Τι κοινό έχουν η Ουρουγουάη και η Κύπρος;

 

Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου

Έχουν πρόεδρο που αγαπά το σκυλιά και έχουν από ένα για κατοικίδιο. Του ενός τον λένε Μανουέλα και του άλλου Λίο.
Κατά τα άλλα, η Ουρουγουάη είναι χώρα της Λατινικής Αμερικής με περίπου 3,5 εκατομμύρια κατοίκους και κατά κεφαλήν εισόδημα 15.000 δολάρια τον χρόνο και έχει πρόεδρο τον Χοσέ Μουχίκα, ο οποίος έχει μισθό 9.700 ευρώ τον μήνα. Η Κύπρος είναι νησί στη Μεσόγειο με περίπου ένα εκατομμύριο κατοίκους και διπλάσιο (μέχρι σήμερα) κατά κεφαλήν εισόδημα και πρόεδρο τον Νίκο Αναστασιάδη με μισθό γύρω στις 100.000 τον χρόνο συν διάφορα επιδόματα (ο προηγούμενος έπαιρνε κατά 25% περισσότερα).

Ο Μουχίκα ζει σε ένα αγρόκτημα, ιδιοκτησία της γυναίκας του, δεν έχει τραπεζικούς λογαριασμούς ούτε χρέη, διακινείται (σε μια χώρα με αυξημένη εγκληματικότητα) χωρίς φρουρούς με ένα μικρό αυτοκίνητο η αξία του οποίου δεν υπερβαίνει τα 1.400 ευρώ. Και χαρίζει το 90% του μισθού του.
Δεν λέμε πως ο πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να αντιγράψει τον Χοσέ Μουχίκα, για τον οποίο εκτός από τη λιτή ζωή του, το άλλο που ξέρουμε είναι πως αποκάλεσε την πρόεδρο της Αργεντινής σε επίσημη συνάντηση με ανοικτά μικρόφωνα -χωρίς να το γνωρίζει- γριά και τον μακαρίτη σύζυγό της μονόφθαλμο. Τον δικό μας πρόεδρο τον θέλουμε λιγότερο αθυρόστομο και να τηρεί το savoir vivre. Κι ούτε υποστηρίζουμε πως πρέπει να δουλεύει αμισθί. Εξάλλου στην Κύπρο ζούμε. Ακόμα και τον καφέ θα πρέπει να τον χρυσοπληρώσεις (ακόμα). Ωστόσο θα πρέπει να κοιτάξουμε γύρω μας και να δούμε πως υπάρχουν κι άλλα μοντέλα ζωής. Αν όχι για τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, για τους υπόλοιπους τουλάχιστον. Και δεν λέμε να πάρουμε το ακραίο σενάριο του κυρίου Μουχίκα. Ωστόσο, δεν είναι δυνατόν κανείς σε αυτόν τον τόπο να μην μπορεί να αποποιηθεί τα όσα του παρέχονται και που αγγίζουν τα όρια του παραλόγου. Κατηγορούσαμε τον Δημήτρη Χριστόφια για την περίφημη φράση (αναφορικά με τη σιαγόνα του Άκη Παπασάββα) «αν τα δικαιούται, τα δικαιούται». Δεν είναι η λογική όλων όμως αυτή; Γιατί κάποιος δεν λέει: «Ευχαριστώ, δεν χρειάζομαι». Για αυτό, καλό το υβριδικό αυτοκίνητο της επιτρόπου Περιβάλλοντος, αλλά θα μπορούσε να πει, όπως είπε χθες ο νέος πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου, «δεν χρειάζομαι κρατικό αυτοκίνητο». Κι όπως φυσικά κι οι δικαστές θα μπορούσαν να δώσουν από τον μισθό τους ανάλογο ποσοστό που αποκόπηκε από τους υπόλοιπους τομείς. Κι όπως πολλοί άλλοι θα μπορούσαν να αποποιηθούν των δικαιωμάτων που τυγχάνουν.

Πηγή: Ο Φιλελεύθερος

Δημοσιεύτηκε στις 20/06/2013