Τραγική κατάληξη τραγικής πολιτικής
ΤΟχειρότερο σενάριο επιβεβαιώθηκε στο Greentree. Τα Ηνωμένα Έθνη καθόρισαν το τοπίο με σαφέστατο και ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα και εκχωρώντας στον Αλεξάντερ Ντάουνερ εξουσίες για άσκηση επιδιαιτησίας. Αυτός θα αποφασίσει κατά πόσο θα πρέπει ή όχι να συγκληθεί πολυμερής διάσκεψη τον Μάιο. Τα όσα λέγονταν την προηγούμενη περίοδο περί προϋποθέσεων έχουν παύσει να ισχύουν. Το μόνο που ίσχυσε ήταν αυτό που έθεσε η τουρκική πλευρά: «Καθορίστε χρόνο σύγκλησης της πολυμερούς και θα δώσουμε στοιχεία για το περιουσιακό». Κι αυτό έγινε σύμφωνα και με το ανακοινωθέν που ανέγνωσε ο Γενικός Γραμματέας.
Τα υπόλοιπα, της σημειολογίας και της ερμηνείας (ή και παρερμηνείας) αναφορών, διατυπώσεων, μπορεί να κατατρύχουν πάντα το Κυπριακό, αλλά τελικά συνιστά το καταφύγιο του κάθε ερασιτέχνη. «Εκεί εννοεί αυτό ο Γ.Γ., που σημαίνει εκείνο… που δικαιώνει τον Πρόεδρο…». Η διαχείριση του Κυπριακού δεν είναι θέμα ερμηνειών, υποκριτικής και προσαρμογής αυτών στα μέτρα τα δικά μας. Δεν βρισκόμαστε σε Δραματική Σχολή, παρόλο που έχουν καταντήσει το Κυπριακό ένα δράμα. Βρισκόμαστε σε μια πορεία χωρίς επιστροφή. Είτε τελικά πραγματοποιηθεί πολυμερής είτε όχι.
Είναι σαφές πως για τα Ηνωμένα Έθνη το τέλος αυτής της πορείας είναι αναπόφευκτο. Με τις σημερινές συνθήκες και προϋποθέσεις, το τέλος θα είναι ολέθριο και καταστροφικό. Με όρους 2004, αυτό που δρομολογείται θα είναι μια χειρότερη εκδοχή του Μπούργκενστοκ. Γιατί οι διεθνείς παίκτες δεν θα είναι στον περίγυρο, αλλά εντός της αιθούσης και θα πιέζουν. Σε αυτή τη θέση έχουμε οδηγηθεί από τα τραγικά λάθη του διαχειριστή του Κυπριακού. Έχει παρουσιασθεί ως ο «Πρόεδρος της λύσης» και εξελίχθηκε σε γενναιόδωρο συνομιλητή. Ανέχτηκε τον Ντάουνερ προσφέροντάς του έτσι πεδίο δράσης ώστε να αναδειχθεί στον άνθρωπο-κλειδί. Από την επιχειρηματολογία που αναπτύχθηκε από κυβερνητικής πλευράς μετά την τριμερή, συνάγεται πως είτε δεν αντιλήφθηκαν την πορεία των εξελίξεων και ποια συνταγή θα έδινε ο κ. Μπαν Κι Μουν είτε το γνώριζαν και δεν έκαναν τίποτε. Και το χειρότερο, είναι πως ακόμη και τώρα δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται πού οδήγησαν το Κυπριακό.
Τη στιγμή που δεν γίνεται παραδοχή, αν όχι της αποτυχίας αλλά της δεινής κατάστασης που περιήλθε το Κυπριακό, τότε η μόνη οδός που υπάρχει δεν είναι άλλη, από το να αποτραπεί η εφαρμογή του οδικού χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Από όσους διαφωνούν. Μια πολυμερής διάσκεψη θα ασχοληθεί με την τροποποίηση ή και ακύρωση των Συνθηκών του 1960. Συνεπώς αυτό δεν μπορεί να είναι υπόθεση μόνο του Ε/κ διαπραγματευτή, είναι ζήτημα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δεν μπορεί ως εκ τούτου ο εκπρόσωπος της ελληνοκυπριακής πλευράς να προχωρήσει και να συμμετάσχει από μόνος του. Μπορεί η Βουλή να αποφασίσει τη μη συμμετοχή σε πολυμερή. Στο βάθος θα εξυπηρετεί και τον Πρόεδρο. Εάν διαφωνεί, να προσφύγει στο Ανώτατο.
