Βήματα προς τη διχοτόμηση λόγω εγκατάλειψης της πολιτικής Τάσου Παπαδόπουλου

ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ

Ετοιμάζουν τον λογαριασμό

Του Κώστα Βενιζέλου

ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑγίνονται όλο και πιο έντονα για τις επιδιώξεις των εν δυνάμει μεσολαβητών στο Κυπριακό. Έδωσαν πολλές ενδείξεις στο προσχέδιο εκθέσεως για την ΟΥΝΦΙΚΥΠ, στο οποίο μεταξύ άλλων «ξέχασαν» να περιλάβουν και αναφορά στο ψήφισμα 186. Είναι φανερό ότι η καλύτερη εποχή για να γίνουν κινήσεις από μέρους των εν δυνάμει μεσολαβητών είναι αυτή, που όλοι είναι επικεντρωμένοι στο τι δέον γενέσθαι με την οικονομία. Τώρα, που όλοι βλέπουν τι θα γίνει αύριο σε σχέση με το επίπεδο ζωής τους.
Μια διαδικασία που έχει αρχίσει εδώ και τρία και πλέον χρόνια χωρίς να υπάρχει συμφωνημένη βάση, οδηγείται στο τέλος της. Βαθμηδόν το τοπίο διαμορφώνεται με τρόπον ώστε να τεθεί το τελικό δίλημμα: «Είτε θα δεχθείτε αυτά που θα παρουσιασθούν ή ξεχάστε περαιτέρω ανάμιξη και εμπλοκή των Ηνωμένων Εθνών». Ο εκβιασμός και οι πιέσεις θα γίνονται ακόμη πιο έντονες και αισθητές όσο «ο χρόνος θα τελειώνει». Η οπισθοδρόμηση στη διαδικασία οφείλεται πρωτίστως στην τουρκική αρνητική στάση.
Αλλά, αυτό δεν είναι άλλοθι για την ακολουθούμενη από την ελληνοκυπριακή πλευρά τακτική. Η έναρξη μιας μετέωρης διαδικασίας δεν είχε πολλές πιθανότητες επιτυχίας ενώ εμπεριείχε και κινδύνους. Εκείνο που φαίνεται ότι στο τέλος θα υποδειχθεί είναι πως «έγιναν πολλές προσπάθειες, αλλά το Κυπριακό δεν μπορεί να λυθεί». Και αυτό δεν σημαίνει μόνο ότι τελειώνουν, παγώνουν, αναστέλλουν τις προσπάθειες, αλλά οι επιπτώσεις που θα υπάρξουν. Άλλωστε σχέδιο Β, έχουν όλοι άλλοι εκτός από την ελληνοκυπριακή πλευρά καθώς αναμένεται ακόμη, όταν και όποτε δεήσουν, να συζητήσουν το θέμα στο Εθνικό Συμβούλιο.
Είναι ορατό πως τον Ιανουάριο θα πουν οι Οηέδες πως δοκιμάσθηκε η λεγόμενη κυπριακής ιδιοκτησίας διαδικασία, έγιναν και τρεις-τέσσερις τριμερείς συναντήσεις με τον Γενικό Γραμματέα, πραγματοποιήθηκαν και κοινωνικές επαφές με δείπνα, αλλά τίποτε δεν έγινε. Όλα ξεκινούν και τελειώνουν στο γεγονός ότι αυτή η διαδικασία άρχισε χωρίς προετοιμασία, χωρίς κοινή βάση για τη λύση. Πολλοί θα θυμούνται πως όταν υπήρξαν πρωτοβουλίες για τον «καφέ της ειρήνης», ο τότε Πρόεδρος, Τάσσος Παπαδόπουλος, είχε υποδείξει πως αυτό θα ήταν ανώφελο. Είχε εξηγήσει πως θα γίνονταν μια, δυο, τρεις κοινωνικές συναντήσεις και μετά θα διαπίστωναν πως το Κυπριακό δεν λύνεται. Γιατί ο «καφές της ειρήνης» θα ψηνόταν χωρίς αρχή και τέλος, χωρίς κοινό έδαφος. Εκείνη την περίοδο για προετοιμασία και την εφαρμογή της συμφωνίας της 8ης Ιουλίου έγιναν 70 περίπου συναντήσεις Τζιωνή-Περτέφ και παρουσιάσθηκε τούτο ως «ατέρμονη διαδικασία» (κι ας είχαν και μια συμφωνία στο χέρι). Σήμερα οι συναντήσεις ξεπερνούν τις 200 και ακόμη ψάχνουν τη βάση της λύσης. Σήμερα, αντί βημάτων προς τη λύση, γίνονται -φευ- προς τη διχοτόμηση.