Ισπανία - Το μάθημα από την Καταλωνία

Tου Πάσχου Μανδραβέλη

Το πρώτο συμπέρασμα από τις εκλογές στην Καταλωνία είναι ότι ο οπορτουνισμός πληρώνεται. Το κόμμα «Σύγκλιση κι Ενότητα» του κεντροδεξιού προέδρου της ισπανικής αυτής περιφέρειας υπέστη μεγάλη ήττα, αντί της αυτοδυναμίας που προσδοκούσε όταν προκήρυξε τις εκλογές. Ο κ. Αρτούρο Μας θέλησε να καβαλήσει το κύμα της δυσαρέσκειας των Καταλανών για την κρίση κι ενθαρρυμένος από τη μεγάλη διαδήλωση του Σεπτεμβρίου, έσυρε την Καταλωνία στις κάλπες και κατάφερε να συρρικνώσει την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση του κόμματός του από τις 62 στις 50 έδρες.
Αυτό που πέτυχε με την αμφίσημη ρητορική του ήταν να εμφανίσει ενισχυμένο το κόμμα της Αυτονομιστικής Αριστεράς, το οποίο είναι πραγματικά υπέρ της ανεξαρτησίας και όχι υπέρ των «ημίμετρων» για δημοσιονομική αυτοτέλεια. Οπως δήλωσε στο Reuters, ο Ισμαέλ Κρέσπο του ινστιτούτου Ortega y Gasset, ο Μας «μιλούσε τόσο πολύ για την ανεξαρτησία, που κατέληξε να βοηθήσει το μοναδικό κόμμα που ήταν πάντα υπέρ της».
Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι την κρίση και στην Ισπανία την πληρώνουν οι σοσιαλιστές. Ενώ το Λαϊκό Κόμμα του πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι διατήρησε τις δυνάμεις του (κέρδισε 19 έδρες από 18 που είχε) το σοσιαλιστικό κόμμα της Καταλωνίας έχασε οκτώ έδρες (έχει τώρα 20 από τις 28) τις οποίες κέρδισε το Κόμμα της Αυτονομιστικής Αριστεράς υπερδιπλασιάζοντας τις έδρες του (από 10 σε 21).
Το τρίτο συμπέρασμα είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση παίζει όλο και μεγαλύτερο ρόλο στα εσωτερικά των κρατών. Εστω σε συμβολικό επίπεδο. Οι οπαδοί της ανεξαρτησίας έχασαν μεγάλο μέρος της δυναμικής τους όταν διαψεύσθηκε το σενάριο περί απόσχισης εντός της Ε.Ε. Ολοι οι κοινοτικοί αξιωματούχοι (με πρώτο φυσικά τον Ισπανό επίτροπο Χοακίμ Αλμούνια) τόνισαν ότι ένα πιθανό νέο κράτος που θα αποσχιστεί από τα υπάρχοντα θα βρεθεί εκτός Ε.Ε. και θα πρέπει να υποβάλει από την αρχή αίτηση υποψηφιότητας για ένταξη, η οποία εκ των πραγμάτων θα πρέπει να εγκριθεί και από την Ισπανία, αφού πρέπει η απόφαση των κρατών-μελών να είναι ομόφωνη.
Η αλήθεια είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν έχει αποκρυσταλλωμένη πολιτική και σ’ αυτό το ζήτημα. Οπως έγραφε ο κ. Tάκης Αναστόπουλος (τ. διευθυντής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής) «ένα πρώτο εμπόδιο είναι ορατό, αφού η αποδοχή ενός νέου κράτους-μέλους γίνεται, σύμφωνα με τη Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με ομοφωνία των μελών της. Είναι, όμως, δυνατόν να αποκλεισθούν από την ευρωπαϊκή οικογένεια λαοί που ανήκουν ήδη σε αυτήν επειδή θα έχει αλλάξει η κρατική οντότητα στην οποία υπάγονται; Η Ευρώπη δεν είναι έτοιμη να απαντήσει σε αυτά τα ερωτήματα ούτε υπάρχει πρόβλεψη στις Συνθήκες για μια τέτοια προοπτική». («Η πραγματική κρίση της Ευρωπαϊκής Ενωσης», «Καθημερινή» 31.10.2012)
Οπως έγινε και στην Ελλάδα, η φτώχεια δεν φέρνει μόνο γκρίνιες. Ανοίγει και όλα τα θέματα που η ευημερία των προηγούμενων χρόνων ανέβαλε τη συζήτησή τους. Κυρίως το θέμα της συνοχής και της αλληλεγγύης. Και στην Καταλωνία, που ανήκει (παραγωγικά) στον «Βορρά» της Ισπανίας και χρηματοδότης του κοινού προϋπολογισμού, αυτό είναι το μεγάλο παράπονο: ότι χρηματοδοτούν υπερβολικά τους «τεμπέληδες» των άλλων ισπανικών περιοχών ή όπως το λένε οι ίδιοι «Η Ισπανία μάς κλέβει». Η συζήτηση άρχισε να φουντώνει...


Πηγή: Η Καθημερινή
Δημοσιεύτηκε στις 27/11/2012