Κύπρος : Λαϊκή οργή

ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ

Προς πολιτικούς: Έρχεται η λαϊκή οργή!

Του Νίκου Τόκα

ΕΙΜΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΜΕΝΟΣ. Και ανήσυχος. Και φοβάμαι τα χειρότερα. Και υποψιάζομαι κοινωνική αναταραχή, πρωτόγνωρη. Οι χθεσινές δυναμικές κινητοποιήσεις των ωρομισθίων, και η βίαιη «εισβολή» τους σε υπουργείο Οικονομικών και Βουλή, μάλλον είναι προάγγελος μιας «νέας εποχής». Ενδεχομένως να είναι η ένδειξη και απόδειξη της... αφύπνισης των πολιτών, από τον πολυετή λήθαργο και υπνάκο, που τον... υπαγόρευε (ή τον προκαλούσε και συντηρούσε) μια επίπλαστη ευημερία, και μια ψεύτικη πραγματικότητα. Που βόλευε και βολευόταν, σκορπώντας δανεικά
.… Καταδικαστέες σίγουρα πράξεις και ενέργειες που ξεφεύγουν από κάποια πλαίσια, και ρέπουν προς ακρότητες. Το μείζον ωστόσο ερώτημα, είναι άλλο: Πώς συγκρατείς και πώς... νουθετείς «για ήπιες και συγκρατημένες αντιδράσεις» ανθρώπους, όταν η κραυγή, η απελπισία και η οργή τους σχετίζονται και έχουν να κάνουν με την απώλεια της εργασίας τους, που εξασφαλίζει στις οικογένειές τους, τα στοιχειώδη για τη φυσική τους επιβίωση;

…Πώς εξηγείς τελικά σε εξεγερμένους πολίτες που η οικονομική κρίση, άλλους πολτοποίησε, άλλους απειλεί με αποδεκατισμό, και σε άλλους... προμηνύει δυσάρεστες εκπλήξεις, ότι, μεταξύ άλλων, θυσιάστηκαν στον βωμό των μικροπολιτικών συμφερόντων; Και της απύθμενης ιδιοτέλειας προσώπων, στους οποίους ενεχείρησαν το μέλλοντο δικ ό τους, και της χώρας;
… Πάνω σε ποια... ηθική βάση, αλλά και με ποιο δικαίωμα, μπορεί πλέον ο όποιος βολεμένος κρατικός αξιωματούχος ή πολιτικός άρχοντας, να επιχειρηματολογήσει, προσπαθώντας να πείσει ότι η Τρόικα έκανε... καλά τη δουλειά της, και ότι απαιτούνται... θυσίες για να ορθοποδήσει οικονομικά και άλλωσπως ο τόπος; Και πού είχαν τόσα χρόνια τον νουν τους οι δίνοντες σήμερα αβέρτα συμβουλές στον λαό για λιτότητα, πολιτικοί της κακιάς ώρας; Και τι πίστευαν οι ίδιοι πολιτικοί, όταν εντελώς άσκεφτα και καθαρά για ψηφοθηρικούς σκοπούς, σκορπούσαν λεφτά και χίλιες δυο άλλες παροχές - μήπως βρε, είχαν πιστέψει ότι ήταν... επίγειοι Θεοί, και είχαν υποχρέωση να ταΐζουν τάχατες, τους φτωχούς δούλους τους;
…Δεν πάμε καθόλου καλά. Και όσο οι συνέπειες από το Μνημόνιο θα γίνονται αισθητές και θα πλήττουν ολοένα και περισσότερα στρώματα λαού, τόσο περισσότερο θα αναταράσσεται ο κοινωνικός ιστός και θα συσσωρεύονται επικίνδυνα πλέον αποθέματα λαϊκής οργής. Σε μια περίοδο μάλιστα, που έχουν αχρηστευθεί πλήρως, και τα κομματικά... ενέσιμα αναισθητικά!