Καλοκαιρινό αφήγημα
Στις 4 Νοεμβρίου 1922, ο Αλί Κεμάλ,
Οθωμανός δημοσιογράφος, εκδότης και ποιητής, που είχε χρηματίσει επί
τρίμηνο υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση του Damat Firid Pasha, στα
χρόνια του τελευταίου σουλτάνου Μεχμέτ Στ΄, βρισκόταν στο κουρείο του
μεγαλοπρεπούς ξενοδοχείου «Τοκατλιγιάν», που ανήγειρε το 1897 εις την
Μεγάλη Οδό του Πέραν επιχειρηματίας αρμενικής καταγωγής.
Ανδρες του παρακράτους του Μουσταφά Κεμάλ απήγαγαν τον Αλί Κεμάλ, με εντολή να τον οδηγήσουν στην Αγκυρα, προκειμένου να δικασθεί για εσχάτη προδοσία. Είχε καταδικάσει ο Αλί Κεμάλ με τόλμη και δριμύτητα τις σφαγές των Αρμενίων από τους Νεότουρκους, είχε ιδρύσει την Εταιρεία Φίλων της Αγγλίας και ήταν συνεπώς «προδότης».
Στη Νικομήδεια, αξιωματικοί, οπαδοί του Μουσταφά Κεμάλ, έβγαλαν τον Αλί από το τρένο, τον λιντσάρισαν και κρέμασαν το πτώμα του πάνω από τις σιδηροδρομικές γραμμές με μία ατιμωτική ταμπέλα φέρουσα όνομα φανταστικό αρμένικο «Artin Kemal». Λίγες ημέρες αργότερα, ο σουλτάνος –ήδη καθαιρεθείς από τους κεμαλιστές– επιβιβάσθηκε σε βρετανικό πολεμικό σκάφος και εξόριστος κατευθύνθηκε στη Μάλτα, έχοντας –κατά μία παράδοση– ως μόνο μέλος της ακολουθίας του τον προσωπικό του κουρέα.
Αυτός ο Αλί Κεμάλ ήταν ο προπάππος του «λαϊκιστή», του «ρατσιστή» και «ξενοφοβικού», όπως οι «ευρωπαϊστές» ανά την ήπειρο αποκαλούν τον Μπόρις Τζόνσον, ο πατέρας του οποίου Στάνλεϊ Τζόνσον ήταν από τα επιφανή στελέχη του Συντηρητικού Κόμματος. Από την πλευρά της γιαγιάς του –πάντα παρεμπιπτόντως– ο Μπόρις Τζόνσον συνδέεται με διάφορες βασιλικές οικογένειες της Ευρώπης και είναι όγδοος κατά σειρά εξάδελφος του Βρετανού πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον. Αυτός είναι ο ηγέτης των «αμαθών» και των «πληβείων» που εψήφισαν υπέρ της εξόδου της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Προκάλεσε έκπληξη το γεγονός ότι ο Μπόρις Τζόνσον αρνήθηκε να είναι υποψήφιος για την ηγεσία των Συντηρητικών και την πρωθυπουργία, όπως πολλοί είχαν προεξοφλήσει. Απέδωσαν, μάλιστα, αυτήν την απόφαση στην αποδοκιμασία που του επιφύλαξαν οι αντίπαλοί του, πράγμα που ήταν για τον ίδιο αναμενόμενο και φυσικά ερεθιστικό. Είναι και αυτή μια ερμηνεία.
Αλλά υπάρχει και άλλη ανάγνωση για κάποια κοινωνική τάξη της Βρετανίας, που διατύπωσε το άκρως ακατανόητο «απόλαυσε το παιχνίδι είτε κερδίσεις είτε χάσεις». Οχι ο αγώνας για τα «πρωτεία» ή για την «αριστεία». Αυτά είναι για τους άλλους που έχουν ανάγκη επιβεβαιώσεως κοινωνικής και ατομικής. Δύο μακρινοί συγγενείς, λοιπόν, δύο παιδιά του Eton, δύο φίλοι που έχουν πιθανώς τον ίδιο ράφτη στην Savile Row, που ως φοιτητές της Οξφόρδης ανήκαν στο ίδιο club, όπου έπιναν μέχρι αναισθησίας, συγκρούσθηκαν και απελευθέρωσαν το Συντηρητικό Κόμμα από ένα δίλημμα σαράντα χρόνων και δημιούργησαν Ιστορία. Αυτός ήταν ο ρόλος τους και όχι να διαδεχθεί ο ένας τον άλλον σε αξιώματα.
Το Ηνωμένο Βασίλειο θα βρει ασφαλώς τον δρόμο του, τον περιπετειώδη, απελευθερωμένο από γραφειοκρατίες και δεσμεύσεις. Η Ενωση για ένα διάστημα θα γίνει ένας απέραντος γερμανικός στρατώνας –όχι στρατόπεδο και άλλα συναφή αριστερά– με πρωινό εγερτήριο, με αυστηρότατες ασκήσεις πειθαρχίας, περίκλειστη και αυτάρεσκη. Κάποιοι θα μετρούν κέρδη και ζημίες· και αυτό το μέτρημα δεν θα έχει τέλος, είναι η διαρκής φαιά πραγματικότης. Τέλος του αφηγήματος, λοιπόν. Η στήλη εύχεται στους τυχόν αναγνώστες της καλό καλοκαίρι.
