Ελλάδα - Τα χειρότερα(;) ήρθαν

Tης Μαρίας Κατσουνάκη

Διαβάζω και ξαναδιαβάζω τη δήλωση της Μαρίας Ρεπούση ότι «με το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο πρέπει να ποινικοποιηθεί ο ρατσιστικός λόγος, όχι η έκφραση αντίθετης ιστορικής άποψης» και δεν καταλαβαίνω πού βρίσκεται το ολίσθημά της. Κυρίως, αδυνατώ να κατανοήσω γιατί η «αντίθετη ιστορική άποψη» «ξεπαστρεύει έναν λαό αφαιρώντας του πρώτα τη μνήμη» (το απόσπασμα από τον Κούντερα χρησιμοποιήθηκε στρεβλά).

Διαβάζω και ξαναδιαβάζω την υπόθεση με τη δασκάλα της Ε΄ Δημοτικού που δέχθηκε επίπληξη από τη διευθύντριά της επειδή γονιός την κατηγόρησε για ισλαμική προπαγάνδα όταν έδωσε στα παιδιά το τραγούδι «Κεμάλ» των Νίκου Γκάτσου και Μάνου Χατζιδάκι, και περιμένω ότι από στιγμή σε στιγμή θα έρθει η διάψευση του γεγονότος.
Διαβάζω την ανακοίνωση που εξέδωσε ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ανθιμος καλώντας «τους πολίτες να κρατήσουν μακριά τα παιδιά τους από το προγραμματισμένο για τις 14 και 15 Ιουνίου φεστιβάλ των ομοφυλοφίλων στη Θεσσαλονίκη» (το οποίο στηρίζει ο δήμαρχος της πόλης Γ. Μπουτάρης) και δυσκολεύομαι να χαμογελάσω.
Μπορεί τα τρία περιστατικά να μην είναι ίδιας τάξεως, αλλά έχουν την ίδια καταγωγική μήτρα.
Προσπαθώ να μην επαναλάβω τα τετριμμένα περί λαϊκισμού ή του τέρατος που εκθρέψαμε. Δεν θέλω να καταγγείλω τίποτα. Ξεροκαταπίνω και βουβαίνομαι.
«Βλέπω» μόνο εικόνες. Τη χώρα μου σκοτεινή και δυσοίωνη, οπαδό τους «ενός» θέσφατου, της «μιας», αδιαμφισβήτητης και μόνης αλήθειας· τους υπερήφανους Ελληνες, που δεν τους σκιάζει φοβέρα καμιά, να αναδεικνύουν τη Χ.Α., χαλαρά, σε τρίτο κόμμα· το γέλιο και το χαμόγελο να αντικαθίστανται με ιαχές και γκριμάτσες παράνοιας, σφιγμένα δόντια και μυκηθμούς εκδίκησης. Βλέπω, και πάλι, τα πολιτικά λάθη και τον πάσης φύσεως καιροσκοπισμό, τη διαρκή κερδοσκοπία υπέρ εαυτών, τη βαθύτατη άγνοια και υστέρηση, τη στρέβλωση και την παραμόρφωση να έχουν σάρκα και οστά, τίτλους και ποσοστά εκλογικά, ποσοστά τηλεθέασης.
Η κ. Ρεπούση είναι «σημαδεμένη». Και «καλημέρα» να πει, θα της καταλογίσουν ότι αρνείται την «Αλωση». Η δασκάλα της Ε΄ Δημοτικού θα πρέπει να ξαναμπεί σε μια τάξη από όπου την έχουν καθαιρέσει. Οι ομοφυλόφιλοι είναι σαν μιάσματα στο μυαλό του Ανθιμου, στη Θεσσαλονίκη του 2013. Δεκαετίες πίσω, ο Κ.Θ. Δημαράς μιλούσε για τον εθνοκεντρισμό και τη μονομέρεια, για φαινόμενα που δεν χωνεύονται, απομονώνονται και κινδυνεύουν να γίνουν πολύ πιο νοσηρά. Εγιναν.


Πηγή: Η Καθημερινή
Δημοσιεύτηκε στις 01/06/2013