Οι εκλογές στις ΗΠΑ και εμείς

Στέφανος Κωνσταντινίδης

 

Οι δύο βασικοί υποψήφιοι για τις αμερικανικές εκλογές, η Χίλαρι Κλίντον και ο Ντόναλντ Τραμπ, πήραν επίσημα το χρίσμα από τα συνέδρια των κομμάτων τους και ρίχνονται τώρα στη μάχη της προεδρικής εκλογής. Από εδώ και στο εξής όλα είναι δυνατά! Επί της ουσίας ξεκινούν με τις ίδιες πιθανότητες εκλογής, τόσο σύμφωνα με τις σφυγμομετρήσεις όσο και σύμφωνα με τις πιο σοβαρές πολιτικές αναλύσεις. Όσοι κάποια στιγμή πίστεψαν ότι οι εκλογές θα ήταν περίπατος για την Κλίντον λόγω των ακραίων θέσεων του Τραμπ φαίνεται να διαψεύδονται.

Ο ρεπουμπλικάνος υποψήφιος έχει δημιουργήσει από νωρίς μια δυναμική που αιχμαλωτίζει τον ανήσυχο για το μέλλον του περιθωριοποιημένο μέσο Αμερικανό λευκό πολίτη και με αυτή τη δυναμική θα επιδιώξει να κερδίσει τις εκλογές. Παρουσιάστηκε αποστασιοποιημένος από το σύστημα και τις αμερικανικές ελίτ και ως αντισυστημικός πέτυχε να επιβληθεί. Αλλά από εδώ και πέρα θα είναι υποχρεωμένος να συνεργαστεί και με τα διάφορα κατεστημένα και να συνάψει μαζί τους συμμαχίες προκειμένου να έχει ελπίδες εκλογής. Αν καταφέρει να ισορροπήσει ανάμεσα στους δύο αυτούς πόλους, αντισυστημικός αλλά και συνεργάσιμος με το κατεστημένο, θα είναι ο επόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ. Η Χίλαρι Κλίντον έχει το μεγάλο πλεονέκτημα να είναι η πρώτη υποψήφια γυναίκα ενός μεγάλου κόμματος για τις προεδρικές εκλογές. Μέχρι στιγμής όμως δεν έχει καταφέρει να το εκμεταλλευτεί. Το σκοτεινό παρελθόν της, τα πολλαπλά ψέματα που έχει πει κατά καιρούς, η στενή διασύνδεσή της με ένα συντηρητικό κατεστημένο, απομακρύνει ακόμη και πολλές γυναίκες από κοντά της. Η ιστορία με τα περίφημα ηλεκτρονικά μηνύματα που παράνομα έστελνε από το σπίτι της ως υπουργός Εξωτερικών παρ' ολίγον να την οδηγήσει στη Δικαιοσύνη και μόνο επειδή είναι υποψήφια η FBI δεν προχώρησε σε δίωξή της. Η φήμη της εξάλλου ότι είναι έτοιμη να σύρει τις ΗΠΑ σε νέες περιπέτειες με στρατιωτικές επεμβάσεις, ειδικά στη Συρία, και με ανατροπή της εξωτερικής πολιτικής του Ομπάμα, σίγουρα θα τη ζημιώσει στον προεκλογικό της αγώνα. Αντίθετα ο Τραμπ, παρά τη θολούρα των θέσεών του σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, μπορεί να αποδειχτεί συνεχιστής της εξωτερικής πολιτικής του Ομπάμα, όσο παράδοξο και να ακούεται αυτό, αφού δηλώνει αντίθετος σε αμερικανικές στρατιωτικές επιχειρήσεις σε άλλες χώρες. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο που οι Ρώσοι τον προτιμούν από την Κλίντον. Διότι μαζί του πιστεύουν ότι δεν θα υπάρξουν ανατροπές στην πολιτική Ομπάμα, ειδικά στη Μέση Ανατολή και τη Συρία, και η συνεργασία ανάμεσα στις δύο χώρες θα συνεχιστεί. Αντίθετα, με τη Χίλαρι Κλίντον η Μόσχα φοβάται μιας μορφής επάνοδο στον Ψυχρό Πόλεμο. Εξάλλου κατηγορείται ο Τραμπ ως ακροδεξιός αλλά η Κλίντον έχει συνάψει ιερή συμμαχία με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου και άλλα ακροδεξιά ισραηλινά στοιχεία. Πολλοί άλλωστε είναι εκείνοι που θέτουν το ερώτημα αν θα προχωρήσει σε ανατροπή της προσέγγισης με το Ιράν που πέτυχε ο Πρόεδρος Ομπάμα.
Παρ΄όλα αυτά ο Τραμπ φοβίζει. Το ερώτημα είναι αν ο φόβος που προκαλεί θα ωθήσει προς την Κλίντον τα πιο προοδευτικά στιχεία της αμερικανικής κοινωνίας και ιδίως τους νέους, κάτι που θα της επέτρεπε να κερδίσει τις εκλογές. Οι επόμενες μέρες, εβδομάδες και μήνες ίσως διαμορφώσουν τη νέα δυναμική που θα δείξει ποιος από τους δυο υποψηφίους είναι πιο κοντά στη νίκη για να αναδειχτεί ο επόμενος πρόεδρος της ισχυρότερης χώρας του κόσμου.
Οι ομογενείς στις ΗΠΑ ψηφίζουν παραδοσιακά το Δημοκρατικό Κόμμα και επομένως αναμένεται και αυτή τη φορά να ψηφίσουν τη Χίλαρι Κλίντον. Εντούτοις αρκετοί φαίνεται να είναι οργισμένοι επειδή στο παρελθόν ο Πρόεδρος Κλίντον δεν τήρησε τις υποσχέσεις που έδωσε για τα ελληνικά εθνικά θέματα και για το Κυπριακό και πιθανόν να ψηφίσουν αυτή τη φορά τον Τραμπ. Το ερώτημα ποιος από τους δύο υποψηφίους θα ήταν προτιμότερος για την Κύπρο και την Ελλάδα είναι δύσκολο να απαντηθεί και μερικοί παραπέμπουν στο γνωστό δίλημμα επιλογής ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη! Ασφαλώςτο ελληνοαμερικάνικο λόμπι -ό,τι έχει απομείνει- θα προσπαθήσει να αποσπάσει κάποιες υποσχέσεις και από τους δύο υποψηφίους, αλλά όλοι γνωρίζουν την αξία που έχουν οι προεκλογικές αυτές υποσχέσεις ! Άλλωστε είναι εξίσου σημαντικό να ξέρουμε τι θέλουν από τους Αμερικανούς Αθήνα και Λευκωσία. Κάτι που δεν είναι καθόλου καθαρό. Επειδή ασφαλώς δεν πρόκειται ούτε η Ουάσιγκτον ούτε κανένας άλλος να μας προσφέρει πράγματα που οι ίδιοι δεν ζητάμε. Και είναι γνωστό ότι ούτε στο Κυπριακό, ούτε στα άλλα θέματα του ελληνισμού υπάρχει μια σαφής διεκδικητική πολιτική. Ειδικά στο Κυπριακό, όχι μόνο είμαστε ολιγαρκείς αλλά παραμένουμε και περιχαρακωμένοι σε μια πολιτική που τίποτε δεν απέδωσε για 42 ολόκληρα χρόνια. Έτσι, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, θα ακούσουμε, κατά πάσαν πιθανότητα, από τους δύο Αμερικανούς προεδρικούς υποψήφιους το χιλιοειπωμένο, ότι στηρίζουν τις συνομιλίες των δύο ηγετών στην Κύπρο ! Εκεί κατάντησε το Κυπριακό, δικοινοτική υπόθεση! Για κατοχή, ποιος να μιλήσει, την έχουμε ξεχάσει κι εμείς οι ίδιοι!

* Ο Στέφανος Κωνσταντινίδης είναι καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Κεμπέκ του Καναδά και επιστημονικός συνεργάτης του Πανεπιστημίου Κρήτης.

* E-mail stephanos.constantinides@gmail.com

Στέφανος Κωνσταντινίδης

- See more at: http://www.philenews.com/el-gr/s-konstantinidis/1460/324848/oi-ekloges-stis-ipa#sthash.SHU7VFKP.dpuf