Έντυπη
Ανδρες του παρακράτους του Μουσταφά Κεμάλ απήγαγαν τον Αλί Κεμάλ, με εντολή να τον οδηγήσουν στην Αγκυρα, προκειμένου να δικασθεί για εσχάτη προδοσία. Είχε καταδικάσει ο Αλί Κεμάλ με τόλμη και δριμύτητα τις σφαγές των Αρμενίων από τους Νεότουρκους, είχε ιδρύσει την Εταιρεία Φίλων της Αγγλίας και ήταν συνεπώς «προδότης».
Στη Νικομήδεια, αξιωματικοί, οπαδοί του Μουσταφά Κεμάλ, έβγαλαν τον Αλί από το τρένο, τον λιντσάρισαν και κρέμασαν το πτώμα του πάνω από τις σιδηροδρομικές γραμμές με μία ατιμωτική ταμπέλα φέρουσα όνομα φανταστικό αρμένικο «Artin Kemal». Λίγες ημέρες αργότερα, ο σουλτάνος –ήδη καθαιρεθείς από τους κεμαλιστές– επιβιβάσθηκε σε βρετανικό πολεμικό σκάφος και εξόριστος κατευθύνθηκε στη Μάλτα, έχοντας –κατά μία παράδοση– ως μόνο μέλος της ακολουθίας του τον προσωπικό του κουρέα.
Αυτός ο Αλί Κεμάλ ήταν ο προπάππος του «λαϊκιστή», του «ρατσιστή» και «ξενοφοβικού», όπως οι «ευρωπαϊστές» ανά την ήπειρο αποκαλούν τον Μπόρις Τζόνσον, ο πατέρας του οποίου Στάνλεϊ Τζόνσον ήταν από τα επιφανή στελέχη του Συντηρητικού Κόμματος. Από την πλευρά της γιαγιάς του –πάντα παρεμπιπτόντως– ο Μπόρις Τζόνσον συνδέεται με διάφορες βασιλικές οικογένειες της Ευρώπης και είναι όγδοος κατά σειρά εξάδελφος του Βρετανού πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον. Αυτός είναι ο ηγέτης των «αμαθών» και των «πληβείων» που εψήφισαν υπέρ της εξόδου της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Προκάλεσε έκπληξη το γεγονός ότι ο Μπόρις Τζόνσον αρνήθηκε να είναι υποψήφιος για την ηγεσία των Συντηρητικών και την πρωθυπουργία, όπως πολλοί είχαν προεξοφλήσει. Απέδωσαν, μάλιστα, αυτήν την απόφαση στην αποδοκιμασία που του επιφύλαξαν οι αντίπαλοί του, πράγμα που ήταν για τον ίδιο αναμενόμενο και φυσικά ερεθιστικό. Είναι και αυτή μια ερμηνεία.
Αλλά υπάρχει και άλλη ανάγνωση για κάποια κοινωνική τάξη της Βρετανίας, που διατύπωσε το άκρως ακατανόητο «απόλαυσε το παιχνίδι είτε κερδίσεις είτε χάσεις». Οχι ο αγώνας για τα «πρωτεία» ή για την «αριστεία». Αυτά είναι για τους άλλους που έχουν ανάγκη επιβεβαιώσεως κοινωνικής και ατομικής. Δύο μακρινοί συγγενείς, λοιπόν, δύο παιδιά του Eton, δύο φίλοι που έχουν πιθανώς τον ίδιο ράφτη στην Savile Row, που ως φοιτητές της Οξφόρδης ανήκαν στο ίδιο club, όπου έπιναν μέχρι αναισθησίας, συγκρούσθηκαν και απελευθέρωσαν το Συντηρητικό Κόμμα από ένα δίλημμα σαράντα χρόνων και δημιούργησαν Ιστορία. Αυτός ήταν ο ρόλος τους και όχι να διαδεχθεί ο ένας τον άλλον σε αξιώματα.
Το Ηνωμένο Βασίλειο θα βρει ασφαλώς τον δρόμο του, τον περιπετειώδη, απελευθερωμένο από γραφειοκρατίες και δεσμεύσεις. Η Ενωση για ένα διάστημα θα γίνει ένας απέραντος γερμανικός στρατώνας –όχι στρατόπεδο και άλλα συναφή αριστερά– με πρωινό εγερτήριο, με αυστηρότατες ασκήσεις πειθαρχίας, περίκλειστη και αυτάρεσκη. Κάποιοι θα μετρούν κέρδη και ζημίες· και αυτό το μέτρημα δεν θα έχει τέλος, είναι η διαρκής φαιά πραγματικότης. Τέλος του αφηγήματος, λοιπόν. Η στήλη εύχεται στους τυχόν αναγνώστες της καλό καλοκαίρι.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire