Κύπρος - Βρε παιδιά, άραγε... ισιώνει η ουρά του σκύλου;

Νίκος Τόκας

 

Αυτή η υπόθεση με την επιστροφή της Αμμοχώστου χρονολογείται από την... επόμενη κιόλας μέρα της κατάληψης της πόλης, το 1974. Και επανέρχεται συχνά-πυκνά, περισσότερο ως ευσεποθισμός, παρά ως... ένας εφικτός στόχος. Ιδιαίτερα όμως η περίκλειστη πόλη των Βαρωσίων «παίζει» κάθε φορά που έχουμε αλλαγή διακυβέρνησης, και γίνονται οι... συνήθεις διεργασίες τόσο από τα Ηνωμένα Έθνη όσο και από τον διεθνή παράγοντα (κι αυτοί τη δουλειά τους κάνουν και τους αρκεί το γεγονός να υπάρχει έστω μια ηλίθια κινητικότητα), για επανέναρξη των συνομιλιών που, ως είθισται... σταλώνουν επί μακρόν, όταν υπάρχει προεκλογική περίοδος, είτε στις ελεύθερες περιοχές είτε στο ψευδοκράτος.  

...Μακάρι φυσικά αυτή τη φορά να υπάρξει η πολιτική βούληση από την Τουρκία και όλα μπορούν να συμβούν. Πράγμα ωστόσο απίθανο, αν λάβει κανείς υπόψη την αποκτηθείσα εμπειρία, το βάθος της... τουρκικής αδιαλλαξίας, αλλά κυρίως το ποιόν του κατακτητή. Δηλαδή μπορεί να είναι και ματαιοπονία να αναμένεις το... θαύμα, ότι δηλαδή μπορεί ακόμα και να... ισιώσει η ουρά του σκύλου!

.. Επομένως, από αυτή την άποψη, είναι προτιμότερο να μην καλλιεργούνται φρούδες ελπίδες στους Αμμοχωστιανούς για σύντομη επιστροφή. Και πιστέψτε το, όποτε ακούω είτε δικούς μας κυβερνητικούς αξιωματούχους είτε Ευρωπαίους να... ρίχνουν στο παιγνίδι την Αμμόχωστο και να αποπνέουν μια σιγουριά για επερχόμενη θετική έκβαση, μου θυμίζουν τις μανάδες μας στις γειτονιές, πριν 45-50 τόσα χρόνια. Οι οποίες, όταν γινόταν κουβέντα, παρουσιάζονταν βέβαιες (και το διαλαλούσαν με περισσή χαρά) ότι τα... παιδιά τους, εμείς οι πιτσιρικάδες τότε των 4 ή 5 χρόνων, δεν πρόκειται να υπηρετήσουμε στο στρατό γιατί «...ουου μέχρι τότε, θα υπάρχουν σιόρ στρατοί;».  

...Κι όμως: Όχι μόνο πήγε η δική μας γενιά στρατό, όχι μόνο διαψεύσθηκαν... πανηγυρικά οι ελπίδες και οι πόθοι των γονιών μας για... αποστρατικοποίηση (άλλο ένα σύνθημα που έχει τη δική του... πικραμένη ιστορία!), αλλά τώρα φαντάροι στην Ε.Φ. βρίσκονται και τα δικά μας παιδιά. Κάποιων μάλιστα, ίσως και τα εγγόνια τους -ακόμα μια απόδειξη ότι... όλα αλλάζουν αλλά όλα παραμένουν τα ίδια, και όσον αφορά το Κυπριακό, και όσον αφορά την επώδυνη αιχμαλωσία των κατεχόμενων πόλεων και χωριών μας!      

Πηγή: Ο Φιλελεύθερος

Δημοσιεύτηκε στις 04/06/2013