Το 18ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας εξέλεξε τη νέα ηγεσία της χώρας για την
επόμενη δεκαετία. Στην ανώτατη κομματική ηγεσία, στη μόνιμη επιτροπή του πολιτικού γραφείου του κόμματος, θα συμμετέχουν 7 μέλη σε αντίθεση με την προηγούμενη δεκαετία που η συμμετοχή ανερχόταν σε 9 άτομα. Αυτή η μόνιμη επιτροπή αποτελεί το ανώτατο πολιτικό όργανο όχι μόνο του κόμματος, αλλά και της χώρας. Στο επίπεδο αυτής της επιτροπής σχεδιάζεται η κινεζική πολιτική και λαμβάνονται οι αποφάσεις για το μέλλον της χώρας. Τόσο για την εκλογή του πολιτικού γραφείου του κόμματος όσο και για την εκλογή της μόνιμης επιτροπής έγιναν στα παρασκήνια πολλές συζητήσεις, υπήρξαν διαμάχες και οικοδομήθηκαν συμμαχίες.
Κατά κανόνα στα ανώτατα κομματικά και κρατικά όργανα μετέχουν δύο κατηγορίες προσώπων: η πρώτη αποτελείται από αυτούς της λεγόμενης «πριγκιπικής γραμμής». Πρόκειται για γόνους στελεχών του κόμματος των οποίων η ανέλιξη διασφαλίζεται με μια μορφή κληρονομικότητας. Η δεύτερη κατηγορία αποτελείται από νέα άτομα που αναδείχθηκαν μέσα από το κόμμα χωρίς να έχουν σχέση με παλαιότερες γενιές της κομματικής νομενκλατούρας. Συνήθως οι δύο αυτές τάσεις αντιπροσωπεύονται ισορροπημένα στα ανώτατα κομματικά και κρατικά όργανα. Η αντίληψη που επικρατεί είναι πως οι λεγόμενοι κομματικοί «πρίγκιπες» είναι πιο συντηρητικοί από την άλλη τάση των «αυτοδημιούργητων» που θεωρούνται μεταρρυθμιστές. Στην πράξη όμως αποδείχτηκε ότι αυτό δεν ισχύει πάντα. Ο νέος γενικός γραμματέας του κόμματος που θα είναι και ντε φάκτο πρόεδρος της χώρας, ο Ξι Ζινπίνγκ, προέρχεται από την «πριγκιπική» τάση ενώ ο νέος πρωθυπουργός Λι Κετσιάνγκ
προέρχεται από τους χωρίς οικογενειακό παρελθόν στο κόμμα. Όπως είναι φυσικό οι δυτικοί πολιτικοί αναλυτές, που διατρίβουν στη «σινολογία», προσπαθούν να ανιχνεύσουν τις πολιτικές τάσεις των νέων ηγετών, τις πιθανές ιδεολογικές τους διαφορές, και προπάντων ποιοι απ’ αυτούς είναι μεταρρυθμιστές και φιλελεύθεροι και ποιοι είναι συντηρητικοί. Το πρόβλημα όμως είναι συνήθως πολύ πιο σύνθετο αφού μπορεί κάποιος από τους νέους ηγέτες της χώρας να έχει μεταρ-ρυθμιστικές ιδέες για ορισμένα θέματα και συντηρητικές για άλλα. Διότι αυτό που συμβαίνει τις περισσότερες φορές είναι ότι οι Κινέζοι ηγέτες δεν είναι μονολιθικοί στις απόψεις τους και η κατηγοριοποίησή τους σε συντηρητικούς και φιλελεύθερους δεν αποδίδει την πραγματικότητα.
Σε κάθε περίπτωση η νέα κινεζική ηγεσία που αναλαμβάνει τα ηνία της χώρας από την προσεχή Άνοιξη θα βρεθεί αντιμέτωπη με πολύ σοβαρές προκλήσεις. Μια απ’ αυτές τις προκλήσεις αφορά τις κοινωνικές ανισότητες που έχουν δημιουργηθεί σε ολόκληρη τη χώρα. Μια άλλη αφορά την πιθανή συρρίκνωση της ανάπτυξης της οικονομίας. Ήδη αυτή τη στιγμή έχει πέσει κάτω από το 8%. Μια τρίτη πρόκληση αφορά την ποιοτική αναβάθμιση της κινεζικής παραγωγής προκειμένου να συνε-
χίσει να είναι ανταγωνιστική στη διεθνή αγορά. Επιπλέον παραμονεύει ο κίνδυνος του πληθωρισμού. Ακόμη τα περιβαλλοντικά προβλήματα είναι οξυμένα σε μεγάλο βαθμό. Και βεβαίως υπάρχει πάντα το δημοκρατικό έλλειμμα παρά την κάποια πρόοδο που έχει επιτευχθεί στο θέμα των ατομικών ελευθεριών. Αν υποθέσουμε ότι λειτουργούν κάποιες δημοκρατικές διαδικασίες, αυτές αφορούν μόνο το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας του οποίου τα μέλη δεν ξεπερνούν τα 80 εκατομμύρια σε μια χώρα που ξεπερνά το δισεκατομμύριο (1.343.239.923, σύμφωνα με την τελευταία απογραφή).
Για μας βεβαίως, Κύπρο και Ελλάδα, οι σχέσεις με την Κίνα είναι σημαντικές, τόσο σε πολιτικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο. Αρκεί να τις διαχειριζόμαστε σωστά, όχι όπως στο σίριαλ-σκάνδαλο, που συνέβη πριν λίγο καιρό στην Κύπρο με τον Κινέζο επιχειρηματία.
Υ.Γ. Τη στιγμή που γράφονται οι γραμμές αυτές είναι άγνωστη η κατάληξη των συνομιλιών με την Τρόικα. Όποιο και να είναι όμως το αποτέλεσμα, η κυπριακή οικονομία θα καταβαραθρωθεί. Και το ερώτημα είναι, θα αναλάβει κανείς την ευθύνη που του αναλογεί; Διότι Κυβέρνηση, κόμματα, μετα- πράτες τραπεζίτες, διανόηση, κάθε μορφής ευνοημένες ελίτ και νομενκλατούρες, κάθε μορφής κατεστημένα, όλοι αυτοί που για δεκαετίες ευνοήθηκαν, συνεχίζουν να σφυρίζουν αδιάφορα και ο λαός, ιδιαίτερα τα λαϊκά στρώματα, θα πληρώσουν για την καταστροφή αυτή. Η κοινωνία θα μείνει με
εγκεφαλικό που θα ‘λεγε κι ο αντιστασιακός αγωνιστής της Αριστεράς, ο συγγραφέας του «Καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς» Χρόνης Μίσσιος, που έφυγε ανυπότακτος από τη ζωή.
*Ο Στέφανος Κωνσταντινίδης είναι καθηγητής πολιτικών επιστημών στο Κεμπέκ
του Καναδά και επιστημονικός συνεργάτης του Πανεπιστημίου Κρήτης.
E-mail: stephanos.constantinides@gmail.com
Πηγή: Ο Φιλελεύθερος
Δημοσιεύτηκε στις 25/11/2012
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire