Κύπρος - Προς Αντιληφθέντας

Γ.Σέρτης

 

ΜΕ τα –γνωστά τους– Μέσα, οι παραλήπτες της επιστολής του Προέδρου Αναστασιάδη διαμήνυσαν:
— Ξέρεις και ξέρουμε ότι δεν μπορούμε να γυρίσουμε το ρολόι πίσω, για να μην... ξημέρωνε η 16η του Μάρτη. Κατανοούμε, βεβαίως, ότι η επιστολή στάληκε σ’ εμάς, για να τη... διαβάσουν οι συμπατριώτες σου!
Μάλιστα!

Οι τρεις μήνες που παρήλθαν, ήταν αρκετοί για να συνέλθουμε και οι... ιθαγενείς από το πρώτο σοκ.
Έτσι και που πριν ληφθεί η –έμμεση– απάντηση των (συν)Ευρωπαίων στην επιστολή Αναστασιάδη, να έχουμε καταφύγει στη λαϊκή θυμοσοφία του περιεκτικού λακωνισμού:
— Άμαν έπαθεν την δουλειάν η ρκα, έβαλε ρομανίσιν!
Καθώς διαπιστώνουμε –σχετικοί και άσχετοι– πως: Όπως και να τα προσθαφαιρέσουμε, η... σούμα δεν βγαίνει.
Στην αρχή είπαμε –μας είπαν, κατακρίβειαν– πως:
— Ψύχραιμα, μανικωθείτε και θα... βγούμε από πάνω!
Σιγά-σιγά, ο σκεπτικισμός ακούμπησε και το Προεδρικό, όπως διατυπώθηκε –και– στην επιστολή του Προέδρου:
— Με τέτοιους όρους πώς να επανεκκινήσουμε και πώς να ανακάμψουμε;
— Πρόβλημά σας από την ώρα που τους αποδεχτήκατε.
Επιμύθιο, έστω –μόνον– προς γνώσιν:
— Δεν αποδέχεσαι ό,τι δεν έχεις –πλήρως– κατανοήσει.
Ιδιαίτερα, αν η δική σου προσυπογραφή-αποδοχή δεσμεύει πλήθος που εκπροσωπείς.
(Και τρομαγμένοι... μαζέψαμε την προεδρική επιστολή: — Για όνομα του Θεού! Ούτε υποψία να σάς περνά, κύριοι συν-Ευρωπαίοι, πως ζητούμε επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου. Μη μας παρεξηγείτε, μια κουβέντα είπαμε!...).

Πηγή: Ο Φιλελεύθερος

Δημοσιεύτηκε στις 21/06/2013