Του Κώστα Βενιζέλου
Τα υπόλοιπα, της σημειολογίας και της ερμηνείας (ή και παρερμηνείας) αναφορών, διατυπώσεων, μπορεί να κατατρύχουν πάντα το Κυπριακό, αλλά τελικά συνιστά το καταφύγιο του κάθε ερασιτέχνη. «Εκεί εννοεί αυτό ο Γ.Γ., που σημαίνει εκείνο… που δικαιώνει τον Πρόεδρο…». Η διαχείριση του Κυπριακού δεν είναι θέμα ερμηνειών, υποκριτικής και προσαρμογής αυτών στα μέτρα τα δικά μας. Δεν βρισκόμαστε σε Δραματική Σχολή, παρόλο που έχουν καταντήσει το Κυπριακό ένα δράμα. Βρισκόμαστε σε μια πορεία χωρίς επιστροφή. Είτε τελικά πραγματοποιηθεί πολυμερής είτε όχι.
Είναι σαφές πως για τα Ηνωμένα Έθνη το τέλος αυτής της πορείας είναι αναπόφευκτο. Με τις σημερινές συνθήκες και προϋποθέσεις, το τέλος θα είναι ολέθριο και καταστροφικό. Με όρους 2004, αυτό που δρομολογείται θα είναι μια χειρότερη εκδοχή του Μπούργκενστοκ. Γιατί οι διεθνείς παίκτες δεν θα είναι στον περίγυρο, αλλά εντός της αιθούσης και θα πιέζουν. Σε αυτή τη θέση έχουμε οδηγηθεί από τα τραγικά λάθη του διαχειριστή του Κυπριακού. Έχει παρουσιασθεί ως ο «Πρόεδρος της λύσης» και εξελίχθηκε σε γενναιόδωρο συνομιλητή. Ανέχτηκε τον Ντάουνερ προσφέροντάς του έτσι πεδίο δράσης ώστε να αναδειχθεί στον άνθρωπο-κλειδί. Από την επιχειρηματολογία που αναπτύχθηκε από κυβερνητικής πλευράς μετά την τριμερή, συνάγεται πως είτε δεν αντιλήφθηκαν την πορεία των εξελίξεων και ποια συνταγή θα έδινε ο κ. Μπαν Κι Μουν είτε το γνώριζαν και δεν έκαναν τίποτε. Και το χειρότερο, είναι πως ακόμη και τώρα δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται πού οδήγησαν το Κυπριακό.
Τη στιγμή που δεν γίνεται παραδοχή, αν όχι της αποτυχίας αλλά της δεινής κατάστασης που περιήλθε το Κυπριακό, τότε η μόνη οδός που υπάρχει δεν είναι άλλη, από το να αποτραπεί η εφαρμογή του οδικού χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Από όσους διαφωνούν. Μια πολυμερής διάσκεψη θα ασχοληθεί με την τροποποίηση ή και ακύρωση των Συνθηκών του 1960. Συνεπώς αυτό δεν μπορεί να είναι υπόθεση μόνο του Ε/κ διαπραγματευτή, είναι ζήτημα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δεν μπορεί ως εκ τούτου ο εκπρόσωπος της ελληνοκυπριακής πλευράς να προχωρήσει και να συμμετάσχει από μόνος του. Μπορεί η Βουλή να αποφασίσει τη μη συμμετοχή σε πολυμερή. Στο βάθος θα εξυπηρετεί και τον Πρόεδρο. Εάν διαφωνεί, να προσφύγει στο Ανώτατο.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire