.
Η πράξη αποδεικνύει ότι εξακολουθεί να υπάρχει η επιθετική στάση της τουρκικής αστικής τάξης. Εξακολουθεί αυτή να βασίζεται στη γραμμή της γεωστρατηγικής αναβάθμισης της Τουρκίας στην περιοχή και να είναι σε ανταγωνισμό με τις επιλογές και τις στοχεύσεις της ελληνικής και της κυπριακής αστικής τάξης (βλέπουμε άξονες Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ ή Ελλάδας - Κύπρου - Αιγύπτου κ.ο.κ.). Πρόκειται για σφοδρές αντιθέσεις, που δεν «διορθώνονται» με κινήσεις δήθεν «καλής θέλησης», που κάποιοι ψάχνουν να βρουν στην τουρκική πλευρά, ή μέσω των καλών προθέσεων του Μ. Ακιντζί.
Μας ρωτούν, μα τώρα που η Τουρκία έχει διάφορα προβλήματα, στο εσωτερικό της και γύρω γύρω, με πολλούς γείτονές της, που έχει σφοδρή κόντρα με τη Ρωσία, που έχει από τα πράγματα ζοριστεί κι ίσως κάνει κάποια βήματα πίσω, εμείς να μην αδράξουμε την ευκαιρία, να μην πιάσουμε στο ζήτημα αυτό, όπως λέμε, τον «ταύρο από τα κέρατα»;
Εμείς δεν αμφισβητούμε πως η τουρκική αστική τάξη επιδιώκει λύση στο κυπριακό πρόβλημα, αλλά τι λύση; Μια «λύση» που να αντιστοιχεί στα δικά της συμφέροντα, με στόχο να μπορεί, μέσα από την κατάσταση που διαμορφώνει η στρατηγική των «δύο συνιστώντων κρατών» και της «διζωνικότητας», να ελέγχει τις εξελίξεις, να πατήσει πόδι στους υδρογονάνθρακες, να επιδρά στην εξωτερική πολιτική του νησιού, μέσω του τουρκοκυπριακού «κράτους».

Το Κυπριακό ως κομμάτι του ευρω-αμερικανικού «παζλ» στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου

Κι εδώ παρεμβάλλεται η πολιτική απόφαση των ΗΠΑ και της ΕΕ να προωθήσουν τη συνομοσπονδιακή «λύση» στο κυπριακό πρόβλημα, ώστε, πάση θυσία, να προωθήσουν τα σχέδια και τις επιδιώξεις τους στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Να αξιοποιηθούν οι κυπριακές, οι ισραηλινές και ελληνικές ενεργειακές πηγές στην κατεύθυνση αντιμετώπισης του ενεργειακού προβλήματος της ΕΕ. Επιδιώκουν να χρησιμοποιηθεί η Κύπρος ακόμα περισσότερο από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ στον ανταγωνισμό με τη Ρωσία, στο πλαίσιο του γενικότερου ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού.
Κι εδώ είναι πολύ χαρακτηριστική η στήριξη της ΕΕ (μαζί με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ) στην Τουρκία μετά την κατάρριψη του ρωσικού πολεμικού αεροσκάφους πάνω από έδαφος της Συρίας. Οπως και η ενθάρρυνση, από αυτές τις δυνάμεις, των τουρκικών απαιτήσεων στο Αιγαίο, στο όνομα της προώθησης της επικίνδυνης πολιτικής περί φύλαξης των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ και του ελέγχου των προσφυγικών ροών, με συνέπειες σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, στον πυρήνα του θέματος, στα σύνορα. Οπως επίσης η απόσυρση των ενστάσεων που είχαν εκφράσει η Γαλλία και η Γερμανία για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ και η επίσπευση των ενταξιακών διαδικασιών, με χαρακτηριστικό στοιχείο το άνοιγμα 5 (ενταξιακών) κεφαλαίων που αφορούν την Ενέργεια, την οικονομική - νομισματική πολιτική, το δικαστικό σώμα, την πολιτική δικαιοσύνης - ελευθερίας - ασφάλειας, την εξωτερική πολιτική ασφάλειας και άμυνας, κεφάλαια που έχουν παγώσει με απόφαση της κυπριακής κυβέρνησης.
Κάποιοι, βέβαια, ανερυθρίαστα, λένε πως «τι να γίνει;», «έτσι είναι ο κόσμος σήμερα, αν θέλουμε τη λύση πρέπει να πάμε με τα κελεύσματα των ισχυρών, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ. Να αξιοποιήσουμε όλες τις δυνατότητες, που μας δίνονται, για να ενώσουμε την Κύπρο. Διαφορετικά θα μας διακατέχει μια μόνιμη απόρριψη».
Να, αυτό είναι, μεταξύ άλλων, που οδηγεί στην υποβάθμιση της αξίας της λαϊκής πάλης για την επίλυση του Κυπριακού και ταυτόχρονα στην καλλιέργεια ψεύτικων ελπίδων για το ρόλο των ΗΠΑ και της ΕΕ. Τέτοιοι συλλογισμοί βάζουν στην πραγματικότητα «ταφόπλακα» όχι μόνο στο ζήτημα της δίκαιης και βιώσιμης λύσης του Κυπριακού, αλλά στο ίδιο το μέλλον του λαού της Κύπρου, στην πάλη του για δημοκρατικά, κοινωνικά δικαιώματα και κατακτήσεις, για μιαν άλλη κοινωνία, χωρίς την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Οσοι νομίζουν πως το ένα ζήτημα, η ορθή λύση του Κυπριακού, χωρίζεται με «σινικά τείχη» από το άλλο, την πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό και για μια κοινωνία όπου ο λαός θα είναι ο νοικοκύρης, λαθεύουν!
Ας αναρωτηθούμε, όμως, αν προωθηθεί μια «λύση», που θα νομιμοποιεί την τουρκική κατοχή, που θα βάζει «εγγυητή» της λύσης την ιμπεριαλιστική ΕΕ, που απ' άκρη σ' άκρη στην επικράτειά της, κατακρεουργεί τα λαϊκά κι εργατικά δικαιώματα, ή μέσω της ΝΑΤΟποίησης της Κύπρου, αυτό θα 'ναι προς όφελος των εργαζομένων της Κύπρου, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων;
Αν το Κυπριακό και η «λύση» του γίνει το «μπαλάκι» των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων στην Ανατολική Μεσόγειο, σε όφελος των επιδιώξεων της Τουρκίας, των ΗΠΑ, της ΕΕ και σε βάρος της Ρωσίας, αυτό θα αποβεί τελικά προς όφελος του λαού της Κύπρου, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων;
Η γνώμη μας είναι πως μια τέτοια «λύση» θα 'ναι σε βάρος όλων των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων της Κύπρου.
Κι εδώ πρέπει να τονίσω πως η στάση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προσπαθεί να δημιουργήσει εντυπώσεις, με την ανάδειξη της κατάργησης του «θεσμού» των εγγυητριών δυνάμεων. Ενός θεσμού που ήδη έχει φθαρεί μέσα από την οδυνηρή ιστορική πορεία, των ανταγωνισμών, των επεμβάσεων, της κατοχής στην Κύπρο. Πολλές αναφορές για το ζήτημα αυτό, να όμως που αυτό το ζήτημα των «εγγυήσεων» επανέρχεται πότε μέσω της ΕΕ, της αποδοχής της ένταξης της Κύπρου σ' αυτόν τον ιμπεριαλιστικό οργανισμό ή ακόμη και στο ΝΑΤΟ.
Ομως, καμία εγγύηση δεν μπορεί να προσφέρουν οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί, τόσο του ΝΑΤΟ, όσο και της ΕΕ.

Η στάση του ΚΚΕ για το Κυπριακό

Το ΚΚΕ με μεγάλη μεθοδικότητα μελετά και προσεγγίζει τα γεγονότα και στο κυπριακό ζήτημα. Πρωτοστάτησε στο πρόσφατο παρελθόν ενάντια στο διχοτομικό «σχέδιο Ανάν», που όχι μόνο δεν ήταν δίκαιο, μα ούτε βιώσιμο κι ενέπλεκε σε μεγάλες περιπέτειες τους λαούς της Κύπρου, της Ελλάδας και της Τουρκίας.
Σήμερα, το Κόμμα μας, όπως πολλοί έχουν παρατηρήσει, εκφράζοντας τη θέση του για τη λύση στην Κύπρο, δεν κάνει αναφορά στο «δικοινοτική - διζωνική». Αυτό σαφώς και δεν είναι τυχαίο. Μελετάμε την Ιστορία του Κόμματός μας, του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, τις οικονομικές και πολιτικοκοινωνικές εξελίξεις. Θα γνωρίζετε ότι το Κόμμα μας, μέσα από μια τεράστια εσωκομματική διαδικασία, μελετά την Ιστορία του, αντλεί συμπεράσματα απ' αυτήν. Για το Κυπριακό π.χ. υπάρχει μια ολόκληρη διαχρονική εξέλιξη της θέσης του ΚΚΕ, μέσα από την οποία τροποποίησε τη θέση που είχε πριν, από τις δεκαετίες του '40 και του '50, του περασμένου αιώνα, για «Μια Κύπρο λεύτερη μέσα σε μια λεύτερη Ελλάδα». Το Κόμμα μας στην πορεία, λαμβάνοντας υπόψη τις πολιτικές εξελίξεις, άλλαξε τη θέση του υπέρ μιας ανεξάρτητης και κυρίαρχης Κύπρου, κι επιπλέον κατήγγειλε τις Συμφωνίες της Ζυρίχης και του Λονδίνου, που οδήγησαν στη δημιουργία της τυπικά ανεξάρτητης Δημοκρατίας της Κύπρου και με τις οποίες τρία κράτη (Ελλάδα, Τουρκία, Βρετανία) γίνονταν «εγγυητές» της ανεξαρτησίας μιας άλλης χώρας.
Το Κόμμα μας έχει εκτιμήσει στο Δοκίμιο Ιστορίας του πως «η ίδρυση του κυπριακού κράτους, ως προϊόν ενδοκαπιταλιστικών συμβιβασμών, με την παρουσία των βρετανικών βάσεων, στρατευμάτων τριών κρατών και το διαχωρισμό στα τοπικά όργανα των Ελληνοκυπρίων από τους Τουρκοκυπρίους, ουσιαστικά υπονόμευε από την αρχή την ενότητα της Κύπρου, δημιουργούσε, δηλαδή, προϋποθέσεις διχοτόμησης, ακόμα και διπλής ένωσης».
Αυτά επισημαίνονται στο Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ κι όλοι ξέρουμε σήμερα πως ιστορικά, μέσα αν θέλετε κι από την αρνητικότατη και μάλιστα ένοπλη παρακρατική παρέμβαση και των αστικών τάξεων της Ελλάδας και της Τουρκίας, άλλων ιμπεριαλιστικών μηχανισμών, διαμορφώθηκαν στην Κύπρο δύο κοινότητες, η ελληνοτουρκική και η τουρκοκυπριακή. Σαφώς και μια λύση που θα εναντιώνεται και θα καταργεί την κατοχή πρέπει να το πάρει αυτό υπόψη της. Θεωρούμε, όμως, πως είναι άλλο πράγμα η συνένωση των δύο κοινοτήτων, κι άλλο η αξιοποίηση της έννοιας της «διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας», για να ανοίξει ο δρόμος σε μια, επί της ουσίας, διχοτομική λύση, που θα στηρίζεται σε δύο «συνιστώντα κράτη». Κάτι που παρατηρούμε τα τελευταία χρόνια.
Να γιατί το ΚΚΕ, αξιοποιώντας την πείρα που έχει συγκεντρωθεί αυτά τα χρόνια, στηρίζει τις θέσεις του στους ακόλουθους βασικούς άξονες:
-- Απαιτεί την αποχώρηση των κατοχικών δυνάμεων και γενικότερα την εξάλειψη των συνεπειών της τουρκικής εισβολής του 1974, την επιστροφή των προσφύγων στις εστίες τους, να σταματήσει ο εποικισμός και να αποχωρήσουν οι έποικοι, εκτός περιπτώσεων που αφορούν ανθρωπιστικούς λόγους.
-- Το ΚΚΕ θεωρεί πως αποτελεσματική κατεύθυνση της πάλης για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα είναι η κατεύθυνση για μια Κύπρο που αφέντης θα είναι ο λαός της, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, Αρμένιοι, Λατίνοι και Μαρωνίτες.
-- Μία Κύπρος ενιαία, ανεξάρτητη, με μία και μοναδική κυριαρχία, ιθαγένεια και διεθνή προσωπικότητα, χωρίς ξένες βάσεις και στρατεύματα, χωρίς ξένους εγγυητές και προστάτες.
Με τη δημοσίευση της συμφωνίας Αναστασιάδη - Ερογλου (11/2/14), το ΚΚΕ εξέδωσε ανακοίνωση, η οποία διατηρεί την επικαιρότητά της και τονίζει ότι το Κόμμα μας θα αντιταχθεί σε λύσεις - ανοιχτής ή συγκαλυμμένης - διχοτόμησης, που στο παρελθόν απέρριψε ο ίδιος ο κυπριακός λαός. Θα στηρίξει τον αγώνα για δίκαιη λύση του κυπριακού προβλήματος, προς όφελος όλων των εργαζομένων, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.
Θα συνεχίσει να προβάλλει τη μοναδική ρεαλιστική φιλολαϊκή διέξοδο για την Ελλάδα και την Κύπρο, που είναι η αποδέσμευση από την ΕΕ, η κοινωνικοποίηση του πλούτου, με το λαό στην εξουσία.
Για τους κομμουνιστές της Ελλάδας, για κάθε τίμιο αγωνιστή είναι μονόδρομος η σύγκρουση με τις δυνάμεις που πατάνε στο έδαφος του καπιταλισμού και με τον έναν ή τον άλλον τρόπο επιχειρούν να ταυτίσουν τα συμφέροντα των εργαζομένων με τα σχέδια των αστικών τάξεων, των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, με την καπιταλιστική ανάπτυξη και τα συμφέροντα των μονοπωλίων.

ΠΗΓΗ : ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 14 Φλεβάρη 2016